Proof-of-Work (PoW) is een van de fundamenten die de waarde van Bitcoin door de tijd heen steeds verder vergroot. Terwijl de eigenschappen van Bitcoin zoals decentralisatie, cryptografie en onveranderlijkheid op zichzelf al waardevol zijn, is het concept van PoW een cruciaal mechanisme dat alles samenbindt. Het is het proces waarmee gedistribueerde computers, ook wel miners genoemd, het eens worden over welke transacties worden toegevoegd aan de Bitcoin-blockchain.

PoW speelt specifiek in op de vraag hoe transacties in blokken worden gegroepeerd en hoe deze blokken aan elkaar worden gekoppeld, wat de basis vormt voor Bitcoin’s blockchain. De miners gebruiken PoW om met elkaar te concurreren voor de eer om blokken met transacties toe te voegen aan de blockchain. Dit is het proces waardoor transacties worden bevestigd en geverifieerd. Iedere keer dat een miner succesvol een blok toevoegt, ontvangt hij een beloning in de vorm van nieuwe bitcoins. Dit financiële voordeel is wat miners motiveert om deel te nemen aan de competitie, en tegelijkertijd zorgt het voor de veiligheid van het netwerk.

Als kwaadwillende actoren de Bitcoin-blockchain zouden willen veranderen, zouden ze moeten concurreren met de rest van het wereldwijde netwerk van miners, die gezamenlijk honderden miljoenen dollars hebben geïnvesteerd in de machines die nodig zijn om PoW uit te voeren. Dit maakt het vrijwel onmogelijk om de blockchain te vervalsen, aangezien elke wijziging in een blok de hele keten erna zou moeten aanpassen, wat snel door het gedistribueerde netwerk zou worden afgewezen.

Het proces van PoW draait om het vinden van een oplossing voor een cryptografische puzzel. Deze puzzel is opgebouwd uit vier variabelen: de tijd, een samenvatting van de voorgestelde transacties, de identiteit van het vorige blok en een willekeurig nummer, de nonce. Wanneer deze vier variabelen met elkaar worden gecombineerd via een cryptografische hashfunctie, ontstaat een uitkomst die voldoet aan een moeilijk te behalen criterium. Dit criterium wordt dynamisch aangepast zodat elke miner ongeveer elke 10 minuten een oplossing vindt.

Het meest fundamentele aspect van PoW is dat één van de vier variabelen de identiteit van het vorige blok is, inclusief het moment van creatie, de set van transacties, de identiteit van het blok daarvoor en de nonce. Deze afhankelijkheid maakt het mogelijk om alle blokken in de Bitcoin-blockchain met elkaar te verbinden. Hierdoor kunnen gegevens in de blockchain niet worden gewijzigd zonder dat dit effect heeft op alle voorgaande blokken, wat Bitcoin zijn onveranderlijkheid verleent.

De miners ontvangen als beloning voor het creëren van een nieuw blok bitcoins via een zogenaamde coinbase-transactie, evenals vergoedingen voor de individuele transacties in het blok. De coinbase-transactie zorgt er ook voor dat nieuwe bitcoins geleidelijk in omloop komen, een proces dat we later in meer detail zullen onderzoeken.

Om het PoW-proces beter te begrijpen, kunnen we het vergelijken met de werking van een persoonlijke computer. De miners die de Bitcoin-blockchain bouwen met PoW kunnen worden gezien als de hardware van een computer. Deze hardware draait op een besturingssysteem, in het geval van Bitcoin is dit de open-source software die alle bovengenoemde processen mogelijk maakt. De software wordt onderhouden door een vrijwillige groep ontwikkelaars, vergelijkbaar met hoe het Linux-besturingssysteem wordt onderhouden door open-source gemeenschappen. Bovenop deze hardware en software komen de applicaties, die communiceren met de Bitcoin-software en informatie naar de blockchain sturen wanneer dat nodig is. Ten slotte hebben we de eindgebruikers die de applicaties gebruiken, zonder dat ze zich hoeven te bekommeren om de onderliggende hardware of software.

Bij blockchains kunnen we twee soorten systemen onderscheiden: openbare en privéblockchains. Het verschil tussen deze twee komt overeen met het verschil tussen het openbare internet en intranetten. Het internet is een openbaar netwerk waar iedereen toegang toe heeft, terwijl intranetten gesloten netwerken zijn die door bedrijven of consortiums worden gebruikt voor privé-informatie. Openbare blockchains, zoals Bitcoin, kunnen door iedereen worden benaderd en maken gebruik van het principe van decentralisatie, waarbij deelname aan het netwerk gebaseerd is op economische prikkels, zoals de mogelijkheid om bitcoin te verdienen.

In tegenstelling tot openbare blockchains zijn privéblockchains gesloten systemen waar alleen entiteiten met de juiste toestemming toegang hebben. Deze systemen kwamen op nadat Bitcoin het licht had gezien en werden voornamelijk omarmd door bedrijven die het nut van Bitcoin’s blockchain waardeerden, maar niet in staat waren of bereid waren om openbare informatie te delen. Binnen de financiële sector worden privéblockchains vaak gebruikt om verouderde IT-structuren te moderniseren. Hoewel er voordelen zijn aan deze oplossingen, zijn er ook zorgen over het feit dat privéblockchains vaak bedoeld zijn om de bestaande machtsstructuren te behouden in plaats van de decentralisatie van de blockchain te omarmen.

