De DACA-regeling (Deferred Action for Childhood Arrivals), geïntroduceerd door president Obama in 2012, bood bescherming aan jongeren die als kinderen zonder geldige papieren naar de Verenigde Staten waren gekomen. Deze regeling gaf hen de mogelijkheid om legaal te werken, toegang te krijgen tot sociale diensten en bescherming tegen deportatie. Maar sinds de regering-Trump besloot de regeling op 5 september 2017 in te trekken, verkeert de toekomst van de DACA-gerechtigden in onzekerheid. Hoewel een federale rechtbank het beëindigen van DACA heeft uitgesteld, is het waarschijnlijk dat het programma ten einde komt zodra het hoger beroep in de Amerikaanse Hooggerechtshof wordt behandeld.

De rescissie van DACA zou oorspronkelijk op 6 maart 2018 in werking treden, maar door lopende rechtszaken leven de 645.000 DACA-ontvangers nu in onzekerheid. Als de hogere rechtbanken de beslissing van de Trump-regering bevestigen, zullen miljoenen jongeren hun werkvergunning verliezen en het risico lopen gedeporteerd te worden. Dit zou verregaande gevolgen hebben voor hun levens, hun gezinnen en de bredere samenleving.

De meeste DACA-ontvangers zijn inmiddels in hun twintig jaar en werden vaak als kinderen naar de VS gebracht. Ze zijn goed geïntegreerd in de samenleving, werken, hebben een gezin en nemen deel aan de lokale gemeenschappen. Ze vormen een wezenlijk onderdeel van de Amerikaanse arbeidsmarkt en consumeren goederen, wat bijdraagt aan de lokale en nationale economie. De gevolgen van het beëindigen van DACA zouden dan ook niet alleen de betrokken individuen treffen, maar de bredere samenleving.

Het Cato Institute, een liberaal economisch denktank, schat dat het deporteren van DACA-ontvangers de federale overheid meer dan 60 miljard dollar zou kosten, met een vermindering van de economische groei van 280 miljard dollar in het komende decennium. De DACA-regeling heeft de gemiddelde uurloon van ontvangers met 42 procent verhoogd, en veel DACA-ontvangers zijn in staat geweest om beter betaalde banen te vinden of zelfs een eigen bedrijf te starten. Dit heeft de belastinginkomsten op staats- en lokaal niveau verhoogd door hogere belastingen op eigendommen en consumptie.

Als DACA-ontvangers uit de arbeidsmarkt zouden worden gedrukt, zou dat leiden tot een verlies van ongeveer 433,4 miljard dollar aan bruto binnenlands product (BBP) en een afname van 24,6 miljard dollar in de bijdragen aan sociale zekerheid en Medicare in de komende tien jaar. Het beëindigen van DACA zou de economie dan ook zwaar treffen.

Er wordt echter steeds vaker gewezen op de voordelen van immigratie voor de Amerikaanse economie. Een voorstel voor immigratiehervorming dat een pad naar het staatsburgerschap zou bieden, zou de Amerikaanse economie naar schatting 1,2 biljoen dollar verhogen en jaarlijks 145.000 banen creëren. De inkomens van Amerikanen zouden cumulatief met 625 miljard dollar toenemen.

De houding van de Amerikaanse bevolking ten opzichte van immigratie is complex en wisselt. Een Gallup-enquête uit 2017 toont aan dat Amerikanen verdeeld zijn over de vraag of het immigratieniveau moet worden verhoogd of verlaagd. Ongeveer 38 procent van de Amerikanen zou willen dat het immigratieniveau gelijk blijft, terwijl 35 procent denkt dat het zou moeten worden verlaagd. Echter, 72 procent van de respondenten denkt dat immigranten voornamelijk de banen innemen die Amerikanen niet willen. Dit wijst erop dat er minder bezorgdheid bestaat over het idee dat immigranten banen van Amerikanen wegnemen.

