In 2019 heeft je bedrijf een significante stijging in de brutomarge behaald van maar liefst 40,2%, ondanks dat de verkoopvolumes met 20,0% stegen en de verkoopprijzen met 7,7% verhoogd werden. Dit roept een belangrijke vraag op: hoe kan het dat de brutomarge zo sterk is gestegen, terwijl de verkoopprijzen en volumes relatief gematigd stegen? Het antwoord ligt deels in het zogenaamde 'basis-effect', een term die vaak wordt gebruikt om de impact van een verandering ten opzichte van de basiswaarde te beschrijven.
De verhoging van de verkoopprijs heeft een grotere invloed gehad op de brutomarge dan de stijging in verkoopvolume. Dit komt doordat de basis, de omzet die gegenereerd werd door de verkoopprijzen, veel groter is dan de basis die voortkomt uit het hogere volume. Stel je voor dat de totale omzet in 2019 uit ongeveer 2,3 miljoen euro kwam, terwijl de verhoging in verkoopvolume slechts gebaseerd was op een bedrag van ongeveer 900.000 euro. De 7,7% verhoging in verkoopprijs is dus relatief meer in waarde dan de 20% verhoging in volume, wat resulteert in een grotere impact op de brutomarge.
Laten we een ander voorbeeld overwegen: stel dat je volgend jaar je brutomarge met 100.000 euro wilt verhogen. Als de brutomargeverhouding van 42,0% gelijk blijft, dan zou je verkoopvolume met 8,15% moeten stijgen, uitgaande van hetzelfde niveau van verkoopprijzen. Dit toont aan dat een 1% verhoging van de verkoopprijs een grotere invloed heeft op de winst dan een 1% stijging in verkoopvolume.
Bij het analyseren van de personeelskosten is het belangrijk te begrijpen dat het jouw taak is om te beoordelen of de verhouding tussen de kosten en de verkoopopbrengsten acceptabel is. In 2019 namen de personeelskosten 22,7% van de verkoopopbrengsten in beslag. Dit percentage is lager dan het vorige jaar, wat op zich een positieve ontwikkeling is. Echter, de vraag die gesteld moet worden, is of deze kosten verder omlaag kunnen worden gebracht, zonder dat dit ten koste gaat van de efficiëntie van het bedrijf. Het verlagen van kosten is altijd een verleidelijk pad, maar het kan in sommige gevallen de verkoopcapaciteit verminderen, wat op lange termijn schadelijk kan zijn voor de bedrijfsvoering.
Bijvoorbeeld, een extra medewerker kan de verkoopcapaciteit vergroten, terwijl het ontslaan van een goedbetaalde werknemer en het aannemen van iemand voor een lager salaris misschien niet de beste oplossing is als het ten koste gaat van de algehele productiviteit. Het blijft een delicate afweging: hoe kun je je kosten zo efficiënt mogelijk beheren zonder de bedrijfsvoering in gevaar te brengen?
Wat betreft reclame- en verkoopkosten zijn deze in 2019 gestegen met meer dan 30.000 euro, een verhoging van meer dan 20% ten opzichte van het vorige jaar. Ondanks deze stijging was de verhouding van reclame- en verkoopkosten ten opzichte van de omzet lager, wat aangeeft dat de toename in kosten in verhouding tot de opbrengsten minder impact had. Het is belangrijk om kritisch te blijven kijken naar waar dit extra geld aan besteed werd. Misschien is het verstandig om je te concentreren op de meest effectieve campagnes, zoals advertenties die het meeste klantbereik genereren, of om specifieke promoties te evalueren die de meeste respons opleveren.
Depreciatiekosten spelen ook een cruciale rol bij de kostenanalyse. Depreciatie is het proces waarbij de kosten van vaste activa over de verwachte levensduur worden verdeeld. Dit betreft zaken zoals gebouwen, machines, voertuigen en computers die noodzakelijk zijn voor de dagelijkse bedrijfsvoering. Het is essentieel om de juiste afschrijvingsstrategie te hanteren, die meestal is gebaseerd op de richtlijnen van de belastingwetgeving. Dit zorgt ervoor dat de afschrijving van activa op een correcte manier wordt opgenomen in de kosten van het bedrijf. De kosten van land worden echter niet gedevalueerd omdat land als een niet-afschrijfbaar goed wordt beschouwd.
