Hoe creëren cryptoassets waarde via crowdfunding en fat protocols?

Cryptoassets zijn dubbel disruptief. Door gebruik te maken van crowdfunding maken ze het mogelijk dat gewone investeerders naast durfkapitalisten kunnen staan. Tegelijkertijd kan deze structuur de noodzaak voor durfkapitalisten en traditionele kapitaalmarkten volledig overbodig maken. Deze combinatie plaatst cryptoasset-aanbiedingen in een geheel andere categorie dan bijvoorbeeld Kickstarter. Joel Monegro, medeoprichter van Placeholder Ventures en voormalig blockchain-leider bij Union Square Ventures, vat dit samen met zijn concept van “fat protocols”.

Monegro’s thesis gaat uit van het contrast tussen het traditionele internet en blockchain-ecosystemen. Het internet steunt op dunne, goed gestandaardiseerde protocollen zoals TCP/IP en HTTP. Deze protocollen zijn gecommodificeerd: hoewel ze de ruggengraat van het internet vormen, genereren ze zelf weinig directe waarde. De waarde wordt vooral gevangen door applicaties bovenop deze protocollen, zoals Facebook en Amazon. Deze mega-corporaties profiteren het meest van het internet, ondanks dat zij enkel gebruikmaken van de onderliggende protocollen.

Cryptoassets draaien dit model om. Bij blockchain-ecosystemen moet de protocollaag direct gemonetariseerd worden om de applicaties mogelijk te maken. Bitcoin is hiervan een voorbeeld: het protocol is Bitcoin zelf, dat gemonetariseerd wordt via de native asset bitcoin. Applicaties zoals Coinbase of OpenBazaar kunnen alleen waarde hebben omdat de onderliggende Bitcoin-protocollaag waarde bevat. Dit creëert een omgekeerd waardemodel: naarmate meer applicaties waarde halen uit het protocol, groeit de waarde van het protocol zelf. Hierdoor kan een protocol financieel groter worden dan welke enkele applicatie dan ook die erop draait.

Interessant is dat zodra deze blockchainprotocollen zijn uitgebracht, ze autonoom functioneren. Ze zijn vaak georganiseerd via stichtingen, zoals de Ethereum Foundation, maar zijn geen bedrijven met inkomsten of aandeelhouders. Ze bestaan als open-source projecten waarbij iedereen met de juiste kwalificaties kan bijdragen. Deze protocollen hebben geen kapitaalmarkt nodig, omdat ze zichzelf economisch versterken: meer gebruik verhoogt de waarde van de native tokens, wat weer meer gebruik aantrekt — een zelfversterkende positieve feedbacklus.

De lancering van nieuwe cryptoassets gebeurt meestal via Initial Coin Offerings (ICO’s). Dit is een vorm van crowdfunding waarbij nieuwe cryptoassets worden aangeboden. Hoewel “coin” suggereert dat het om valuta gaat, is het begrip ICO breder en omvat ook cryptotokens en cryptocommodities. ICO’s hebben de laatste jaren enorm aan populariteit gewonnen; in 2016 werd bijna de helft van alle financiering voor blockchainprojecten via ICO’s opgehaald, en de groei zette in 2017 door.

De aankondiging van een ICO gebeurt via diverse kanalen zoals conferenties, Twitter, Reddit, Medium of Bitcointalk. Cruciaal is dat deze aankondiging gevolgd wordt door een whitepaper met details over het team, het adviesorgaan en de structuur van de crowdfundingsactie. Contactmogelijkheden met het founding team, bijvoorbeeld via Slack of Telegram, zijn een teken van transparantie. Gebrek aan informatie is een direct waarschuwingssignaal.

De wijze waarop een nieuwe cryptoasset wordt verdeeld moet duidelijk worden omschreven in het aanbod, zodat investeerders weten hoe hun belangen gewaarborgd zijn.

Het is belangrijk te beseffen dat deze nieuwe manier van waardecreatie fundamenteel anders is dan traditionele financieringsmodellen. Het is een systeem waarin protocolwaarde en applicatiewaarde in een symbiotische relatie staan, wat leidt tot een ander ecosysteem van economische groei en investeringsdynamiek. Door het open-source karakter en de zelfversterkende mechanismen ontstaat een nieuwe vorm van organisatie zonder traditionele bedrijfsstructuren, die tegelijkertijd wereldwijd schaalbaar en veerkrachtig is. Dit vraagt van de lezer een vernieuwde blik op investeringen, technologie en waardecreatie.

