Socjalizacja dzieci i młodzieży: Zachowanie tradycji ludowych w edukacji

Worotyńcewa I.W., nauczycielka klas początkowych

Socjalizacja dzieci i młodzieży.
Zachowanie tradycji ludowych

Socjalizacja zwykle rozumiana jest jako proces i wynik nauczania oraz wychowania człowieka w historycznych warunkach opracowanych norm, wartości i relacji. Proces socjalizacji obejmuje wychowanie aktywnej odpowiedzialności społecznej, świadomość obowiązku wobec społeczeństwa, zrozumienie konieczności przestrzegania norm społecznych, co ostatecznie zapewnia normatywne zachowanie, wysoki poziom wychowania społecznego człowieka. Najwyższym poziomem socjalizacji jednostki jest jej samodzielność, realizacja wewnętrznego potencjału i dobrobytu.
W Koncepcji federalnego państwowego standardu ogólnego wykształcenia drugiej generacji mówi się, że „Rosja, ogłaszając cele budowy demokratycznego społeczeństwa, żyjącego w warunkach współczesnej gospodarki rynkowej, stawia przed dorastającym pokoleniem wysokie wymagania. U młodego obywatela muszą być ukształtowane zdolności i cechy: wybór ideologicznych orientacji, stałych kryteriów oceny podejmowanych działań, prognozowania perspektyw życiowych”.
W ten sposób misją instytucji edukacyjnych staje się wychowanie człowieka „potrafiącego optymalnie przeżyć życie, maksymalnie wykorzystując swój potencjał i realizując siebie w społecznie ważnej działalności”.

• Kierunek duchowo-moralny – „Dostojni synowie Ojczyzny” – (skierowany na stworzenie warunków dla szacunku do przodków, starszego pokolenia, tradycji ludowych, kultury, historii swojej ojczyzny).

• Kierunek sportowo-zdrowotny – „Wszystkie zwycięstwa zaczynają się od zwycięstwa nad sobą” (skierowany na kształtowanie wartościowego stosunku do zdrowia i zdrowego stylu życia, organizację fizycznie aktywnego wypoczynku).

• Kierunek społeczny – „Podstawy moralności i duchowości” (skierowany na wychowanie pracowitości, twórczego podejścia do nauki, pracy, życia; formowanie poczucia kolektywizmu, wychowanie prawne uczniów).

• Kierunek ogólnokulturalny – „Otwieramy siebie i innych” (skierowany na wychowanie wartościowego stosunku do piękna, formowanie pojęć o estetycznych ideałach i wartościach).

• Kierunek ogólnointeligencki – „Twórz, śmiał się i rozwijaj” (skierowany na stworzenie warunków do rozwoju intelektualnego dzieci).
  Zmiana odbywa się w formie gry fabularnej – podróży „Śladami historii”, w trakcie której dzieci podróżują i znajdują „Bezcenne skarby Rusi” – wartości moralne.
  Gra fabularna jako forma działalności życiowej daje duże możliwości do kształtowania pozytywnego nastawienia osobowości dziecka:

• Twórcze poszukiwania;

• Nieszablonowe rozwiązanie problemów;

• Przyjazne i zgrane relacje w drużynie;

• Aktywna postawa w grze;