Naast de bovengenoemde financiële strategieën is het van groot belang om voortdurend te zoeken naar efficiëntie in alle aspecten van je bedrijfsvoering. De manier waarop je investeert in je personeel, je advertenties en je vaste activa kan aanzienlijke gevolgen hebben voor je brutomarge en uiteindelijk voor de winstgevendheid van je bedrijf. Het vinden van de juiste balans tussen kostenbesparingen en strategische investeringen zal vaak het verschil maken tussen succes en stagnatie.
Hoe Een Bedrijfsmodel Je Succes Kan Bepalen
Het creëren van een effectief bedrijfsmodel kan het verschil maken tussen falen en succes in het bedrijfsleven. Wanneer we kijken naar de voorbeelden van bedrijven die hun eigen markten hebben veroverd, zien we vaak dat het succes van een onderneming niet alleen voortkomt uit het product zelf, maar uit de manier waarop dat product of die dienst wordt gepresenteerd en geleverd. Het vinden van een businessmodel dat moeilijk te dupliceren is, kan een enorme strategische zet zijn.
Een van de bekendste voorbeelden van zo'n innovatief bedrijfsmodel is de bezorging van pakketten. Oorspronkelijk werd het idee om pakketten 's nachts te bezorgen als onrealistisch beschouwd, maar Smith ging door met het idee en besteedde jaren aan het bouwen van de infrastructuur om de pakketten snel en efficiënt te leveren. Tegen de tijd dat het duidelijk werd dat de nachtelijke pakketbezorging een goed businessmodel was, had Smith al een voorsprong van tien jaar op de concurrentie. Deze tijdsinvestering heeft het bedrijf in staat gesteld om de markt te domineren.
Een ander goed voorbeeld is Apple en de iPad. Voor de lancering van de iPad was het gebruik van tabletcomputers een nichemarkt, voornamelijk voor ziekenhuizen en enkele gespecialiseerde klanten. De meeste computerbedrijven probeerden een tablet uit te brengen, maar faalden. Apple daarentegen negeerde de negatieve voorspellingen en bracht de iPad op de markt, wat uiteindelijk een gigantisch succes werd. De rest van de concurrentie moest zich haasten om hun eigen tabletcomputers te ontwikkelen.
Het ontwikkelen van een product of dienst die gepatenteerd, gemerkt of moeilijk te dupliceren is, kan de sleutel zijn tot langdurig succes. Het Xerox 914-kopieerapparaat is een goed voorbeeld van dit principe. Het kopieerapparaat gebruikte een gepatenteerd proces om documenten te dupliceren. Xerox had kunnen besluiten de machines rechtstreeks te verkopen, maar het bedrijf koos ervoor om de machines te verhuren. Dit bleek een veel winstgevender model. De huurprijs was $95 per maand plus 5 cent per kopie voor elke kopie boven de eerste 2.000 per maand. Hierdoor had Xerox een continu inkomen en kon het bedrijf doorgroeien tot een van de grootste bedrijven ter wereld.
Nochar, een bedrijf dat een ongepateenteerd polymeer maakt om gevaarlijke vloeistoffen om te zetten in vaste stoffen, is een ander voorbeeld van hoe het niet altijd noodzakelijk is om je product te patenteren om een concurrentievoordeel te behalen. In plaats van het polymeer te patenteren, heeft Nochar ervoor gekozen om de formule geheim te houden, zelfs voor het patentbureau. Dit heeft het bedrijf in staat gesteld om een niche te veroveren die moeilijk door concurrenten te repliceren is.
Het succes van Duraflame, een bedrijf dat kunstmatige brandhoutblokken produceert van zaagselafval, is ook te danken aan een slimme benadering van het bedrijfsmodel. In de jaren '70, toen zaagmolens nog moesten betalen om hun zaagselafval af te voeren, besloot het bedrijf om de zaagsel te gebruiken voor de productie van brandhoutblokken. Ze boden zaagmolens een goedkoper alternatief voor het verwijderen van zaagsel, terwijl ze tegelijkertijd hun eigen grondstof kregen. Dit bedrijfsmodel heeft hen in staat gesteld een winstgevend bedrijf op te bouwen door efficiënt gebruik te maken van afvalmaterialen.
