Het beleg van Azov — de heldhaftige verdediging van de Don-kosakken

Буслаев Ф И
История об Азовском осадном сидении Донских казаков

In de opdracht vroeg je om uitsluitend de vertaling naar het Nederlands te ontvangen en niets extra — ik lever dat hieronder.

Buslaev F I
Geschiedenis van het beleg van Azov door de Don-kosakken

In 1637, zonder medeweten en instemming van tsaar Michail Fjodorovitsj, terwijl hij in vreedzame betrekkingen stond met de Turkse sultan Murad, veroverden de Don-kosakken van laatstgenoemde de stad Azov. Om de kosakken daaruit te verdrijven — sultan Murad (in Histor. Murat) begon voorbereidingen voor een campagne tegen Azov, maar stierf in 1640, en pas in mei 1641 rukte zijn opvolger Ibrahim I (in Histor. Obragim, var. Abragim, Bragim, Braim) met 240.000 troepen en honderd belegeringskanonnen op Azov af; in de stad waren 5.367 mannen en 800 vrouwen, die meegeteld moeten worden, want ook zij hielpen ijverig hun mannen bij de verdediging van de stad. (Volgens Histor. eveneens 5.367 mensen, zie noot 28.) Volgens andere berichten waren er 14.000 mannen en 800 vrouwen onder de ingeslotenen: gezien de mogelijkheid dat kosakken van verschillende kanten in Azov kwamen, herinnerend aan berichten uit Polen dat Ostranitsa en Gunja zich ook in Azov verborgen hielden, en zeker niet alleen, kunnen wij het tweede getuigenis niet weerleggen. Hoe het zij, de ingeslotenen weerstonden met wanhoopsmoed 24 aanvallen: geen enkele overlopers kwam naar het Turkse kamp, geen enkele gevangene, onder de verschrikkelijkste martelingen, sprak over het aantal verdedigers van Azov. Nadat zij 20.000 man verloren hadden, hieven de Turken op 26 september het beleg op, slecht gevoerd door gebrek aan kundige ingenieurs, door twisten van de bevelvoerders, en door armoede aan levens- en oorlogsvoorraad. De kosakken stuurden naar Moskou het bericht van hun triomf, maar tegelijk vroegen zij hulp, verzochten dat de vorst Azov van hen zou aannemen: "Wij zijn naakt, barvoets en hongerig — schreven zij — er is geen voorraad buskruit en lood, daardoor willen vele kosakken uit elkaar gaan, en velen zijn gewond." De tsaar antwoordde: "Wij prijzen u welwillend voor deze uw dienst, vreugde, voorzienigheid en standvastigheid. Gij schrijft dat gij nu naakt, barvoets en hongerig zijt, er is geen voorraad en vele kosakken willen uiteengaan, en velen zijn gewond: en wij, de grote vorst, zonden u 5.000 roebel geld. En wat gij ons schreef over de stad Azov en ons smeekte, zo hebben wij bevolen aan onze dvornik en podjaatsji van de stad Azov om het te bezichtigen, over te schrijven en op een schets te zetten. En gij, atamanen en kosakken, verrichtte uw dienst, voortreffelijkheid, dapperheid, standvastigheid jegens ons, verloor uw eer en roem niet, en stond voor het ware orthodoxe christelijke geloof en voor ons, de grote vorst, zoals voorheen sterk en onverzettelijk, en wees op onze vorstelijke genade en beloning in alles hopend." (Solovjev, Geschiedenis van Rusland, IX, ch. 4.)

Het algemene plan van het hele werk is als volgt. Na een korte inleiding (1) begint de Geschiedenis met een opsomming van het Turkse leger (2–3) en een beschrijving van diens komst naar Azov