Wat zijn de implicaties van de Ethereum Hard Fork na de DAO-hack voor de toekomst van blockchain en cryptocurrencies?

De DAO-hack van 2016 bracht niet alleen de kwetsbaarheid van de Ethereum-blockchain aan het licht, maar leidde ook tot een historische en controversiële gebeurtenis: de hard fork. Dit besluit om de blockchain te splitsen resulteerde in twee netwerken: Ethereum (ETH) en Ethereum Classic (ETC). De Ethereum-gemeenschap stond voor een moeilijke keuze: de gestolen fondsen terugdraaien en de ethiek van een onomkeerbare beslissing over de blockchain zelf heroverwegen. Dit conflict bracht fundamentele vragen naar boven over de decentralisatie, onomkeerbaarheid en governance van blockchain-technologieën. Het creëren van Ethereum Classic werd een symbool van diegenen die vasthielden aan de onomkeerbaarheid van blockchain en de kernprincipes van decentralisatie.

Na de hard fork was de discussie binnen de Ethereum-gemeenschap verre van afgelopen. Een van de belangrijkste argumenten voor de hard fork was de bescherming van de gebruikers en investeerders die getroffen waren door de hack. Kritieken op de hard fork gingen vaak over de ondermijning van de basisprincipes van blockchain, waarbij het gevaar werd benadrukt van een situatie waarin de netwerkbeheerders een centrale rol zouden spelen in het "corrigeren" van de blockchain. Dit leidde tot een groter debat over de vraag in hoeverre een blockchain echt decentraliseerd kan zijn als bepaalde groepen de mogelijkheid hebben om de code en het beleid te wijzigen.

Daarnaast werd de DAO-hack en de daaropvolgende hard fork een keerpunt in de bredere crypto-industrie. De manier waarop de Ethereum-gemeenschap reageerde op de crisis gaf inzicht in de spanningen tussen technologische innovatie en de praktische realiteit van beveiligingsincidenten. Het incident benadrukte niet alleen de noodzaak van robuustere beveiligingsmaatregelen binnen de cryptogemeenschap, maar ook het belang van een goed begrip van de implicaties van governance-modellen en de invloed die ze kunnen uitoefenen op de toekomst van blockchain.

Voor de crypto-industrie heeft de gebeurtenis een blijvende impact gehad, waarbij de discussie over de gevolgen van het hard forken nog steeds voortduurt. Ethereërs en investeerders hebben sinds de hard fork geprobeerd om duidelijker te definiëren wat de ethische grenzen van blockchain-technologie zijn en in hoeverre een blockchain daadwerkelijk onveranderlijk kan en moet zijn. Deze vragen blijven ook relevant voor de toekomst van cryptocurrencies en hun mogelijke integratie in traditionele markten.

Bovendien heeft de situatie rond de DAO-hack en de harde fork de noodzaak voor een breder begrip van risico's binnen blockchain-netwerken benadrukt. Hoewel de technologie veelbelovend is, blijkt uit deze gebeurtenis dat er ernstige kwetsbaarheden zijn die niet eenvoudig kunnen worden opgelost door een technologisch systeem alleen. De betrokkenheid van de gemeenschap en de invloed van beslissingen die op hoger niveau worden genomen, vormen een belangrijke factor in de veerkracht en het vertrouwen in cryptosystemen.

Naast het technologische en ethische aspect is het van belang om te begrijpen dat de DAO-hack en de daaropvolgende hard fork niet alleen betrekking hadden op Ethereum of de crypto-industrie als geheel, maar ook op bredere vraagstukken over hoe financiële en sociale systemen wereldwijd functioneren. Blockchaintechnologie wordt vaak geprezen om zijn vermogen om vertrouwen te decentraliseren, maar de vraag blijft in hoeverre deze belofte kan worden nagekomen wanneer het systeem wordt geconfronteerd met onvoorziene risico's of externe bedreigingen.

Het is cruciaal om te realiseren dat de DAO-hack niet alleen een incident was van technische aard, maar een moment waarop de cryptogemeenschap werd gedwongen na te denken over wat "de essentie van decentralisatie" daadwerkelijk betekent in de praktijk. De beslissing om Ethereum en Ethereum Classic te splitsen heeft de fundamenten van de blockchaingemeenschap opnieuw geëvalueerd, waarbij het niet alleen ging om de vraag of een blockchain kan terugdraaien, maar of het ethisch verantwoord is om dit te doen wanneer de gevolgen voor de gemeenschap en het vertrouwen van de investeerders zo ingrijpend zijn.