Wat leidde tot de afname van de Mexicaanse migratie naar de VS?

De Mexicaanse migratie naar de Verenigde Staten heeft door de jaren heen belangrijke veranderingen doorgemaakt, waarbij de rol van ongedocumenteerde migranten cruciaal is voor het begrijpen van de dynamiek van deze stromen. De grensen tussen de VS en Mexico hebben een constante stroom van mensen gekend, zowel legale als illegale migranten, maar de recente jaren vertonen een duidelijke afname in de hoeveelheid ongedocumenteerde migratie. Deze afname is niet zomaar een tijdelijke fluctuatie, maar eerder een weerspiegeling van diepgaande economische en politieke veranderingen aan beide zijden van de grens.

Een van de redenen voor deze daling is het veranderende economische landschap in de VS. In de jaren voor de Grote Recessie in 2008 zagen we een toenemende vraag naar arbeid, vooral in sectoren zoals de bouw, die sterk afhankelijk waren van migranten uit Mexico. De huizenbubbel in de VS voedde deze migratiestromen, maar de economische ineenstorting heeft deze groei abrupt gestopt. De werkgelegenheid in de VS nam af, vooral in de sectoren die historisch gezien veel Mexicaanse migranten aantrokken. Zoals blijkt uit de gegevens van de EMIF, begonnen de ongedocumenteerde migratiestromen al in de eerste kwartalen van 2008 af te nemen. Dit was het begin van een periode waarin de stroom van migranten in de richting van de VS op een geleidelijke en consistente manier afnam.

De Grote Recessie had een directe invloed op de vraag naar arbeidskrachten, waardoor de aantrekkingskracht van de VS als bestemming voor Mexicaanse migranten sterk afnam. Vanaf het begin van 2008 daalden de stromen van ongedocumenteerde migranten voor maar liefst zestien opeenvolgende kwartalen. De data van EMIF geven een gedetailleerd beeld van deze afname en tonen aan dat de migratie, die in 2006 zijn piek bereikte, na de recessie sterk verminderde. Dit gebeurde vooral als gevolg van de zwakkere werkgelegenheidsperspectieven in de VS en de tragere economische herstelperiode.

Naast de economische factoren moeten we ook de rol van repatriëring in de afname van de migratie in overweging nemen. EMIF bevat gegevens over migranten die door de Amerikaanse autoriteiten zijn teruggestuurd naar Mexico, wat bekendstaat als 'repatriatie'. De gegevens laten zien dat, ondanks de afname van de ongedocumenteerde migratiestromen, het aantal repatriaties in sommige jaren toenam, vooral in de periode na 2011. Dit suggereert dat, hoewel de instroom van ongedocumenteerde migranten naar de VS afnam, de grenscontrole en handhaving door de Amerikaanse autoriteiten intensiever werd.

In de jaren 2014 en 2015 werd de daling van de migratiebewegingen nog duidelijker, met jaarlijkse afnames van meer dan 50 procent in vijf kwartalen. De invloed van de Grote Recessie bleef dus voelbaar, zelfs jaren na het einde van de economische crisis. Het aantal migranten dat de grens probeerde over te steken, daalde tot historische laagtes, en de EMIF registreerde in 2017 nog slechts 17 procent van de migratiebewegingen die in de eerste maanden van 2006 werden genoteerd.

Wat verder belangrijk is om te begrijpen, is dat de demografische veranderingen in Mexico zelf eveneens invloed hebben op migratiebewegingen. De vergrijzing van de Mexicaanse bevolking en de groei van stedelijke gebieden bieden alternatieven voor mensen die anders naar de VS zouden migreren. Dit, gecombineerd met de afname van de aantrekkingskracht van de Amerikaanse arbeidsmarkt, zorgt ervoor dat de migratiebewegingen op natuurlijke wijze afnemen.

Hoe kunnen grensoverschrijdende educatieve initiatieven bijdragen aan de ontwikkeling van de regio Baja California?