Dit principe van het verbeteren van bestaande processen en het benutten van beschikbare middelen is cruciaal voor het ontwikkelen van een bedrijfsmodel dat moeilijk te repliceren is. Bedrijven die zich onderscheiden door bijvoorbeeld de beste talenten in te zetten, kunnen een service of product aanbieden die als moeilijk te dupliceren wordt beschouwd. Denk bijvoorbeeld aan een chirurg die een complexe operatie uitvoert. Het publiek is bereid een premie te betalen voor expertise en ervaring. Ditzelfde principe geldt voor andere vakgebieden waar vaardigheden en ervaring het verschil kunnen maken.
De fastfoodindustrie biedt een duidelijk voorbeeld van hoe bedrijven zich kunnen onderscheiden door hun bedrijfsmodellen te variëren. McDonald's, Wendy’s en Burger King zitten allemaal in de hamburgerindustrie, maar hun benaderingen verschillen sterk. McDonald's richt zich op het bezitten van waardevolle vastgoedlocaties, Wendy’s legt de nadruk op versheid en een meer upscale klantbenadering, terwijl Burger King moeite heeft om zich te onderscheiden en concurrentie te overwinnen. Het succes van deze bedrijven heeft veel te maken met de specifieke benaderingen van hun bedrijfsmodellen, en niet noodzakelijkerwijs met de producten zelf.
Een sterk bedrijfsmodel helpt een bedrijf zich niet alleen te onderscheiden van de concurrentie, maar zorgt ook voor de financiële stabiliteit van het bedrijf. Walmart en Target verkopen vergelijkbare producten aan vergelijkbare klanten, maar hun bedrijfsmodellen verschillen aanzienlijk. Walmart is gericht op het aanbieden van lage prijzen door kosten te minimaliseren, wat resulteert in lagere loonkosten, lagere huurkosten en efficiëntere logistiek. Target daarentegen richt zich op het aanbieden van "goedkope chic" producten, waarbij het mogelijk is om hogere marges per item te behalen in plaats van te concurreren op prijs alleen. De keuze van een bedrijf om zich te concentreren op kosten of waarde bepaalt uiteindelijk hun positie in de markt.
Net als Walmart en Target hebben andere bedrijven verschillende manieren ontwikkeld om zich te onderscheiden van de concurrentie, en dat begint altijd met een goed doordacht bedrijfsmodel. Een solide bedrijfsmodel kan niet alleen zorgen voor een sterke winstgevendheid, maar het stelt bedrijven ook in staat om waardevolle markten te veroveren, zelfs als die markten eerst als onhaalbaar of klein werden beschouwd.
Het begrijpen van je concurrentievoordeel is essentieel voor het succes van je bedrijf. Het stelt je in staat om jezelf te onderscheiden in een overvolle markt en om op een hoger niveau te presteren dan de concurrentie. Het bedrijfsmodel is daarbij de ruggengraat van deze strategie, en het stellen van de juiste prioriteiten kan het verschil maken tussen groei en stagnatie.
Wat is het Verschil tussen Traditionele en Business-Format Franchise?
In de wereld van franchise zijn er verschillende modellen en benaderingen, maar de basis van elk franchisemodel blijft hetzelfde: de franchisegever biedt licenties aan franchisenemers om producten of diensten onder hun merknaam te verkopen. Er zijn echter twee belangrijke types franchise: traditionele franchise en business-format franchise, en het is essentieel om het onderscheid tussen deze twee goed te begrijpen.
In het traditionele franchise-model verkoopt de franchisenemer meestal producten die door de franchisegever zijn vervaardigd. Dit wordt vaak gezien in sectoren zoals drank, auto's of landbouwapparatuur, met bekende voorbeelden zoals Coca-Cola, Ford of John Deere. In tegenstelling tot leveranciers-dealerrelaties, waarin een dealer meerdere producten kan aanbieden, heeft een franchisenemer doorgaans exclusiviteit of een semi-exclusieve relatie met de franchisegever voor het aanbieden van bepaalde producten. Dit creëert een sterkere merkidentiteit en loyaliteit tussen de franchisenemer en de consument, omdat de franchisenemer een nauwere band heeft met het merk. Naast het verkopen van het product, kan de franchisenemer vaak ook verantwoordelijk zijn voor zaken zoals het bereiden van het product (zoals Coca-Cola die door de franchisenemer wordt gebotteld) of aanvullende diensten na de verkoop (zoals periodiek onderhoud bij een Ford-dealer).
