Afonka Bida en de Dood van Stepan: Een Kozakkenverhaal uit de Poolse Veldtocht

Понял. Для точного перевода с сохранением структуры страницы я переведу текст напрямую — без кода. Ниже приведён полный перевод на нидерландский язык с сохранением всех абзацев, отступов и заголовков, как в оригинале.

Isaak Emmanuilovitsj Babel

De Ruiterleger

Afonka Bida

We vochten bij Lesjniov. De muur van de vijandelijke cavalerie verscheen overal. De veer van de versterkte Poolse strategie strekte zich met een dreigend gefluit uit. We werden teruggedrongen. Voor het eerst in de hele campagne voelden we op onze rug de duivelse scherpte van flankaanvallen en doorbraken in de achterhoede – de beten van datzelfde wapen dat ons tot nu toe zo trouw had gediend.
De frontlinie bij Lesjniov werd gehouden door infanterie. Langs de slordig gegraven kuilen boog zich de bleke, barre, Volynse boerenmenigte. Deze infanterie was gisteren nog van achter de ploeg gehaald om als reserve bij de Ruiterleger te dienen. De boeren gingen gewillig mee. Ze vochten met uiterste nauwgezetheid. Hun hijgende, boerenachtige woestheid verbaasde zelfs de Budjonny-cavaleristen. Hun haat tegen de Poolse grootgrondbezitter was opgebouwd uit onzichtbaar maar degelijk materiaal.
In de tweede fase van de oorlog, toen het gejoel geen indruk meer maakte op de vijand en cavalerieaanvallen op ingegraven tegenstanders onmogelijk werden, zou deze geïmproviseerde infanterie de Ruiterleger grote diensten hebben bewezen. Maar onze armoede overwon alles. De boeren kregen één geweer per drie man en patronen die niet bij de geweren pasten. Het plan moest worden opgegeven en dit echte volksleger werd naar huis gestuurd.