Wydarzenie „Gołąb Pokoju”
Nie, słowo „pokój” nie zostanie prawie,
Gdy wojny nie będą ludzie znać.
Bo to, co kiedyś nazywano pokojem,
Wszyscy zaczną po prostu życiem nazywać.
W. Berestow

To takie piękne, spokojne –
Spokojnie spać i nie widzieć wybuchów,
Nie uciekać przed bombardowaniem,
Wiedzieć, że bliscy, przyjaciele, sąsiedzi – żyją!
Widzisz niebo, chmurki-baranki,
I rzeki błękitne rozlewiska,
Widzieć, jak w lesie fruwają ptaszki.
Dla wielu z nas pokój to codzienność.
Młodsze pokolenie naszego kraju nie zna wojny, głodu, zniszczenia.
To oczywiście dobrze, ale przez to nie docenia się daru spokojnego i beztroskiego życia w globalnym sensie tego słowa.

Jednak dla wielu krajów i narodów, żyjących w atmosferze nieładu i zbrojnych starć, pokój – to nie pusty dźwięk. To dar, to bajkowe marzenie.
Dlatego, ponieważ na świecie są ludzie marzący o pokoju, którzy marzą o czystym niebie nad głową, stworzono specjalne święto.

Co roku 21 września obchodzimy Dzień Pokoju.
To święto oddaje hołd stabilności i dobrobytowi. To życie bez gorzkich łez utraty, bez zniszczeń, bez poczucia ciągłego zagrożenia.

Historia powstania Dnia Pokoju
Święto zostało ustanowione w 1981 roku na mocy jednej z rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Od 2001 roku Dzień Pokoju obchodzony jest 21 września.

Tradycje obchodów Dnia Pokoju
Ceremonię rozpoczęcia obchodów ogłasza Dzwon Pokoju.
Dźwięk Dzwonu – to przypomnienie ludzkości, że pokój to wielka wartość, a marzyć o nim to za mało, żeby go osiągnąć trzeba wiele i ciężko pracować.
W Dzień Pokoju w różnych krajach odbywają się narodowe i państwowe wydarzenia. Ich celem jest propagowanie ideałów pokoju.
21 września Sekretarz Generalny wygłasza przemówienia skierowane do różnych narodów, a przewija się przez nie wezwanie, by rządy słuchały swoich obywateli i, okazując troskę, tworzyły bezpieczne warunki życia. Następnie zgodnie z procedurą uderza w Dzwon, a następuje minuta ciszy – czas, kiedy każdy zastanawia się nad swoim przeznaczeniem.

Po co jeszcze ta minuta ciszy?
Symbol Pokoju
Symbolem pokoju jest dzieło Pabla Picassa – obraz gołębia trzymającego w dziobie gałązkę oliwną. Po tym obrazie wizerunek gołębia zmieniał się kilka razy, aż przybrał formę, którą znamy dzisiaj.
Gołąb jako symbol pokoju został wybrany nieprzypadkowo. Uważa się, że podstawą był biblijny mit, kiedy po wielkim potopie gołąb przyniósł na statek Noego gałązkę oliwną – znak, że Bóg pogodził się z ludźmi.

Czas pokoju – to dobro, które daje nam możliwość stabilnego życia: uczenia się, pracy, zakładania rodzin, realizowania swoich praw, rozwoju duchowego i moralnego.

Posłuchaj historii amerykańskiej uczennicy – Samanty Smith, która stała się znana dzięki napisaniu w 1982 roku listu do przywódcy ZSRR, sekretarza generalnego Jurija Andropowa. Napisanie do ZSRR dziewczynkę skłonił artykuł w magazynie „Time”. Artykuł zawierał przypuszczenia, że przywódca naszego kraju jest niebezpieczny dla USA i że w jego rządach możliwa jest nowa wojna.

