In de loop van de twintigste eeuw arriveerden er 3,7 miljoen immigranten in de Verenigde Staten. In 1910 was 14,7 procent van de bevolking van buitenlandse afkomst, en deze groei bracht aanzienlijke spanningen in de samenleving teweeg, die de politiek vormgaven. Vandaag herhaalt de geschiedenis zich. Veertien procent van de bevolking is nu van buitenlandse afkomst, en opnieuw is de bron van nieuwe aankomsten verschoven, ditmaal naar Latijns-Amerika en Azië. Zoals in het verleden vormen economische veranderingen en immigratie de kern van onze politiek. Ondanks het feit dat er bijna een eeuw tussen beide periodes ligt, vertonen de thema's in het hedendaagse politieke discours opvallende gelijkenissen met die van het zogenaamde "Gilded Age". Net als toen, is er nu een populistische tegenreactie die dezelfde thema’s aanstipt: “Zet de schuld bij de immigranten”, “Bestrijd de handel”, “Bevecht de globalisten” en “Houd de politieke partijen verantwoordelijk.” Het klinkt bekend, nietwaar?

Tussen de jaren van 1900 en 1924 waren het vooral het massale urbanisatieproces, industrialisatie en immigratie die de sociaal-economische verhoudingen verstoorden. Vandaag de dag worden deze problemen voortgezet door globalisering, de opkomst van een op kennis en informatie gebaseerde economie en opnieuw massale immigratie. Donald J. Trump werd verkozen omdat hij in staat was de angsten en frustraties van miljoenen Amerikanen te kanalizeren – mensen die door de economie waren achtergelaten, zich gekleineerd voelden door Hillary Clinton en het gevoel hadden dat de immigratie hen tot vreemdelingen in hun eigen land maakte.

De socioloog Arlie Russell Hochschild voorspelde de opkomst van Trump, ondanks de misrekeningen van de meeste politieke analisten. Hochschild had vijf jaar doorgebracht in Saint Charles, Louisiana, voor de verkiezingen van 2016, waar ze de opkomst van de Tea Party probeerde te begrijpen. In haar boek Strangers in Their Own Land: Anger and Mourning of the American Right, onthult zij de drie belangrijke thema's die ten grondslag liggen aan de opkomst van Trump. Het eerste thema is het bestaan van "empathiewallen": de onmogelijkheid om met elkaar over politiek en maatschappelijke problemen te praten. Het tweede thema draait om de opkomst van de Tea Party, een beweging die zich verzet tegen de groei van de federale overheid en de vergrote invloed van minderheden. Het derde thema is het zogenaamde "Great Paradox": waarom stemmen mensen tegen hun eigen economische belangen?

Empathie, gedefinieerd als het vermogen om de gevoelens van een ander te begrijpen en te delen, is in de Verenigde Staten vaak een zeldzaamheid geworden. De culturele, economische en raciale kloof tussen verschillende bevolkingsgroepen heeft het moeilijk gemaakt om oprechte gesprekken te voeren. Immigratie, belastingbeleid, en de afnemende economische kansen voor de witte arbeidersklasse zijn politieke instrumenten geworden om deze verschillen te versterken, vaak zonder oog voor de diepere oorzaken van de verdeeldheid.

De geografische en sociale scheiding in de VS wordt steeds duidelijker. Kuststaten worden meer etnisch en raciaal divers, terwijl de binnenlanden overwegend blank blijven. De bevolkingsverscheidenheid in de steden wordt steeds meer bepaald door inkomen en raciale identiteit, wat leidt tot een situatie waarin mensen van verschillende achtergrond steeds minder met elkaar in contact komen. De opkomst van geïsoleerde gemeenschappen, waar de sociale en politieke waarden niet in vraag worden gesteld, voedt de afname van empathie en beleefdheid in openbare debatten.