Er zijn ook aanwijzingen dat immigranten een positieve invloed hebben op de economie. Onder de Democraten is er een groter vertrouwen in de positieve effecten van immigratie op de economie dan onder de Republikeinen. Dit weerspiegelt een grotere bereidheid om immigratie te omarmen als een bron van economische groei en innovatie.

De huidige discussie over immigratie gaat voornamelijk over de kwestie van ongeautoriseerde immigratie en de DACA-jongeren die als kinderen naar de VS kwamen. Dit debat heeft zich geconcentreerd op de negatieve aspecten van illegale immigratie, waarbij de bijdragen van immigranten aan de samenleving en de economie vaak over het hoofd worden gezien. Als de DACA-ontvangers geen bescherming meer hebben, zou dit niet alleen de levens van deze jongeren beïnvloeden, maar zou het ook een aanzienlijke economische en sociale schade voor de Verenigde Staten betekenen.

De uitdaging van de immigratiepolitiek in de VS is niet alleen het vinden van een oplossing voor de DACA-jongeren, maar ook het aanpakken van de bredere vraagstukken van immigratie, integratie en economische groei. De DACA-regeling heeft bewezen een positief effect te hebben op zowel de betrokkenen als de bredere samenleving. Als een politiek compromis gevonden kan worden, kan immigratie niet alleen de arbeidsmarkt, maar ook de Amerikaanse cultuur en economie verder versterken.

Wat is de werkelijke impact van het beëindigen van DACA op de Amerikaanse economie en samenleving?

De discussie over immigratie in de Verenigde Staten heeft de afgelopen decennia de publieke en politieke aandacht getrokken, vooral wanneer het gaat om programma's zoals DACA (Deferred Action for Childhood Arrivals). Dit programma, dat werd geïntroduceerd onder de regering van president Obama, heeft een belangrijke rol gespeeld in de integratie van jonge immigranten die als kinderen naar de VS zijn gekomen. Toch is er altijd de vraag geweest of het beëindigen van DACA, zoals voorgesteld door de regering-Trump, economische en sociale gevolgen zou hebben, en welke kosten dit met zich meebrengt voor zowel de individuen die betrokken zijn als voor de bredere samenleving.

DACA-ontvangers zijn, over het algemeen, beter opgeleid dan de gemiddelde immigrant in de VS. De voornaamste vereiste voor deelname aan het programma is het hebben van een middelbare schooldiploma, en 32% van de DACA-ontvangers is momenteel bezig met het behalen van een bachelordiploma. Daarnaast heeft 36% van hen al een bachelordiploma behaald. Dit verschil in opleiding heeft ook geleid tot een significante bijdrage aan de belastinginkomsten. DACA-ontvangers dragen tussen de $60.000 en $153.000 meer belasting bij gedurende hun werkzame leven dan dat zij in voordelen ontvangen. Voor degenen met een bachelordiploma is dit bedrag zelfs tussen de $160.000 en $316.000.

Deze bijdrage is opmerkelijk, aangezien DACA-ontvangers geen toegang hebben tot federale sociale vangnetten zoals voedselbonnen (SNAP), Medicaid of sociale zekerheid. Ze ontvangen dus geen overheidsondersteuning, wat hun netto-bijdrage aan de samenleving vergroot. Dit onderstreept het feit dat DACA niet alleen een immigratieprogramma is, maar ook een programma dat sterk gericht is op educatie en economische integratie.

De positieve effecten van DACA zijn door verschillende studies aangetoond. Een onderzoek uit 2014 wees uit dat 59% van de DACA-ontvangers hun eerste baan had gevonden, 45% een loonsverhoging had gekregen, 49% een bankrekening had geopend en 33% voor het eerst een creditcard had aangevraagd. Al deze veranderingen hebben een positieve invloed gehad op de Amerikaanse economie, door DACA-ontvangers uit de informele economie te halen en hen deel te laten nemen aan de formele arbeidsmarkt. Dit resulteerde in een toename van belastinginkomsten, een hogere consumptie en dus meer economische activiteit.