In de Verenigde Staten wordt de 'Seal of Biliteracy' steeds breder erkend. In maar liefst drieëndertig staten en het District of Columbia wordt dit onderscheid toegekend aan afgestudeerden die aantonen competent te zijn in twee of meer talen, waaronder Engels. De 'Seal of Biliteracy' wordt binnenkort ook geïntroduceerd in Tijuana, gericht op een groep van 1.250 leerlingen in de secundair onderwijsinstelling (secundaria). Het doel hiervan is niet alleen om de Engelse taalvaardigheid van studenten te versterken, maar ook om een model te bieden dat de toekomstige onderwijs- en werkgelegenheidsmogelijkheden van deze jongeren aanzienlijk kan verbeteren. Dit initiatief, dat gebruik maakt van 'bilingual retornados' (teruggekeerde migranten), voorziet in de nodige ondersteuning voor leerkrachten om hun eigen Engelse taalvaardigheid te vergroten, wat hen beter in staat stelt om effectief onderwijs te geven aan een steeds diverser wordende leerlingenpopulatie.

Tegelijkertijd wordt er gewerkt aan de lancering van het 'Cross-Border Business Pathway' op San Diego High School, dat sinds de herfst van 2018 een groep van zestig studenten aantrok. Dit pad richt zich op het creëren van een carrièretraject dat de grenzen tussen de twee landen overschrijdt, door samenwerking met lokale hogescholen in San Diego. Studenten krijgen de kans om een vertaalcertificaat te behalen, terwijl ze tegelijkertijd werken aan het ontwikkelen van hun vaardigheden voor toekomstige zakelijke kansen. Het programma wordt ondersteund door het Center for U.S.-Mexican Studies van de Universiteit van Californië, San Diego (UCSD), dat werkgebaseerd leren en curriculumontwikkeling faciliteert.

Daarom is het van essentieel belang dat de regio Baja California samenwerkt met Californië om het aantal studenten dat de middelbare school en universiteit afrondt, te verhogen. Dit kan door een gedeelde visie te creëren die bruggen bouwt tussen de twee landen, in plaats van muren op te trekken. De samenwerking moet verder gaan dan de onderwijsinstellingen en zich uitstrekken naar de overheid, het bedrijfsleven en de gemeenschap om een duurzaam en inclusief model voor ontwikkeling te creëren. De focus moet liggen op het uitbreiden van toegang tot hoger onderwijs voor zowel Mexicaanse als Latijns-Amerikaanse jongeren in de regio, en het integreren van grensoverschrijdende werkgelegenheidsmogelijkheden die de economische en sociale mobiliteit kunnen verbeteren.

Hoe de Automobielindustrie in Mexico en Noord-Amerika Zich Aanpast aan de 4e Industriële Revolutie

De Mexicaanse automobielindustrie heeft zich in de afgelopen decennia diep geïntegreerd in de mondiale economische structuren, vooral in Noord-Amerika, met een bijzondere focus op de Verenigde Staten en Canada. Deze industrie wordt gekarakteriseerd door een paradoxale relatie tussen groei in productiviteit en stagnatie van lonen. Tussen 1999 en 2015 steeg de productiviteit in de Mexicaanse automobielsector met 45%, terwijl de lonen in dezelfde periode met ongeveer 10% daalden. Dit fenomeen is voornamelijk zichtbaar in de assemblage van voertuigen (OEM's), terwijl de toeleveranciers van auto-onderdelen minder getroffen werden. De groei van de productiviteit, vaak gedreven door technologische innovaties en efficiëntieverbeteringen, lijkt niet te leiden tot een overeenkomstige verbetering van de levensstandaard voor de werkers in de sector.

In het kader van de recente handelsafspraken tussen de Verenigde Staten en Mexico, vooral het nieuwe hoofdstuk over arbeidsomstandigheden, lijkt er echter een opening te zijn voor het verbeteren van de arbeidsomstandigheden. Het opnemen van standaarden van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) en de belofte van hogere lonen kan een belangrijke stap zijn voor de arbeidskrachten in deze industrie, hoewel de implementatie van nieuwe wetgeving op dit gebied nog altijd afhankelijk is van de invoering van "secundaire wetgeving" in Mexico.

