Współczesne budynki o wielorakim przeznaczeniu, szczególnie wieżowce, stanowią skomplikowane organizmy, które muszą efektywnie łączyć różne funkcje użytkowe w ramach jednej konstrukcji. Kluczem do sukcesu takiej architektury jest zrozumienie, jak różne strefy użytkowe wpływają na cykle zapotrzebowania na energię i jak można je zharmonizować w zintegrowanym systemie zarządzania. Dzięki odpowiedniemu podejściu, możliwe jest zmniejszenie zużycia energii oraz optymalizacja rozmiarów urządzeń i instalacji. Istotnym aspektem w tego typu projektach jest także wykorzystanie rosnącej różnorodności technologii, które mogą współdziałać w sposób wspierający dążenie do maksymalnej efektywności energetycznej.

Zintegrowana energia w budynku może zaspokajać potrzeby grzewcze oraz chłodzące, jednocześnie minimalizując zużycie energii elektrycznej. Przykładem może być wykorzystanie energii odpadowej z systemów chłodzenia absorpcyjnego, która pozwala na generowanie energii na potrzeby innych funkcji budynku. W takich projektach ważne jest także stosowanie systemów zmiennego przepływu czynnika chłodzącego (VRF) oraz odzysku ciepła, które zapewniają wysoką efektywność, gdy różne części budynku wymagają jednoczesnego ogrzewania i chłodzenia.

Wysoką wydajność energetyczną w takich budowlach można uzyskać również poprzez przemyślaną strukturę przestrzenną, w której strefy użytkowe są rozmieszczone w pionie. Zwykle ogranicza się je do grup o 15-20 poziomach, co umożliwia efektywne zarządzanie pionowymi instalacjami wodociągowymi i elektrycznymi, a także zapewnia przestrzenie na ewentualne schronienie. Równocześnie, zmniejszenie efektu „dźwigni” w obrębie wysokich budynków jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich podziałów mechanicznych, które zmniejszają obciążenie wiatrem i stabilizują całą konstrukcję. Takie podejście pozwala również na stworzenie „pionowych ulic” w budynku, co wprowadza przestrzenie wspólne, sprzyjające integracji użytkowników.

Bardzo istotnym elementem projektów wieżowców o wielorakim przeznaczeniu jest również efektywne zarządzanie transportem pionowym. Systemy wind, takie jak te stosowane w Shanghai Tower, pozwalają na podział budynku na strefy, w których znajdują się niezależne systemy dźwigowe. Dzięki nowoczesnym technologiom, takim jak windy o napędzie elektromagnetycznym, możliwe jest uzyskanie większej efektywności energetycznej oraz zmniejszenie przestrzeni zajmowanej przez szyby windowe. Nowoczesne systemy zarządzania windami, takie jak dispatching oparte na destynacjach, zapewniają również optymalizację przepływu pasażerów, co przyczynia się do obniżenia zużycia energii.

Zmniejszenie zapotrzebowania na przestrzeń parkingową w takich obiektach jest również możliwe dzięki zastosowaniu tzw. przestrzeni przejściowych. Takie rozwiązanie pozwala na elastyczne zarządzanie zapotrzebowaniem na miejsca parkingowe w zależności od godziny dnia i rodzaju użytkownika – na przykład, parking biurowy może być wykorzystywany w weekendy na potrzeby użytkowników handlowych, a parking hotelowy – w godzinach szczytu gości hotelowych. Wspólne wjazdy i mechaniczne systemy parkowania również pozwalają na lepsze wykorzystanie przestrzeni.

Projektowanie budynków wielofunkcyjnych to także zagadnienie związane z formą i estetyką. Przykładem jest CITIC Tower w Pekinie, której forma nawiązuje do tradycyjnego chińskiego naczynia rytualnego, zun. Taki projekt nie tylko spełnia wymagania funkcjonalne, ale także stanowi ważny element tożsamości miasta, łącząc elementy estetyczne z praktycznymi potrzebami. Zmieniająca się szerokość wieży, od podstawy do szczytu, umożliwia optymalne rozplanowanie przestrzeni wewnętrznych, zarówno biurowych, jak i komercyjnych.

