Wolny Kozak Aszynow: Rosyjski awanturnik, który chciał zmienić los Afryki

V. Pikul «Wolny Kozak Ashinow (miniatury historyczne)»

Apszi, apszi, Ashinow…» — taki był figlarny refren piosenki, którą kiedyś śpiewano na bulwarach Paryża.
O charakterze tego człowieka najlepiej świadczy jeden przypadek. Młodą dziewczynę wydawano za starca, który ukrywał swoją łysinę pod peruką. Panna młoda, cała we łzach, obejrzała gości i nagle zauważyła wysokiego mężczyznę w kozackim czemienie bez pagonów.
— Chociaż wy… ratujcie mnie! — wyrwało się jej z jękiem.
Kozak zdjął perukę ze starca i splunął mu na łysinę.
— Wstydź się, starcze — warknął basem. — Niedługo na cmentarz będziesz pędził, a ty na niewinność chcesz napaść…
Po czym, mówiąc „Ach, pobawmy się na weselu!”, kozacki wziął koniec obrusu, na którym leżał uroczysty obiad, i szarpnął go z taką siłą, że cała zastawa spadła z hukiem na ziemię. Wtedy oczywiście przybył nadzorca porządku, aby spisać „protokół o dokonaniu zamieszania”.
— Jakie jest wasze imię i pozycja? — zapytał winowajcę.
— Piszę… pisarz! Ashinow, na imię mi Nikołaj, a ojciec to Iwan, a moja pozycja jest bardzo przyjemna — jestem wolnym kozakiem…
„Wolny Kozak Ashinow”! Kto go teraz pamięta?
Pewnie wszyscy zapomnieli. A tymczasem ten człowiek wywoływał konflikty między wielkimi mocarstwami, dyplomaci pisali o nim noty, przez niego grzmiały salwy krążowników, przez afrykańskie pustynie maszerowały całe armie. „Tylko kurz, kurz, kurz — od idących butów…” Ashinow — bezczelnie i otwarcie — wkroczył do Afryki, by pomóc jej w walce z kolonizatorami. Od razu uprzedzam, że Etiopia wtedy nie istniała — kraj, który dzisiaj nosi tę nazwę, nazywał się wówczas Abisynią, i opowiadając o przeszłości, muszę używać tej starożytnej nazwy.