Desondanks is de dreiging van het beëindigen van DACA aanwezig. Het Cato Institute, een onafhankelijk denktank, schat dat de beëindiging van het programma de Amerikaanse economie een verlies van $280 miljard aan economische groei zal kosten over de komende tien jaar. Daarnaast zal de federale overheid meer dan $60 miljard moeten uitgeven om de DACA-ontvangers te deporteren. Het beëindigen van het programma betekent niet alleen een verlies van belastinginkomsten, maar ook een vermindering van de innovaties die door deze jonge immigranten worden gegenereerd en het verlies van een significante werkgelegenheidscapaciteit.

Bij het beëindigen van DACA worden de ontvangers gedwongen om terug te keren naar de informele arbeidsmarkt, waar ze minder verdienen, minder belasting betalen en geen bescherming genieten onder de arbeidswetgeving. Dit creëert niet alleen economische verliezen, maar zorgt ook voor sociale instabiliteit. Het is belangrijk te beseffen dat, hoewel DACA-ontvangers niet de volledige sociale voordelen ontvangen die andere Amerikanen wel krijgen, zij nog steeds cruciale bijdragen leveren aan de belastingbasis, de arbeidsmarkt en de bredere samenleving.

Bij het overwegen van de gevolgen van het beëindigen van DACA, moeten we niet alleen kijken naar de economische cijfers. Er is een menselijke dimensie aan deze discussie: de impact op duizenden jongeren die, zonder deze bescherming, in de schaduw van de samenleving zullen moeten blijven leven, altijd met de dreiging van deportatie boven hun hoofd. Dit heeft gevolgen voor hun geestelijke gezondheid, hun kansen op persoonlijke groei en hun vermogen om deel te nemen aan de samenleving op gelijke voet met hun leeftijdsgenoten.

Een ander belangrijk punt is de rol van de wetshandhaving en de bescherming van de samenleving. DACA-ontvangers hebben in veel gevallen bewezen minder waarschijnlijk in aanraking te komen met de wet dan de gemiddelde burger. Minder dan 0,25% van de DACA-ontvangers heeft zijn of haar vergunning verloren vanwege veiligheidsproblemen. Dit benadrukt dat het beëindigen van het programma niet alleen nadelig is voor de economie, maar ook voor de openbare veiligheid. Het is dus van belang dat we een breed perspectief hanteren bij de beoordeling van de impact van DACA.

In de bredere context van immigratiebeleid is het ook cruciaal te begrijpen dat immigratie altijd heeft bijgedragen aan de Amerikaanse identiteit. De geschiedenis van de VS is doorspekt van immigratie, en de huidige golf van immigratie is geen uitzondering. De integratie van immigranten, inclusief die van DACA-ontvangers, zal in de toekomst bepalen hoe de samenleving zich ontwikkelt. In plaats van een beleid te voeren dat immigranten in de schaduw duwt, is het belangrijk om een systeem te ondersteunen dat hen in staat stelt zich volledig te integreren en bij te dragen aan de samenleving.

Wat betekent de afschaffing van DACA voor de toekomst van jonge immigranten in de VS?

De afschaffing van DACA heeft een diepgaande impact op de levens van vele jonge immigranten in de Verenigde Staten, vooral voor hen die zich voorheen ondersteund voelden door het programma. Mireya, een actief lid van de Arkansas United Community Coalition (AUCC), benadrukt dat de demografische verspreiding van immigranten in de staat Arkansas, die voornamelijk in kleinere, plattelandsgemeenschappen wonen, de organisatie bemoeilijkt. Dit maakt activisme in de regio extra uitdagend, aangezien er een algemeen negatieve houding heerst ten opzichte van organiseren en activisme, vooral in de conservatieve en landelijke delen van de staat.