Hochschild's onderzoek biedt inzichten in de Tea Party, een beweging die zich verzet tegen het "grote overheidssysteem", belastingverhogingen en het beleid dat volgens hen de werkende klasse van Amerika benadeelt ten gunste van minderheden en immigranten. De Tea Partyleden beschouwen deze groepen vaak als "lijn-springers" die onterecht profiteren van overheidssteun. Toch is er een opmerkelijke paradox: veel van deze Tea Party-aanhangers stemmen voor politici die hun economische belangen juist schaden. Ondanks hun afkeer van overheidssteun, profiteren zij wel van federale programma's, zoals subsidies en sociale uitkeringen, die hen in staat stellen in hun lokale gemeenschappen te overleven.

De steun voor Trump kan dus worden begrepen als een zoektocht naar emotionele en culturele bevrediging. Leden van de Tea Party en Trump-aanhangers voelen zich vaak vervreemd van een maatschappij die hen niet langer erkent. Dit gevoel van vervreemding voedt een verlangen om opnieuw trots te kunnen zijn op hun cultuur en waarden. Het verklaart ook waarom zij stemden voor iemand die hun economische situatie niet zou verbeteren, maar wel hun gevoel van nationale identiteit en culturele trots versterkte.

De sociale, politieke en economische scheidingen in de Verenigde Staten zijn diepgeworteld en versterken elkaar, waardoor een vicieuze cirkel ontstaat die de samenleving verder verdeeld. De woorden van Trump, die vaak het gevoel van urgentie en angst aansteken, hebben de gevoelens van isolatie en vervreemding in de samenleving versterkt. Door deze breuken in de samenleving worden we geconfronteerd met een situatie die meer lijkt op een koude burgeroorlog, waarin twee zeer verschillende, maar evenwichtige delen van de Amerikaanse samenleving tegenover elkaar staan.

Hoe de Eindigheid van DACA de Hoop van Studenten in de Gemeenschap Verlies

Jeanette A. Arnhart is een van de meest betrokken en gewaardeerde opvoeders in de regio Northwest Arkansas, waar ze zich sinds 1999 heeft ingezet voor de onderwijsbehoeften van de Latino-gemeenschap, met een speciale focus op de undocumented studenten. Haar werk met deze studenten in zowel het klaslokaal als daarbuiten is een voorbeeld van de vastberadenheid waarmee zij zich inzet voor hun succes en hun recht om volledig deel uit te maken van de samenleving. Jeanette wordt niet alleen gezien als een leraar, maar als een ware bondgenoot van haar studenten, in de breedste zin van het woord. Ze ondersteunt hen niet alleen in hun leerproces, maar ook in hun strijd voor gelijke rechten, en staat voor hen als zij zich geconfronteerd zien met de onzekerheid en discriminatie die vaak het gevolg zijn van hun status.

Voordat DACA werd ingevoerd, was de toekomst voor veel van Jeanette’s studenten somber. Ze stonden voor de onoverkomelijke barrière van een toekomst zonder toegang tot onderwijs of werkgelegenheid. De jongeren die zich in de regio vestigden, kwamen vaak uit verschillende landen en hadden verschillende achtergronden – sommigen hadden moeite met de Engelse taal, anderen hadden geen formeel onderwijs genoten, terwijl velen zelfs helemaal niet wisten dat ze naar school moesten. Het was Jeanette’s taak hen niet alleen kennis te laten maken met de Amerikaanse onderwijssysteem, maar ook hen het gevoel van erbij horen te geven in een nieuwe cultuur en samenleving.

De komst van DACA (Deferred Action for Childhood Arrivals) in 2012 bracht een enorme verandering. Voor het eerst kregen veel van haar studenten de kans om legaal te werken, te studeren en een toekomst op te bouwen in de Verenigde Staten. Het gaf hen de mogelijkheid om hun dromen te verwezenlijken en het gevoel van onzekerheid te verlichten dat hen eerder belemmerde. Jeanette’s studenten, die zich eerst gedwongen voelden om hun dromen op te geven, begonnen nu te geloven in de mogelijkheid van een toekomst in dit land. Ze gingen door naar de universiteit, vonden werk bij grote bedrijven en begonnen zelfs eigen bedrijven te runnen. Het was alsof een wereld van kansen voor hen openging.