In een traditionele productdistributie-franchise verleent de franchisegever zijn merknaam en logo aan de franchisenemer, maar biedt meestal geen compleet systeem voor het runnen van het bedrijf. Dit in tegenstelling tot business-format franchising, waarbij de franchisenemer een volledig bedrijfsmodel volgt dat door de franchisegever is vastgesteld.
Business-format franchise is een meer gestructureerd systeem waarbij de franchisenemer niet alleen producten of diensten verkoopt, maar ook een bedrijfsmodel volgt dat volledig wordt voorgeschreven door de franchisegever. Het verschil tussen traditionele franchise en business-format franchise is duidelijk in de mate van controle die de franchisegever heeft over de bedrijfsvoering. Bedrijven zoals McDonald's en Domino’s geven bijvoorbeeld geen toestemming voor de verkoop van hamburgers of pizza’s op zich, maar licentiëren hun systematische benadering van het aanbieden van hun merkproducten en -diensten. Dit model, dat uitgebreider is dan het traditionele franchise, vereist dat de franchisenemer de dagelijkse bedrijfsvoering zelfstandig beheert, maar altijd volgens de richtlijnen en standaarden van de franchisegever. Het succes van een franchise ligt dus in de consistente uitvoering van het merk, iets wat essentieel is om klanttevredenheid en merkherkenning te waarborgen.
Een belangrijk kenmerk van business-format franchise is dat de franchisegever niet alleen merkstandaarden en training biedt, maar ook operationele handboeken en procedures die de franchisenemer ondersteunen bij het beheren van hun onderneming. Dit maakt het voor de franchisenemer mogelijk om het bedrijf efficiënt te runnen, zonder dat ze vanaf nul hoeven te beginnen.
De relatie tussen de franchisegever en de franchisenemer is strikt gedefinieerd: de franchisegever bepaalt de merkstandaarden en biedt ondersteuning, maar de franchisenemer is verantwoordelijk voor de dagelijkse operaties van het bedrijf. Het is belangrijk om te begrijpen dat, hoewel de franchisegever een aantal richtlijnen en standaarden biedt, de verantwoordelijkheid voor zaken zoals personeel en salarisstructuren volledig bij de franchisenemer ligt. De franchisegever is niet verantwoordelijk voor de arbeidsomstandigheden of de personeelskeuzes van de franchisenemer, wat betekent dat ze doorgaans niet als gezamenlijke werkgevers worden beschouwd.
In de afgelopen jaren is er ook een opkomend model in de franchisewereld: sociale franchise. Sociale franchising past de technieken van business-format franchising toe om essentiële producten en diensten te leveren aan de mensen die leven in armoede, oftewel de zogenaamde "basis van de piramide" (BOP). Dit is een term die verwijst naar de miljarden mensen wereldwijd die minder dan $2,50 per dag verdienen. Sociale franchise richt zich op het leveren van basale benodigdheden zoals schoon drinkwater, toegang tot voedsel, medicijnen, gezondheidszorg, onderwijs, en energie.
Sociale franchising biedt een antwoord op de gebrekkige effectiviteit van traditionele hulporganisaties, zoals niet-gouvernementele organisaties (NGO's), die vaak te maken hebben met beperkte middelen en een top-down benadering. Sociale franchise maakt gebruik van dezelfde elementen die commerciële franchise-ondernemingen succesvol maken: goed gedefinieerde merkstandaarden, training, ondersteuning, consistente toeleveringsketens en een licentie-systeem dat schaalbaarheid mogelijk maakt. Dit model kan bijdragen aan een grotere duurzaamheid en effectiviteit in het leveren van essentiële diensten aan arme gemeenschappen.