De meerderheid van de immigranten in Northwest Arkansas is afkomstig van landen waar de werkgelegenheid beperkt is, en velen van hen zijn naar de regio gekomen om werk te vinden in sectoren als de pluimveeverwerking, de bouw, dagarbeid en de dienstverlenende industrie. Dit heeft gevolgen voor de lokale gemeenschappen, maar het meest zichtbaar is de impact in het onderwijs, waar sommige scholen al een meerderheid van studenten met een migrantenachtergrond hebben. De onzekerheid en frustratie die bestonden vóór DACA waren overduidelijk, vooral onder de ongedocumenteerde jongeren, die vaak geconfronteerd werden met barrières zoals het niet kunnen verkrijgen van een rijbewijs of de onmogelijkheid om collegegeld te betalen.

Mireya herinnerde zich de mentale staat van de jongeren vóór DACA, die gekarakteriseerd werd door wanhoop. Veel jongeren gaven aan geen motivatie te hebben om door te leren: “Waarom zou ik mijn middelbare school afmaken? Zelfs als ik een diploma haal, kan ik geen baan krijgen. Ik zal in de pluimveeverwerking werken of misschien een winkel runnen.” Sommigen overwegen zelfs zelfmoord als een uitweg uit de uitzichtloze situatie.

Maar de situatie veranderde radicaal na de invoering van DACA. Het programma gaf deze jongeren hoop en een stukje van de Amerikaanse droom. Ze konden nu een werkvergunning krijgen, een rijbewijs aanvragen en hun status was beschermd tegen deportatie. DACA bood hen de mogelijkheid om toegang te krijgen tot het onderwijs, een "normale" baan te vinden en uit de informele werkgelegenheid te stappen. Het gaf hen ook de kans om meer te verdienen en financieel bij te dragen aan hun gezinnen, die vaak meerdere banen moesten hebben om rond te komen. Het gaf hen eindelijk de mogelijkheid om openlijk te praten over hun situatie, wat voor velen een grote opluchting was. De voordelen waren niet alleen economisch, maar ook psychologisch: de jongeren konden nu hun toekomst opnieuw overwegen en hun hoop herstellen.

Naast de voordelen voor de jongeren zelf, had DACA ook bredere voordelen voor de samenleving. De DACA-gemachtigde jongeren konden zich beter integreren in de samenleving, en hun tweetaligheid en culturele vaardigheden waren van grote waarde in een steeds globaler wordende economie. Toch benadrukt Mireya een belangrijk verschil tussen integratie en het idee van het smeltende potconcept. Integratie gaat over het behouden van eigen cultuur en identiteit, terwijl het smeltende pot idee vaak suggereert dat mensen hun afkomst moeten opgeven om volledig op te gaan in de dominante cultuur. Volgens Mireya moet men in een globaliserende wereld juist de waarde van diverse culturen omarmen, omdat dit de maatschappij als geheel verrijkt.

De afschaffing van DACA bracht echter opnieuw onzekerheid. Sinds de aankondiging van de beëindiging van het programma op 5 september 2017, ervaren velen de dreiging van deportatie als een voortdurende angst. De politieke situatie blijft onzeker, en hoewel het onderwerp in de senaat wordt besproken, zijn er nog geen concrete wetten die bescherming bieden aan de jonge immigranten die eerder door DACA werden geholpen. Volgens Mireya is activisme essentieel om de politieke druk voor noodzakelijke hervormingen te verhogen. De Dreamers, zoals ze vaak worden genoemd, zijn steeds meer de leiders van hun eigen beweging geworden, geholpen door steun van bedrijven en onderwijsinstellingen. Dit geeft hen de kracht om door te gaan in de strijd voor een legaal pad naar burgerschap.

Hoewel het politieke landschap steeds polariserender wordt, is het duidelijk dat de gemeenschap van DACA-gemachtigde jongeren zich niet meer in stilte zal verbergen. Ze spreken zich uit, tonen leiderschap en blijven strijden voor hun rechten en de erkenning van hun bijdrage aan de Amerikaanse samenleving. De situatie blijft echter onzeker, en de vraag blijft of er ooit een definitieve oplossing komt voor de toekomst van deze jongeren, die steeds meer als volwaardige leden van de samenleving worden gezien.