Jeanette zag deze veranderingen niet alleen als een professionele overwinning, maar als een persoonlijke overwinning voor haar studenten en hun families. Ze beschreef het moment waarop haar studenten hun diploma behaalden of hun eerste betaalde baan kregen als momenten van trots en vreugde. De DACA-ontvangers werden een belangrijk onderdeel van hun gemeenschap, en hun bijdrage was onmiskenbaar. Ze werkten hard, stichtten gezinnen en bouwden een leven op in Northwest Arkansas, waar ze zowel economisch als sociaal een waardevolle rol speelden. Deze jonge mensen, aldus Jeanette, belichaamden alles wat het Amerikaanse ideaal van succes en integratie zou moeten vertegenwoordigen. Ze waren vastbesloten om een betere toekomst voor zichzelf en hun kinderen te creëren.

Maar nu, met de beëindiging van DACA onder de huidige politieke situatie, staan veel van haar voormalige studenten weer voor de onzekerheid van hun toekomst. Wat eerst leek als een gewonnen strijd, is nu teruggebracht naar het punt van oorsprong. Deze jonge volwassenen, die hun leven hadden opgebouwd en dachten dat ze een kans hadden gekregen, voelen zich nu opnieuw ontworteld en wanhopig. Jeanette, die deze studenten van dichtbij heeft gezien, is getuige van hun verdriet en boosheid over het verlies van een leven dat zij zo hard hadden opgebouwd. De beëindiging van DACA heeft niet alleen juridische gevolgen, maar heeft ook een enorme emotionele en psychologische tol geëist van de betrokkenen.

Veel tegenstanders van immigratierechten beweren vaak dat de nieuwste golven van immigranten zich niet zouden integreren in de samenleving. Jeanette en haar studenten zijn het levende bewijs van het tegendeel. In de afgelopen twee decennia heeft de gemeenschap een ongekende culturele en sociale dynamiek doorgemaakt, waar barrières tussen verschillende etnische groepen zijn gevallen. Wat ooit een verdeelde gemeenschap was, is nu een sterkere, meer inclusieve en diverse samenleving geworden, waarin mensen van verschillende herkomsten samenleefden en met elkaar samenwerkten, en waarin de jongeren een nieuwe generatie vertegenwoordigen die volledig tweetalig, bicultureel en biliterate is. Het is deze nieuwe dynamiek die de belofte van het Amerikaanse ideaal van integratie en succes daadwerkelijk waarmaakt.

De beëindiging van DACA heeft niet alleen de positie van duizenden jonge mensen in twijfel getrokken, maar het heeft ook een breder gesprek op gang gebracht over de rechten en waardigheid van immigranten in de Verenigde Staten. Jeanette zelf blijft vechten voor haar studenten, en ondanks de moeilijkheden die zij nu ondervindt, blijft ze optimistisch. Ze gelooft dat deze situatie mensen heeft wakker geschud en hen aanspoort om zich in te zetten voor de rechten van de Dreamers. Het politieke landschap verandert, en hoewel er veel werk te doen is, gelooft Jeanette dat de steun van bondgenoten en de collectieve actie van de gemeenschap de enige manier is om vooruitgang te boeken.

Het is belangrijk te beseffen dat de situatie van de DACA-ontvangers meer is dan alleen een juridisch probleem. Het is een kwestie van gerechtigheid, gelijkheid en de fundamentele waarden van wat het betekent om een gemeenschap te zijn. De strijdbaarheid en solidariteit die Jeanette en haar studenten tonen, zijn de basis van het voortdurende gesprek over immigratie en de rechten van de undocumented in de Verenigde Staten.