Przeczytawszy artykuł w „Time”, Samanta zapytała swoją matkę: „Dlaczego wszyscy boją się pana Andropowa? Dlaczego nikt nie zapyta go, czy zamierza zaatakować nasz kraj?”.
W odpowiedzi matka dziewczynki żartobliwie zauważyła: „A dlaczego nie zapytasz go sama?”.
Samanta poważnie wzięła słowa matki i napisała list: „Szanowny panie Andropow! Nazywam się Samanta Smith. Mam 10 lat. Gratuluję panu nowego stanowiska. Bardzo się martwię, czy nie zacznie się wojna nuklearna między ZSRR a Stanami Zjednoczonymi. Czy jest pan za wojną czy nie? Jeśli pan nie jest za wojną, proszę powiedzieć, co pan zamierza zrobić, żeby jej uniknąć? Oczywiście nie musi pan odpowiadać na to pytanie, ale chciałabym wiedzieć, dlaczego chce pan podbić cały świat, a przynajmniej nasz kraj. Bóg stworzył ziemię, żebyśmy wszyscy mogli żyć w pokoju i nie wojowali. Z poważaniem, Samanta Smith.”
List dziewczynki został opublikowany w radzieckiej gazecie „Pravda”. 26 kwietnia 1983 roku otrzymała odpowiedź od Jurija Andropowa. Na końcu listu Jurij Andropow zaproponował dziewczynce przyjazd do ZSRR, aby zobaczyć, jak żyją dzieci w ZSRR. W lipcu 1983 roku Samanta wraz z rodzicami poleciała do ZSRR. W Moskwie czekało na nią serdeczne przyjęcie.
Samanta spędziła w ZSRR dwa tygodnie. 22 lipca 1983 roku, przed wyjazdem do domu, Samanta wypowiedziała słowa, które pamiętają wszyscy: „Będziemy żyć”. Później w swojej książce „Moja podróż do ZSRR” Samanta napisała: „Są tacy sami jak my”. Oto historia dziewczynki, która przełamała lody zimnej wojny.

Pokój trudno zbudować, jeszcze trudniej go zachować. Pokój jest bardzo kruchy. Dbajmy więc o niego!

Jak wspaniale żyć pod spokojnym niebem!
Wokół kwitną kwiaty, ćwierkają ptaki,
Wszędzie słychać głośny dziecięcy śmiech,
I na twarzach przechodniów lśnią uśmiechy.
Jak straszno żyć w wojennej burzliwych czasach,
Widzieć śmierć, bezlitosne wojny,
Cenicie szczęście, które macie w rękach,
Nie potrzeba więcej wojen, zalanych krwią.
Bez pokoju nie da się żyć, to fundament życia,
Wojna skazuje na pewną śmierć.
Niech nasze czyny i słowa będą pokojowe,
Dbajmy razem o POKÓJ.

Jakie były kluczowe wyzwania prawne w związku z programem DACA oraz innymi decyzjami administracyjnymi Trumpa?
Jakie właściwości nanopapieru z nanocelulozy i nanorurek węglowych czynią go kluczowym materiałem dla przyszłej elektroniki i magazynowania energii?
Jak barwniki funkcjonalne wpływają na technologię druku 3D pod wpływem światła?
Jak oceniać funkcję serca po zabiegu chirurgicznym na sercu u dzieci z problemami sercowo-naczyniowymi?
Jak właściwie skonfigurować minimalną wersję TLS oraz kontrolę zgodności danych w Azure SQL?
Plan działań zawodowych dla uczniów MKOŁ szkoły średniej nr 2 w Makariowie na rok szkolny 2016-2017
Harmonogram wydarzeń edukacyjnych od 15 do 21 stycznia
Programa pracy z chemii dla uczniów klas 11
Regulamin Rady Rodziców Miejskiej Szkoły Ogólnokształcącej nr 2 w Makariowie
Edukacja w MАОU „SШ №19 – kadetki korpus „Wiktoria”: programy ogólnokształcące na różnych poziomach kształcenia