• Odpowiedzialne działania i czyny i inne.
  W trakcie całej gry uczestnicy i organizatorzy programu żyją zgodnie z tradycjami rosyjskich bohaterów literackich i działają zgodnie ze swoimi rolami.
  Uczestnicząc w różnych grach, dziecko wybiera postacie, które są mu najbliższe, odpowiadają jego wartościom moralnym i zasadom. W ten sposób gra staje się czynnikiem społecznego rozwoju osobowości.
  Na początku zmiany dzieci zapoznają się z fabułą gry. Na małej strażnicy mieszkają piękne dziewice i dzielni młodzieńcy, bogatyrowie, odważni poszukiwacze przygód, którzy będą musieli nie tylko chronić swoją strażnicę, ale także pokonywać różne trudności. Aby stać się najlepszym oddziałem drużyny, należy zwyciężyć we wszystkich próbach, pokonać wszystkie przeszkody i znaleźć wszystkie skarby (korzystając z mapy Strażnicy, którą drużyny zbiorą w drugim dniu zmiany). Mieszkańcy strażnicy próbują znaleźć „Bajkową ścieżkę”, a podążając nią, Krąg Pamięci przodków; żyją barwnym i niezapomnianym życiem na Potiesznej Polanie i znajdują tam Krąg Mistrzów; wyruszają na Kudykiną Górę za Kręgiem Mądrości; razem z postaciami rosyjskich bajek spędzają dzień „Bajkowych Wyzwań”, potwierdzają, że Dobro zawsze pokonuje Zło i odnajdują Krąg Dobroci; trenują ciało i wzmacniają ducha na „Dzikim Polu” i znajdują tam Krąg Zdrowia.
  W ten sposób piękne dziewice i dzielni młodzieńcy na Dzikim Polu składają wszystkie pięć kręgów i wyłaniają zwycięski oddział.
  Podczas całej zmiany każdy oddział prowadzi swoją kronikę, do której zapisują, rysują, wklejają wszystko, co ciekawego napotykają podczas prób. Przemierzony szlak oddziałów codziennie zaznaczany jest kolorowymi flagami na mapie Strażnicy.
  Cała działalność w letnim obozie wypoczynkowym z dziennym pobytem dzieci „Bogatyrska Zastawa” przepełniona jest duchem przygody, w związku z czym wiele obiektów obozu zostało przemianowanych zgodnie z tematyką i fabułą gry. Na przykład:
  Teren obozu – Bogatyrska Zastawa.
  Kierownik obozu – księżniczka.
  Starsza wychowawczyni – wojewoda.
  Wychowawcy – pomocnicy wojewody.
  Wychowawcy – starcy.
  Pracownik muzyczny – guslarka.
  Organizator zajęć sportowych – Ermak-bogatyr.
  Dowódca drużyny – esaul.
  Zbiór ogólny – wiec.
  Boisko sportowe – Dzikie Pole.
  Plac przed szkołą – okolica.
  Stołówka – jadalnia.
  Sala widowiskowa – bajkowy dwór.
  Gabinet lekarski – uzdrowisko.
  Pokoje zabaw – izby.
  Wszyscy uczestnicy biorą udział w grze pełnej przygód, wyzwań i trudności. Dzieci i dorośli biorą udział w różnych konkursach, zawodach, quizach. Gra rozwija się przez wszystkie okresy zmiany, z każdym z nich ma swoje cechy, a dzieci zdobywają umiejętności zbiorowej działalności twórczej. Codzienne spotkania drużyn w izbach, prowadzone w formie dyskusji, rozmów, gier fabularnych, treningów, sprzyjają pobudzaniu potrzeby samodoskonalenia i podnoszeniu ogólno-intelektualnego i kulturalnego poziomu, rozładowywaniu napięcia emocjonalnego.
  Końcowym wynikiem realizacji programu powinno być poczucie patriotyzmu i umocnienie podstaw tolerancji, duchowy i kulturalny rozwój uczestników obozu szkolnego „Bogatyrska Zastawa”.
  W ten sposób dzieci w obozie socjalizują się poprzez grę, a w grach ludowych, jak i w ludowych bajkach, jest wiele pouczającego. Studiując folklor i sztukę ludową, dzieci mogą wiele dowiedzieć się o świecie, w którym żyją, o swojej ojczyźnie, o swoich przodkach.
  

  Opierając się na analizie własnego i nowoczesnego doświadczenia pedagogicznego, pragnę podkreślić, że przybliżenie dzieci do moralnych tradycji ludowych sprzyja wzmocnieniu narodowej tożsamości, która jest tak ważna dla zachowania oryginalności społeczeństwa, historii i decyduje o przyszłości naszego narodu.