De Impact van Donald Trump’s Beleidswijzigingen op Immigratie en de Amerikaanse Samenleving

De verkiezing van Donald Trump in 2016 werd gedreven door factoren zoals gelijkheid, demografische veranderingen en een gevoel van verlies van hoop. Dit had aanzienlijke gevolgen voor het Amerikaanse immigratiebeleid, wat duidelijk werd toen Trump zijn presidentschap begon met een reeks beleidswijzigingen, vooral gericht op het omverwerpen van de voorganger Obama’s aanpak. In de eerste maanden van zijn regering werden executive orders ondertekend die de toegang voor mensen uit zeven voornamelijk moslimlanden opschortten en de vluchtelingenopvang tot stilstand brachten. Hoewel de rechtbanken deze besluiten aanvankelijk blokkeerden, werd de uitvoerende macht snel aangepast en geherformuleerd om de belemmeringen te omzeilen. Deze beleidswijzigingen markeerden het begin van een dramatische verschuiving in de richting van strengere immigratiecontrole en -handhaving.

Het meest impactvolle besluit was het beëindigen van het DACA-programma (Deferred Action for Childhood Arrivals) op 5 september 2017. Dit programma, dat onder president Obama was geïntroduceerd, gaf jonge immigranten die als kinderen naar de VS waren gekomen tijdelijk bescherming tegen deportatie en stelde hen in staat legaal te werken. Het was een beleidsmaatregel die het leven van honderdduizenden mensen positief beïnvloedde, maar de beslissing van Trump om DACA te beëindigen stuurde hen weer terug in de schaduw van de samenleving. Het beëindigen van DACA verhoogde niet alleen de dreiging van deportatie voor deze jongeren, maar dwong hen ook in de informele arbeidsmarkt, waar zij minder rechten hadden en vaker werden uitgebuit.

Trump’s beleid was niet alleen gericht op het beëindigen van beschermingsmaatregelen voor migranten, maar ook op het verstrengen van de immigratiepraktijken in het hele land. Er werd een grensmuur gebouwd, en de inzet van grenswachten en het aantal arrestaties van illegale immigranten nam dramatisch toe. Dit had niet alleen invloed op de mensen die illegaal in de VS verbleven, maar het creëerde ook een klimaat van angst en onzekerheid, zelfs onder degenen die legaal in het land waren. Tegelijkertijd werd de mogelijkheid voor buitenlandse hoogopgeleide werknemers om via het H-1B-visum naar de VS te komen bemoeilijkt, wat vooral invloed had op de technologie- en wetenschapssectoren.

De gevolgen van deze beleidswijzigingen waren breed voelbaar. De arrestaties van niet-criminele migranten namen toe, evenals de deportaties van mensen zonder strafblad. Dit leidde niet alleen tot een toename van het aantal mensen in detentiecentra, maar ook tot een verschuiving in de manier waarop lokale en regionale overheden omgingen met federale immigratiewetten. De angst voor deportatie leidde tot een afname van de deelname aan het publieke leven door veel migranten, die nu voortdurend vrezen voor hun veiligheid en rechten.

Daarnaast zagen we ook een afname van het aantal internationale studenten dat de VS bezocht. Dit had niet alleen gevolgen voor de diversiteit van het academische milieu, maar ook voor de Amerikaanse economie, aangezien het Amerikaanse hoger onderwijs een belangrijke inkomstenbron is voor het land. De afname van het aantal internationale bezoekers en studenten kan op de lange termijn invloed hebben op de positie van de VS als wereldleider in het hoger onderwijs en de technologische sector. De harde retoriek van de Trump-regering en de wetgeving die was gericht tegen buitenlandse migranten, had een afschrikkend effect op potentiële immigranten en reizigers uit het buitenland.

De veranderende houding ten aanzien van immigratie heeft ook bredere gevolgen voor de Amerikaanse samenleving als geheel. Het idee van de VS als een natie van immigranten en de zuil van multinationale samenlevingen werd bedreigd. De geschiedenis van de VS is doordrenkt van immigratie, en het land heeft altijd geprofiteerd van de bijdragen van migranten in verschillende sectoren. Het beëindigen van beschermingsmaatregelen zoals DACA gaat niet alleen ten koste van de jonge migranten die zich in de samenleving hebben geïntegreerd, maar tast ook het economisch fundament aan waarop de Amerikaanse welvaart is gebouwd.