W projekcie tego typu wieżowców ważne jest także zwrócenie uwagi na fasadę budynku. Nowoczesne budynki o dużych przeszkleniach, które często przekraczają 40% powierzchni fasady, muszą być zaprojektowane tak, aby minimalizować straty ciepła oraz obciążenia związane z chłodzeniem. Z tego powodu odpowiedni dobór materiałów, takich jak szkło refleksyjne, może znacząco wpłynąć na efektywność energetyczną budynku, zwłaszcza w kontekście jego orientacji względem słońca i otaczających budynków.

Podstawowym wyzwaniem, przed którym stoi dzisiejsza architektura, jest projektowanie budynków, które nie tylko odpowiadają na wymagania funkcjonalne, ale również wpisują się w kontekst miejskiego krajobrazu, przyczyniając się do poprawy jakości życia mieszkańców. Zintegrowane podejście do zarządzania energią, przestrzenią i transportem może stanowić fundament dla nowoczesnych miast, w których zrównoważony rozwój i efektywność energetyczna stają się kluczowe dla przyszłości urbanistyki.

Jak wybór systemu HVAC wpływa na koszty i harmonogram budowy w budynkach wysokich?

Decyzja o wyborze systemu HVAC w budynkach wysokich ma istotny wpływ nie tylko na koszt początkowy, ale także na ogólny harmonogram budowy oraz na przyszłe wydatki operacyjne związane z użytkowaniem budynku. W tej części rozważymy trzy alternatywy, które mają znaczący wpływ na te aspekty – centralny system wentylacyjny, wentylację z wentylatorami na każdym piętrze oraz systemy DX (Direct Expansion) na każdym piętrze. Każda z tych opcji ma swoje specyficzne implikacje dla kosztów, harmonogramu budowy i kosztów operacyjnych, które powinny zostać dokładnie przeanalizowane przed podjęciem decyzji.

Koszty początkowe i ich implikacje

Pierwszym aspektem, który należy uwzględnić, jest koszt początkowy instalacji systemu HVAC. W przypadku alternatywy pierwszej, czyli centralnych systemów wentylacyjnych, zainstalowanie większej liczby jednostek, ich fabryczne przygotowanie i montaż oraz bardziej skomplikowane systemy przewodów wentylacyjnych wiążą się z wyższymi kosztami. Dodatkowo, bardziej złożone układy sterowania i konieczność dostosowania systemu do specyfiki budynku również podnoszą koszty początkowe.

Alternatywa druga, z wentylatorami na każdym piętrze, jest nieco tańsza, gdyż wykorzystuje prostsze systemy przewodów i wentylacji. Niemniej jednak, większa liczba jednostek wentylacyjnych, z osobnymi systemami sterowania, powoduje dodatkowe koszty, choć są one mniejsze niż w przypadku pierwszej alternatywy.

Alternatywa trzecia, polegająca na zastosowaniu systemów DX na każdym piętrze, wydaje się być najbardziej ekonomiczna pod względem kosztów początkowych. Mniejsza liczba jednostek, które są fabrycznie zmontowane, oraz prostsza konstrukcja systemu sprawiają, że koszty początkowe są znacznie niższe niż w przypadku innych opcji. Co więcej, systemy DX są często bardziej energooszczędne i wymagają mniej skomplikowanej instalacji, co również wpływa na obniżenie kosztów początkowych.

Wykonanie i wpływ na harmonogram budowy

Harmonogram budowy również zależy od wybranego systemu HVAC. W przypadku centralnych systemów wentylacyjnych (alternatywa 1), instalacja wymaga większej ilości pracy, szczególnie w zakresie montażu skomplikowanego przewodnictwa i dużych jednostek klimatyzacyjnych. Zlokalizowanie centralnej maszyny chłodniczej w najwyższej części budynku może wydłużyć czas budowy, ponieważ wymaga to skoncentrowania pracy w jednym punkcie budowy, co może spowodować opóźnienia w harmonogramie.