Tegelijkertijd komt de Mexicaanse automobielindustrie voor nieuwe uitdagingen te staan door de opkomst van de vierde industriële revolutie. Industrie 4.0, gekarakteriseerd door de snelle ontwikkeling van automatisering, digitalisering, en nieuwe vormen van mobiliteit, verandert de manier waarop voertuigen worden geproduceerd en geconsumeerd. Drie technologische tendensen hebben de potentie om de industrie radicaal te transformeren: elektrificatie, gedeelde mobiliteit en connectiviteit.

Elektrificatie, met name de verschuiving naar hybride en elektrische voertuigen, zal ongetwijfeld een invloedrijke factor zijn in de komende decennia. Dit komt deels doordat de technologie rijpt en steeds goedkoper wordt, maar ook doordat de consument steeds meer belang hecht aan milieuvriendelijke alternatieven. De verschuiving naar duurzame energiebronnen, waaronder waterstof, zal eveneens een belangrijke rol spelen, zowel in de productieketen als in het gebruik van de voertuigen zelf.

Daarnaast verandert het mobiliteitsmodel zelf. De traditionele visie van het bezit van een auto verschuift naar meer gedeelde en tijdelijke vormen van mobiliteit, zoals carpooling, car sharing en autonome voertuigen. Dit zorgt voor een fundamentele herstructurering van de marktvraag naar auto's, waarbij nieuwe businessmodellen en technologieën, zoals voertuig-naar-alles connectiviteit, steeds meer op de voorgrond treden.

Een ander belangrijk aspect van deze technologische verschuiving is de toenemende connectiviteit van voertuigen, waarbij voertuigen niet alleen met elkaar communiceren, maar ook met de infrastructuur en zelfs met de bestuurders via infotainment en nieuwe verkeersdiensten. De introductie van 5G-netwerken zal deze veranderingen versnellen, waardoor de mogelijkheden voor geavanceerde technologieën zoals zelfrijdende auto's verder worden uitgebreid.

De impact van deze technologieën op de arbeidsmarkt is echter niet zonder risico's. Automatisering is al decennialang een integraal onderdeel van de auto-industrie. Van de massale introductie van de automatische assemblagelijn in de jaren '20 van de vorige eeuw tot de volledige vervanging van menselijke arbeid in specifieke taken zoals lassen en schilderen door robots in de jaren '80, is automatisering een constante kracht. Tegenwoordig wordt geschat dat tot 69% van de banen in de automobielsector geautomatiseerd zou kunnen worden, vooral in routinematige handmatige taken en informatieverwerkingswerkzaamheden.

Hoewel de voordelen van automatisering duidelijk zijn, zoals lagere kosten en hogere betrouwbaarheid, roept dit vragen op over de langetermijneffecten op de werkgelegenheid, vooral in landen zoals Mexico, waar de lonen relatief laag zijn en de arbeidsomstandigheden flexibeler zijn dan in meer geïndustrialiseerde landen. De vraag is of de technologische vooruitgang, die in sommige gevallen de kosten van robots en andere automatiseringsapparatuur verlaagt, zal leiden tot een substantiële vervangingen van arbeidskrachten, en of dit effect gelijkmatig zal zijn tussen verschillende regio's met verschillende ontwikkelingsniveaus.

Het is mogelijk dat de invoering van geavanceerde technologieën in de Mexicaanse auto-industrie kan worden vertraagd door de relatief lage arbeidskosten en de hoge mate van flexibiliteit in de werkuren, die een concurrentievoordeel blijven voor buitenlandse investeerders. Toch is het duidelijk dat de industriële revolutie niet te stoppen is, en de vraag blijft in hoeverre de industriële tradities in Mexico zich kunnen aanpassen aan de wereldwijde verschuivingen in technologie en mobiliteit.