Naast de schade die wordt aangericht door de politiek van uitsluiting, is er een breed gedragen erkenning dat de VS als samenleving in staat moet zijn om migranten op een humane en rechtvaardige manier op te nemen. De argumenten van degenen die pleiten voor strengere immigratiebeperkingen veronachtzamen vaak de voordelen die immigratie met zich meebrengt, zowel voor de economie als voor de culturele diversiteit van het land. De afnemende steun voor DACA en andere beschermingsmaatregelen weerspiegelt een groter conflict binnen de Amerikaanse samenleving over de richting waarin het land zich beweegt. De vraag is niet alleen of immigratie de VS ten goede komt, maar ook of de VS bereid is deze dynamiek te omarmen, zelfs wanneer politieke leiders het als een bedreiging zien.

Belangrijk is te begrijpen dat immigratie een essentieel element is van de Amerikaanse identiteit. Het beleid van Trump heeft niet alleen juridische en economische implicaties, maar heeft ook de manier veranderd waarop de Amerikaanse samenleving zichzelf definieert. De toekomst van DACA, de DREAM Act en de bredere immigratiewetgeving zal niet alleen het lot bepalen van miljoenen mensen, maar ook de koers van de Amerikaanse samenleving in de 21ste eeuw.

Hoe de Amerikaanse Droom zich heeft aangepast in een veranderende samenleving

De VS ondergaat momenteel een transformatie die zich niet alleen in de economie afspeelt, maar ook in de demografie en het sociale weefsel van het land. Staten zoals Arkansas, Alabama, Mississippi, North Carolina, Kansas en Nebraska — het diepe zuiden en het hart van het land — evenals steden als Chicago, St. Louis, Kansas City en Denver, hebben miljoenen nieuwe inwoners verwelkomd. Deze staten en steden hebben echter in meer dan een eeuw geen massale immigratie ervaren, wat hen tot gebieden maakt waar vijandigheid jegens immigratie het sterkst is. De demografische veranderingen hebben de transformaties van de nieuwe economie versterkt, waardoor spanningen in gemeenschappen ontstonden die het politieke systeem deden schudden.

Immigratie vormt de tweede pijler in het verhaal van Trump. De Amerikaanse Droom, die altijd verbonden was met het idee van vrijheid om geluk na te streven, economische zekerheid en optimisme voor de toekomst, is voor veel Amerikanen in de afgelopen decennia steeds moeilijker te bereiken geworden. De periode na de Grote Recessie werd voor velen een "verloren decennium", met stagnatie of daling van lonen en de verdwijning van middenklassebanen. Het inkomen van de gemiddelde Amerikaan in 2017 was pas weer op het niveau van voor de recessie.

Volgens recent onderzoek geloven veel Amerikanen nog steeds in de idealen van de Amerikaanse Droom, maar hun vertrouwen is aan het wankelen. De overgrote meerderheid van de Amerikanen vindt dat hard werken niet langer leidt tot vooruitgang. Ze geven aan dat er voor de goed verbonden mensen andere regels gelden, terwijl een meerderheid denkt dat overheidsbeleid de middenklasse benadeelt. Dit idee heeft zich met name in de laatste jaren onder de Millennials geopenbaard, die nu de grootste generatie vormen en zich het meest gediscrimineerd voelen door de economische veranderingen. Terwijl de oudere generaties de "Amerikaanse Droom" nog als haalbaar beschouwen, hebben de Millennials het vaak geaccepteerd als een onbereikbaar ideaal.

De verschuiving in de prioriteiten van de Amerikanen is ook duidelijk zichtbaar in hun houding ten opzichte van bezit en status. In 2015 gaf 92 procent van de ondervraagden de voorkeur aan financiële zekerheid boven het idee om de inkomensladder op te klimmen. Dit geeft aan dat de Amerikaanse Droom van welvaart en sociale mobiliteit voor velen is veranderd in een droom van stabiliteit. Dit fenomeen heeft niet alleen sociale gevolgen, maar ook politieke. Wanneer burgers zich meer zorgen maken over het verlies van wat ze hebben dan over vooruitgang, heeft dit diepgaande implicaties voor de samenleving.

