Nieuwe roman over de Kozakken

Nieuwe roman over de Kozakken

Schrijver Sergej Dmitrenko heeft zijn werk aan de roman "Het Kozakkenlot" voltooid. De Don-schrijfheer, Kozakkengeneraal Sergej Dmitrenko, heeft een roman afgerond over Kozakken die in de 20e eeuw uit Rusland emigreerden. Twee jaar werkte hij aan dit historische werk.

"Deze mensen verdienen aandacht, ze leefden onder ons, en deze brieven waren een bron van verbinding tussen de emigranten en hun thuisland, hun geboortestreek," zegt de auteur van het boek.

De geschiedenis van de Kozakken in het buitenland is nog nooit eerder zo belicht door schrijvers. Een van de personen die de aandacht van de auteur trok, is de Kozakkenvrouw Olga Benetskaja. Aan de hand van kleine details probeert hij de geschiedenis van de Kozakken, zowel in het thuisland als in het buitenland, te reconstrueren.

"Deze mensen te zien, hun gezichten te zien, hun stem te horen, hun gedachten te begrijpen – ik kan zeggen dat het voor mij een grote vondst was om deze mensen te ontmoeten," benadrukt Sergej Dmitrenko.

Zo was het lot van vele Kozakken aan het begin van de 20e eeuw. Zelfs in den vreemde bleven ze liefhebben, feestvieren, bijeenkomen in Kozakkenverenigingen. Sommigen hadden geluk, zoals de heldin van de roman, en keerden na de val van de Sovjet-Unie terug naar huis. Anderen bleven heimelijk brieven sturen naar hun moederland en droomden tot hun laatste dagen van de vlaktes van de Don.

"Zonder expliciet te vermelden dat ze Kozakken zijn, wensen ze in hun brieven gezondheid, vragen ze hoe het hun land vergaat, hoe hun streek leeft, hoe hun volk leeft," merkt de auteur op.

Aan de basis van de roman ligt het verhaal van een geëmigreerde Kozakkenfamilie uit het begin van de 20e eeuw. Liefde, plicht en heimwee naar het moederland. De Kozakkengeneraal voegde aan het plot ook zijn eigen observaties toe.

Persoonlijkheid in de politiek

De literaire rivier van de Donschrijver
SERGEJ DMITRENKO

Hij zwaait enthousiast met zijn armen, verdedigt de rechtvaardigheid van zijn personages, raakt ontmoedigd wanneer hun daden hem niet bevallen. Met een ondeugende glans in zijn ogen herinnert hij zich grappen, gedichten en liederen die hij zelf heeft verzonnen.

Zo ontvouwt zich voor ons een polyfonisch wandtapijt, geweven uit zijn verhalen, novellen en romans – allemaal doordrenkt met liefde voor de Wilde Steppe en de zwaar beproefde Stille Don.

ONS DOSSIER
Sergej Vasiljevitsj Dmitrenko – geboren in de stad Orenburg, uit een Kozakkenfamilie. Sinds 1960 woont hij in Rostov aan de Don.

Hij studeerde aan de faculteit geschiedenis van de Staatsuniversiteit van Rostov, aan de scheepsmechanische afdeling van de rivierenschool van Rostov, en behaalde een aanvullende universitaire opleiding aan het Instituut voor Volksgezondheid van Rostov.

Hij begon al op school te schrijven, maar wijdde zich pas serieus aan literair werk op latere leeftijd.

De schrijver neemt een actieve maatschappelijke positie in. Het brede scala aan sociaal werk dat hij verricht, is indrukwekkend:
– Lid van de maatschappelijke raad bij de Federale Dienst voor Strafuitvoering in de regio Rostov
– Lid van de Nationale Mensenrechtenunie "Mens en Wet" in de regio Rostov, waar hij vicevoorzitter is
– Lid van de Unie van Journalisten
– Correspondent-lid van de Petrov-academie voor Wetenschappen en Kunsten
– Plaatsvervangend hoofd van het Hoofdcommando van de Unie van Kozakkenlegers van Rusland en het Buitenland, voor samenwerking met de grensdienst van de FSB in het Zuidelijk Federale District

Hij neemt deel aan vele literaire wedstrijden. In 2005 werd hij laureaat van de internationale literaire wedstrijd Getrouwe zonen van Rusland – eerstegraads diploma.

Voor een reeks verhalen en novellen kreeg hij in 2006, naar aanleiding van het jubileum (100 jaar) van de geboorte van M.A. Sjolochov, een herdenkingsmedaille.

De internationale liefdadigheidsbeweging Goede Mensen van de Wereld bekroonde hem met de Orde Ten gunste van het Leven op Aarde voor idealen van goedheid en barmhartigheid zoals verwoord in zijn werken.

Zijn samenwerking met componist V.A. Petrov resulteerde in de cyclus liederen Kaukasische Ballade, en als gevolg daarvan kreeg Sergej Vasiljevitsj de eretitel Erefiguur van de Russische Muziekvereniging.

Bezoeken aan Donse stanitsa’s en communicatie met Kozakken leidden tot een grote verzameling gedichten. In 2008 kende het presidium van de Petrov-academie voor Wetenschappen en Kunsten hem de literaire prijs toe, vernoemd naar N. Nekrasov, voor zijn werken over de Kozakken van Rusland – met de bijbehorende medaille Voor Trouw aan Rusland.