Alternatywa druga, z wentylatorami na każdym piętrze, jest łatwiejsza pod względem instalacji, ale wciąż wymaga pewnej ilości skomplikowanej pracy, zwłaszcza w zakresie instalacji chłodzenia. Ponieważ jednostki wentylacyjne są rozmieszczone na różnych piętrach, mogą wystąpić pewne opóźnienia związane z koniecznością instalowania wszystkich elementów w wielu częściach budynku jednocześnie.

Alternatywa trzecia, systemy DX, dzięki swojej prostszej konstrukcji i powtarzalności na każdym piętrze, prowadzi do szybszej i mniej skomplikowanej instalacji. Każde piętro jest wyposażone w identyczny system, co znacząco przyspiesza prace montażowe. Dodatkowo, systemy DX nie wymagają skomplikowanego układu przewodów wentylacyjnych, co również przyczynia się do skrócenia czasu budowy.

Koszty eksploatacji i rozliczenia z najemcami

Ważnym aspektem, który może pojawić się w kontekście wyboru systemu HVAC, są koszty eksploatacyjne, zwłaszcza w przypadku budynków wynajmowanych na zasadach długoterminowych. W wielu nowoczesnych budynkach biurowych wprowadza się osobne liczniki energii elektrycznej dla każdego najemcy. Prąd wykorzystywany do zasilania oświetlenia i drobnych urządzeń jest łatwy do zmierzenia i przypisania do konkretnego najemcy, ale w przypadku energii zużywanej przez system HVAC, problem staje się bardziej skomplikowany. Z tego powodu w wielu przypadkach konieczne jest obliczenie kosztów energii w sposób proporcjonalny do powierzchni, którą dany najemca zajmuje.

W przypadku alternatywy pierwszej, gdzie system HVAC jest bardziej złożony i centralny, koszt operacyjny może być znacząco wyższy, a jego alokacja między najemcami może być trudna do określenia. Dodatkowo, jeżeli w budynku są najemcy, którzy korzystają z klimatyzacji po godzinach pracy biurowej (np. kancelarie prawne, firmy architektoniczne), koszty związane z eksploatacją systemu HVAC stają się jeszcze bardziej skomplikowane do zarządzania.

Alternatywa druga i trzecia, dzięki prostszej konstrukcji, mogą ułatwić rozliczanie energii zużywanej przez systemy klimatyzacyjne. W przypadku systemów DX, ze względu na indywidualne urządzenia na każdym piętrze, łatwiej jest przypisać koszty do poszczególnych najemców, ponieważ zużycie energii jest bardziej bezpośrednio związane z powierzchnią zajmowaną przez dany podmiot. Dodatkowo, mniejsze systemy mogą sprzyjać lepszej efektywności energetycznej i mniejszym kosztom eksploatacyjnym.

Co warto dodatkowo uwzględnić?

Przy wyborze systemu HVAC należy również pamiętać o trwałości i elastyczności systemu w kontekście długoterminowych zmian w budynku. Systemy DX, ze względu na swoją prostotę i modułową budowę, oferują większą elastyczność w przypadku modernizacji lub zmian w sposobie użytkowania przestrzeni. Ponadto, należy również rozważyć kwestie związane z konserwacją i ewentualnymi naprawami. Bardziej skomplikowane systemy HVAC, jak w przypadku alternatywy pierwszej, mogą wiązać się z wyższymi kosztami konserwacyjnymi w dłuższej perspektywie.

Ostateczny wybór systemu HVAC powinien być uzależniony od konkretnych potrzeb budynku oraz jego użytkowników, a także od dostępnego budżetu na etapie inwestycji.