De verandering in de demografie van het land heeft geleid tot een samenleving waarin de waarden van het kapitalisme in de wereldwijde economie steeds duidelijker naar voren komen. De verschuiving van een nationale naar een mondiale economie heeft een economische boom gecreëerd, maar tegelijkertijd een enorme kloof tussen de rijken en de rest van de bevolking. Grote bedrijven zijn mondiaal geworden, en het vermogen van de VS is nu sterk afhankelijk van de kennis, vaardigheden en capaciteiten van haar burgers. Terwijl een op de vier Amerikanen uit eerste- of tweedegeneratie-immigranten bestaat, zijn de spanningen als gevolg van deze demografische veranderingen steeds sterker voelbaar.

Net als in de tijd van de Gilded Age, wanneer de Verenigde Staten te maken hadden met een massale toestroom van immigranten, is de verdeeldheid over dit onderwerp opnieuw in het openbaar. In de late 19e eeuw arriveerden miljoenen mensen uit Zuid- en Oost-Europa en Azië, wat leidde tot culturele verschillen die voor sociale spanningen zorgden. Vandaag de dag zien we opnieuw hetzelfde patroon: terwijl de rijken hun vermogen zien groeien, blijft een groot deel van de Amerikaanse bevolking achter in armoede of stagnatie. De massale instroom van immigranten heeft de sociale onzekerheid vergroot, vooral voor diegenen die het gevoel hebben dat hun cultuur en identiteit in gevaar zijn.

In deze context is het belangrijk om te begrijpen dat de economie, de demografie en de politiek van de VS elkaar steeds meer beïnvloeden en versterken. De strijd om de Amerikaanse Droom is niet alleen een economische strijd, maar ook een culturele en politieke. De groeiende vijandigheid tegen immigratie kan worden gezien als een afgeleide van een dieper liggende angst voor de verlies van identiteit en de dreiging van sociale instabiliteit.

Er is echter een ander element van deze transformatie dat niet over het hoofd gezien mag worden: de globalisering en de digitale revolutie. In de afgelopen decennia zijn nieuwe technologieën, financiering en informatie de wereldwijde economie gaan aandrijven, wat de toegang tot markten heeft vergemakkelijkt. Maar deze veranderingen hebben ook de rijken nog rijker gemaakt, terwijl de armen en de middenklasse achterblijven. De opkomst van nieuwe technologiebedrijven heeft bijgedragen aan de ongelijke verdeling van rijkdom, en dit heeft zijn weerslag op de bredere samenleving.

De Amerikaanse Droom lijkt in een nieuwe vorm te evolueren, waarbij de focus verschuift van sociale mobiliteit naar een zoektocht naar financiële zekerheid. Voor veel Amerikanen is de vraag niet meer "hoe kom ik omhoog?", maar eerder "hoe kan ik mijn huidige situatie behouden?" Deze verschuiving in de nationale psyche heeft gevolgen voor de politieke dynamiek van het land. In plaats van optimisme over de toekomst, is er nu een sfeer van onzekerheid en angst voor het verlies van het beperkte welvaartsniveau dat al bereikt is. Dit klimaat heeft geleid tot de opkomst van politieke figuren als Donald Trump, die zich als een redder presenteert voor degenen die zich buitengesloten voelen van de veranderende samenleving.

De impact van deze transformaties is groot, en de toekomst van de Amerikaanse Droom is onduidelijk. Wat zeker is, is dat de economische, demografische en politieke veranderingen die we momenteel ervaren, diepgaande gevolgen zullen hebben voor de manier waarop Amerikanen zich zelf zien en hun plaats in de wereld begrijpen. Deze onzekere toekomst roept fundamentele vragen op over de aard van welvaart, de rol van immigratie en de mogelijkheid van sociale vooruitgang.

Hoe hybride elektrische voertuigen met zonne-energie de toekomst van mobiliteit vormen
Hoe Het Berekenen van de Gemiddelde Duur van Films per Decennium Geholpen Kan Worden Bij Het Begrijpen van Veranderingen in de Filmgroepen
Hoe Inclusief Ontwerpen Kan Bijdragen aan Positieve Gedragsverandering in de Samenleving