De Mexicaanse automobielsector bevindt zich op een kruispunt: de integratie van nieuwe technologieën biedt veelbelovende mogelijkheden voor de toekomst, maar zonder een serieuze aanpak van de arbeidsomstandigheden en sociale ongelijkheid zal de integratie van Mexico in de wereldwijde waardeketens mogelijk gepaard gaan met toenemende sociale ongelijkheden. De nieuwe handelsakkoorden kunnen weliswaar de economische concurrentie versterken, maar ook de sociale upgrading van arbeidskrachten stimuleren, mits de Mexicaanse regering het belang van een evenwichtige technologische en sociale ontwikkeling onderkent.

Hoe de Antimigrantenretoriek van Trump de Latino-gemeenschap Beïnvloedde en de Politieke Mobilisatie Vergrootte

Onderzoek toont aan dat de mate waarin Latino’s zich aangesproken voelden door Trumps retoriek direct samenhing met hun betrokkenheid bij de verkiezingen. De ideologische en retorische aanvallen op immigranten maakten dat veel Latino’s, ongeacht hun generatie, nationaliteit of staatsburgerschap, zich sterk verbonden voelden met hun immigrantengemeenschap. Dieper geworteld in dit proces was een gevoel van boosheid, dat op zijn beurt de politieke participatie van de gemeenschap vergrootte.

Er was een opvallende patronen in de manier waarop Latinos reageerden op Trumps anti-immigrantenpolitiek. Zowel Latinos van verschillende nationaliteiten als generaties reageerden uniform op de dreiging die van zijn campagne uitging. Het idee van ‘racialisering’ speelde een sleutelrol in hoe deze gemeenschap zich politiek mobiliseerde. Latinos die voelden dat hun identiteit als immigrant verbonden was met de negatieve stereotypen die door Trump werden versterkt, waren vaker bereid om hun politieke standpunten te uiten en actie te ondernemen. Deze collectieve boosheid leidde tot verhoogde deelname aan de verkiezingen, waar een groot aantal Latinos het gevoel had dat hun stem noodzakelijk was om de bedreiging van hun bestaan als immigranten af te weren.

Deze dynamiek heeft bredere implicaties voor de toekomst van de Latino-politiek in de VS. Ondanks de toegenomen diversiteit binnen de gemeenschap blijven er verbindende factoren, zoals de gedeelde ervaring van discriminatie en racialisering, die een sterke politieke agenda voortdragen. Dit laat zien dat, ondanks de groeiende verscheidenheid binnen de Latino-gemeenschap, de gemeenschappelijke ervaring van vreemdelingenhaat en racisme een krachtige basis biedt voor politieke participatie.

Daarnaast laat het onderzoek ook zien dat politieke dreiging niet altijd negatieve effecten hoeft te hebben voor gemarginaliseerde gemeenschappen. In plaats van apathie of vervreemding te veroorzaken, kan een duidelijk omschreven dreiging juist een mobiliserend effect hebben. Dit suggereert dat er waardevolle lessen te trekken zijn over hoe politieke dreigingen kunnen leiden tot verhoogde deelname aan de democratie, zelfs in tijden van conflict en verdeeldheid.

Het is echter ook belangrijk te erkennen dat de mate van betrokkenheid niet altijd eenvoudig te verklaren is. De reactie van de Latino-gemeenschap was niet uniform in de zin van een massale revolte, maar werd eerder gekarakteriseerd door een complex samenspel van boosheid, angst en een hernieuwd besef van collectieve identiteit. Dit benadrukt de noodzaak van verder onderzoek naar hoe gemarginaliseerde gemeenschappen reageren op politieke bedreigingen en hoe deze reacties variëren afhankelijk van contextuele factoren zoals nationale en regionale verschillen.

De impact van Trumps anti-immigrantenpolitiek heeft de Latino-gemeente in de VS onmiskenbaar getransformeerd, zowel politiek als sociaal. Terwijl sommige staten de trend van anti-immigrantwetgeving verder hebben doorgetrokken, hebben andere staten, zoals Californië, stappen gezet naar inclusievere en gastvrijere beleidsmaatregelen. Deze verschuivingen tonen aan dat er, ondanks de algemene trend van afwijzing van immigranten, nog steeds ruimte is voor positieve verandering. Het succes van deze staten kan als model dienen voor andere delen van het land waar een meer anti-immigrantsentiment heerst.