Het is echter belangrijk te realiseren dat sociale franchising, ondanks de voordelen, niet zonder uitdagingen is. Een van de belangrijkste obstakels is het niet kunnen betalen van de producten en diensten door de doelgroep. Sociale franchisegevers zijn vaak afhankelijk van donaties en andere financiële bijdragen om hun systeem draaiende te houden. Bovendien is het in veel gevallen moeilijk om de lokale aanbieders van producten en diensten de benodigde middelen en ondersteuning te geven om de merkstandaarden te handhaven die in commerciële ondernemingen zoals McDonald's en Domino’s te vinden zijn. Dit is de reden waarom veel NGO's niet in staat zijn om dezelfde mate van duurzaamheid te bereiken als commerciële franchise-systemen.
Hoewel sociale franchising veel potentieel heeft om een positieve verandering teweeg te brengen in ontwikkelingslanden, vereist het model voortdurende aanpassing en verfijning. Veranderingen in consumentenbehoeften en marktomstandigheden, evenals de steeds groeiende competitie, zorgen ervoor dat sociale franchisegevers constant moeten innoveren om het model effectief te houden.
Het is essentieel om het belang van het juiste evenwicht tussen franchisegever en franchisenemer te begrijpen. De franchisegever moet de standaarden en richtlijnen bieden, terwijl de franchisenemer de zelfstandige ondernemer blijft die verantwoordelijk is voor de dagelijkse gang van zaken. Dit dynamische systeem maakt het voor beide partijen mogelijk om te profiteren van elkaars sterktes, wat uiteindelijk resulteert in succes voor het hele franchise-systeem.
Hoe wordt winst of verlies gerapporteerd in de winst- en verliesrekening?
Wanneer we naar een winst- en verliesrekening kijken, krijgen we niet veel gedetailleerde informatie over de operationele kosten, vooral wanneer deze wordt gepresenteerd aan de schuldeisers en aandeelhouders van het bedrijf. Dit betekent niet dat de onderneming geen gedetailleerde informatie verstrekt; deze kan vaak worden gevonden in de voetnoten die bij de financiële overzichten worden gevoegd. Bij beursgenoteerde bedrijven is er zelfs meer gedetailleerde informatie beschikbaar over de kosten in hun rapporten aan de SEC (Securities and Exchange Commission), die voor iedereen toegankelijk zijn. Dit biedt een dieper inzicht in de financiële situatie van een bedrijf dan wat op het eerste gezicht zichtbaar is.
Bij het lezen van een winst- en verliesrekening is het essentieel om geen passieve lezer te zijn. Dit document vervult zijn doel pas als je er actief mee aan de slag gaat, de cijfers analyseert en vragen stelt. Hoe groot is bijvoorbeeld het bedrijf? Hoe verhoudt de winst zich tot de omzet van het jaar? Winst (netto-inkomen) is wat overblijft van de omzet na aftrek van alle kosten. Stel je voor dat een bedrijf $4.482 miljoen aan winst genereert uit een omzet van $71.064 miljoen, wat resulteert in een winstpercentage van 6,3%. Dit betekent dat de kosten 93,7% van de omzet opeten. Hoewel dit percentage misschien laag lijkt, is een marge van 6,3% in veel sectoren heel acceptabel. Sommige bedrijven behalen bijvoorbeeld consistent een winst van 10 tot 20% van de omzet, terwijl andere zich tevreden stellen met slechts 1 of 2 procent.
De rapportage over kosten op de winst- en verliesrekening is niet strikt gereguleerd. Bijvoorbeeld, de hoeveelheid die een bedrijf aan reclame besteedt, hoeft niet openbaar te worden gemaakt. Daarentegen verplichten de regels voor bedrijven die hun financiële overzichten bij de SEC indienen, de openbaarmaking van bepaalde kosten, zoals kosten voor reparaties en onderhoud. De manier waarop bedrijven kosten rapporteren, verschilt sterk. In sommige gevallen worden specifieke kosten, zoals reclame en marketing of onderzoek en ontwikkeling, apart vermeld. In andere gevallen kunnen deze kosten vervat zitten in bredere categorieën, zoals verkoop-, algemene en administratieve kosten.