De toekomst van blockchains, zowel openbaar als privé, zal uiteindelijk afhankelijk zijn van de mate waarin ze de gevestigde systemen kunnen uitdagen en verbeteren. Terwijl privéblockchains nu veel belangstelling genieten van traditionele bedrijven, blijft de open, openbare blockchain het model dat het meeste potentieel heeft om wereldwijde waarde te creëren door middel van decentralisatie, transparantie en onveranderlijkheid.

Hoe kunnen innovatieve beleggers profiteren van blockchain en zich voorbereiden op disruptie?

De wereld van angel investing in blockchain en cryptoassets biedt tegenwoordig ongekende mogelijkheden. Platforms als AngelList en Crunchbase verbinden geaccrediteerde investeerders met start-ups binnen de blockchainsector. AngelList alleen al telt meer dan 500 blockchainbedrijven, met een gemiddelde waardering van zo’n 4 miljoen dollar, en meer dan 700 blockchaininvesteerders. Dit ecosysteem vormt een vruchtbare voedingsbodem voor innovatieve investeerders die willen participeren in de vroege fases van veelbelovende technologieën.

Een van de oudste en bekendste angel investing groepen binnen de blockchainwereld is BitAngels, geleid door Michael Terpin. Terpin organiseert met zijn conferentie CoinAgenda een belangrijk podium waar start-ups hun ideeën en businessmodellen kunnen presenteren aan investeerders van verschillende niveaus. Voorbeelden zoals Airbitz, dat na het winnen van een award bij CoinAgenda via BnkToTheFuture meer dan 700.000 dollar ophaalde, illustreren hoe snel en effectief blockchain-startups kapitaal kunnen aantrekken.

Deze ontwikkelingen maken duidelijk dat innovatieve beleggers niet alleen de individuele investeringskansen zoals bitcoin of ether moeten beoordelen, maar ook moeten overwegen hoe deze nieuwe activaklasse en blockchaintechnologie het bredere beleggingsportfolio kunnen beïnvloeden. Blockchain heeft een disruptieve kracht die niet beperkt blijft tot enkel cryptoassets, maar ook bestaande bedrijven en sectoren ingrijpend kan veranderen. De impact reikt van financiële diensten tot cloud computing en wereldwijde betalingssystemen.

Bijvoorbeeld: als Bitcoin het overmaken van geld aanzienlijk goedkoper en sneller maakt, welke consequenties heeft dit dan voor traditionele spelers zoals Western Union? Of als Ethereum zich ontwikkelt tot een gedecentraliseerde wereldcomputer, welke invloed heeft dat dan op cloudgiganten zoals Amazon, Microsoft en Google? Dergelijke verschuivingen dwingen investeerders hun bestaande portefeuilles kritisch tegen het licht te houden en actief te evalueren op kwetsbaarheden en nieuwe kansen.

Clayton Christensen, bekend van ‘The Innovator’s Dilemma’, legt uit waarom gevestigde bedrijven vaak moeite hebben met disruptieve technologieën. Ze worden geconfronteerd met een paradox: nieuwe technologieën zijn vaak eenvoudiger, goedkoper en minder winstgevend in eerste instantie, wat ze minder aantrekkelijk maakt voor hun huidige, winstgevende klanten. Bovendien richten deze technologieën zich vaak op kleinere of opkomende markten. Hierdoor aarzelen gevestigde bedrijven om te investeren, uit angst voor kannibalisatie van hun eigen producten en het missen van kortetermijnwinsten. Maar deze afwachtende houding kan desastreus zijn. De echte uitdaging is dat bedrijven vooral moeten leren en experimenteren voordat een technologie volwassen wordt en een groter marktaandeel kan veroveren.

Voor innovatieve beleggers betekent dit dat een goede due diligence onontbeerlijk is. Ze moeten niet alleen kansen benutten, maar ook de veranderende context van hun totale beleggingsportefeuille in ogenschouw nemen. Exponentiële veranderingen vragen om flexibiliteit en een diep begrip van technologische trends en hun mogelijke disruptieve effecten.

Belangrijk is dat investeerders zich niet laten verblinden door hoge potentiële rendementen zonder oog te houden voor het risico dat ermee gepaard gaat. De dynamiek rondom ICO’s en andere crypto-instrumenten verandert razendsnel, waardoor continue monitoring van regelgeving en marktomstandigheden essentieel is. Het is ook cruciaal dat innovatieve beleggers hun samenwerking met financiële professionals zoals adviseurs en accountants herzien en aanpassen, zodat deze partijen begrijpen hoe blockchain en cryptoassets het beleggingslandschap veranderen.

Daarnaast moet men beseffen dat blockchain en cryptoassets niet geïsoleerde investeringen zijn. Ze vormen een onderdeel van een bredere technologische disruptie die bestaande sectoren en traditionele bedrijfsmodellen fundamenteel kan herdefiniëren. Dit vraagt om een geïntegreerde benadering waarbij het portfoliobeheer zich richt op het herkennen van early signals van verandering en het positioneren van beleggingen om te profiteren van nieuwe kansen, terwijl tegelijkertijd risico’s adequaat worden beheerst.

Hoe Sybil-aanvallen de besluitvorming in netwerken kunnen verstoren: Geavanceerde dreigingen en verdedigingsstrategieën
Waarom zingen vogels in de vroege ochtend?
Hoe beïnvloeden parameters veranderingen in dynamische systemen? Het belang van bifurcaties en chaos in economische modellen
Hoe kunnen Raman-siliciumlasers op basis van hoge-Q-nanocaviteiten de prestaties verbeteren?
Hoe Keuzes in een Economie de Grondslagen van Moraal en Waarden Vormen