De sleutel tot het begrijpen van de toekomst van de Latino-gemeente in de Amerikaanse politiek ligt in het herkennen van deze veerkracht. Het vermogen om collectief te reageren op externe bedreigingen, zich te verenigen rond gedeelde ervaringen en vervolgens deze verbondenheid om te zetten in politieke actie, biedt een krachtige motor voor verandering.

Hoe Beïnvloedt de Groeiende Latino-Bevolking Beleidsveranderingen in Californië?

De demografische verschuivingen in Californië, vooral de groei van de Latino-bevolking, hebben verstrekkende effecten op zowel het politieke landschap als het overheidsbeleid. In de afgelopen decennia heeft de Latino-bevolking zich in toenemende mate gepositioneerd als een dominante kracht in de staat, met zowel een aanzienlijke invloed in de politiek als een krachtige stem in de wetgeving. Dit heeft geleid tot een verandering in de beleidsprioriteiten van de staat, die zichtbaar zijn in zowel het onderwijs als het strafrechtssysteem.

Maar in de afgelopen jaren heeft de politieke verschuiving in Californië zich in een andere richting ontwikkeld. Dankzij de actieve steun van de Latino-gemeenschap, die nu 38 procent van de totale bevolking uitmaakt, en het groeiende aantal Latino-politici (die nu 23 procent van de zetels in de staatwetgever bezetten), is er een duidelijke verschuiving naar progressiever beleid. Maatregelen zoals het verstrekken van staatscollegegeld voor ongedocumenteerde immigranten, het aanbieden van rijbewijzen aan deze groep en het recht om de advocatuur uit te oefenen, zijn een direct resultaat van deze groeiende invloed. Onderwijsfinanciering is ook gestegen, en de goedkeuring van Proposition 30, een belastingmaatregel die miljarden dollars zal opleveren voor het K-12 onderwijs, benadrukt de verschuiving richting grotere steun voor educatie.

Tegelijkertijd is er een afname in de financiering voor het strafrechtsysteem. Het aantal gevangenissen is gedaald, en de staat heeft initiatieven genomen om de vroege vrijlating van gevangenen te bevorderen, evenals verschuivingen van een strafrechtelijke benadering naar een meer rehabilitatiegerichte benadering van criminaliteit. Deze veranderingen weerspiegelen niet alleen de demografische verschuivingen, maar ook de bredere politieke krachten die het beleid van de staat beïnvloeden, inclusief de groeiende invloed van de Latino-bevolking.

Toch is de situatie niet volledig somber. De groeiende invloed van Latinos biedt ook kansen voor positieve beleidsveranderingen. Met een grotere betrokkenheid van de Latino-bevolking in de politiek en een grotere aanwezigheid in de wetgevende macht, is het mogelijk dat meer beleid in de toekomst meer in lijn zal zijn met de voorkeuren van deze groeiende groep. In de lange termijn, als de bevolkingsprognoses kloppen en de witte meerderheid in de Verenigde Staten afneemt, zouden de Latinos en andere minderheden mogelijk meer invloed krijgen, wat zou kunnen leiden tot een verschuiving naar meer inclusieve en progressieve beleidsmaatregelen.

De opkomst van de Latino-bevolking en de veranderende politieke en sociale dynamiek in de Verenigde Staten tonen de kracht van demografische veranderingen in het vormgeven van het beleid. Het is van cruciaal belang om de verbanden te begrijpen tussen de groeiende Latino-bevolking, de maatschappelijke percepties van een "raciale bedreiging" en de beleidsverschillen die voortkomen uit deze dynamieken. Ondanks de tijdelijke uitdagingen en conflicten die gepaard gaan met deze veranderingen, zou de lange termijn veelbelovend kunnen zijn voor een meer evenwichtig en inclusief Amerikaans beleid.