Naast het begrijpen van de basisinformatie in een winst- en verliesrekening, is het van belang om het winstperformance van een bedrijf te evalueren. Dit kan door het vergelijken van de prestaties met benchmarks, zoals de gemiddelde prestaties in de sector, die van directe concurrenten, de eigen prestaties van het bedrijf in voorgaande jaren, of de interne voorspellingen voor dezelfde periode. Het vergelijken van winst is essentieel om de relatieve gezondheid van het bedrijf te begrijpen.
Wat is winst? Hoewel het eenvoudig lijkt om te zeggen dat winst gelijk is aan omzet minus kosten, gaat deze uitleg niet ver genoeg. Winst is meer dan alleen het verschil tussen wat binnenkomt en wat uitgaat. Het is essentieel om te begrijpen waar winst vandaan komt en welke elementen de basis van winst vormen. De fundamenten van winst en verlies kunnen worden begrepen door te kijken naar de effecten van omzet en kosten op de activa en passiva van een bedrijf. Omzet en kosten hebben tegengestelde effecten: omzet verhoogt de activa, terwijl kosten een afname van activa of een toename van passiva veroorzaken. Dit wordt vaak weerspiegeld in een dubbele boekhouding, waarbij elke transactie zowel een toename van een actief als een passief betreft.
Wanneer een bedrijf bijvoorbeeld een product verkoopt, verhoogt het de omzetrekening, die de cumulatieve opbrengst van de verkopen over de periode weergeeft. Tegelijkertijd wordt de activa (bijvoorbeeld de kasrekening) verhoogd als de verkoop contant is, of de passiva (zoals uitgestelde opbrengsten) worden verhoogd als de klant vooruit heeft betaald voor een product of dienst die later wordt geleverd. In het geval van kosten wordt het kostenaccount verhoogd, terwijl tegelijkertijd de activa afnemen (bijvoorbeeld door de verkoop van goederen uit de voorraad) of de passiva toenemen (bijvoorbeeld door een factuur die later moet worden betaald).
Het begrijpen van de balans tussen omzet en kosten is cruciaal om de winst te begrijpen. Winst wordt pas zichtbaar nadat alle kosten zijn afgetrokken van de omzet. Hoewel de winst dus niet altijd meteen duidelijk is uit een winst- en verliesrekening, kan de analyse van de impact van omzet en kosten op de financiële situatie van het bedrijf cruciale inzichten bieden. In wezen laat een winst- en verliesrekening zien hoeveel van de inkomsten een bedrijf overhoudt nadat alle operationele kosten zijn gedekt, en biedt het de nodige context voor het beoordelen van de financiële gezondheid van het bedrijf.
Een bedrijf kan bijvoorbeeld drie verschillende scenario’s van winst laten zien, waarbij het in elk geval dezelfde winst van $10 behaalt, maar de veranderingen in activa en passiva verschillen. Dit maakt duidelijk dat winst niet alleen afhankelijk is van de uiteindelijke cijfers op de winst- en verliesrekening, maar ook van de onderliggende veranderingen in de balans van het bedrijf. Het kan zijn dat een bedrijf winst maakt door efficiëntie in kostenbeheer, door het verhogen van de omzet of door een andere bedrijfsstrategie.
De winst- en verliesrekening moet dus niet alleen worden gezien als een statisch overzicht van inkomsten en uitgaven, maar als een dynamisch document dat inzicht biedt in de financiële strategieën en prestaties van een bedrijf. Het is niet alleen belangrijk om de cijfers te zien, maar ook om te begrijpen hoe ze tot stand komen en wat ze betekenen voor de toekomstige gezondheid van het bedrijf. Door actief te lezen en kritisch te kijken naar de winst- en verliesrekening, kunnen belanghebbenden waardevolle informatie verkrijgen die hen helpt bij het nemen van weloverwogen beslissingen.
Wat was de rol van witte studenten in de Amerikaanse burgerrechtenbeweging tijdens Freedom Summer?
Hoe moleculaire adsorptie de excitonische eigenschappen van CNT's beïnvloedt
Hoe Populisme en Simplistische Verhalen de Politiek Vormgeven

Deutsch
Francais
Nederlands
Svenska
Norsk
Dansk
Suomi
Espanol
Italiano
Portugues
Magyar
Polski
Cestina
Русский