Hoe de Immigratie de Amerikaanse Samenleving Vormde en Wat de Toekomst Brengt

Immigratie heeft de Verenigde Staten in meer opzichten beïnvloed dan misschien enig ander aspect van de nationale identiteit. De zoektocht naar een beter leven heeft geleid tot de komst van miljoenen mensen die de culturele en economische basis van dit land hebben gevormd. Dit heeft echter ook geleid tot verdeeldheid en onduidelijkheid, vooral in de afgelopen jaren, toen het debat over immigratie in het politieke en maatschappelijke landschap steeds intenser werd. De verhalen van jonge, ongedocumenteerde immigranten spelen een belangrijke rol in dit verhaal.

Sinds de oprichting van het programma DACA (Deferred Action for Childhood Arrivals) in 2012 door de regering van Obama, hebben bijna 800.000 jonge mensen bescherming en een zekere mate van juridische status ontvangen, wat hen in staat stelde uit de schaduw te treden en actief deel te nemen aan de Amerikaanse samenleving. De belangrijkste voordelen van DACA waren de werkvergunningen, toegang tot gezondheidszorg en de mogelijkheid om legaal te werken, wat de integratie van deze jonge volwassenen in de economie vergemakkelijkte. DACA zelf bood echter geen pad naar staatsburgerschap, wat de onzekerheid over de toekomst van deze jonge mensen vergrootte.

Ondanks de overwegend positieve effecten van DACA, werd het programma in 2017 bedreigd onder de nieuwe regering van Donald Trump, die op zoek was naar manieren om de immigratiebeperkingen te verscherpen. Trump ondertekende een uitvoerend bevel dat de focus van deportaties verschuifte van alleen gewelddadige misdadigers naar een breder scala van immigranten, wat veel ongedocumenteerde jongeren angst inboezemde. Voor hen was de dreiging van deportatie nog meer tastbaar, gezien het feit dat veel van hen geen herinneringen aan hun geboorteland hadden en geen connecties meer met familieleden daar.

Een van de meest aangrijpende voorbeelden is het verhaal van Mayra, een DACA-ontvanger die ik goed leerde kennen. Ze was als kind samen met haar ouders uit Mexico naar de Verenigde Staten gekomen en had een stabiel leven opgebouwd met haar gezin. Mayra en haar man werkten beiden legaal dankzij DACA, betaalden belasting en droegen bij aan de sociale zekerheid en Medicare, maar konden geen sociale voordelen ontvangen. Hun kinderen waren Amerikaanse staatsburgers, en ondanks de onzekerheden die het programma met zich meebracht, voelden ze zich geïntegreerd in de Amerikaanse samenleving. Echter, toen Trump de president werd, veranderde alles. Mayra was bang voor deportatie en voor de mogelijkheid haar kinderen, die geen herinnering aan Mexico hadden, alleen te moeten achterlaten. Dit was een veel voorkomende vrees onder de DACA-ontvangers en ongedocumenteerde jongeren in het land.

Het verhaal van Mayra reflecteert de grotere onrust die onder duizenden immigranten in de VS heerste, maar het belicht ook de voordelen die DACA hen bracht. Het stelde hen in staat om een leven op te bouwen, legaal te werken en bij te dragen aan de economie, terwijl het ook de culturele diversiteit van het land vergrootte. Het besluit om DACA te beëindigen of te veranderen heeft dan ook verstrekkende gevolgen, niet alleen voor de betrokkenen, maar voor de samenleving als geheel.

De basisvraag die hierbij speelt is: wat gebeurt er wanneer een hele generatie jongeren zich op een bepaald moment in hun leven gedwongen ziet om terug te keren naar een land dat ze niet kennen, omdat politieke beleidswijzigingen hen dreigen te ontnemen wat hen al zo lang werd beloofd? De beëindiging van DACA zou kunnen leiden tot de verdrijving van duizenden jongeren die inmiddels zijn opgegroeid in de Verenigde Staten en hun leven hier hebben opgebouwd. Dit heeft niet alleen economische gevolgen, maar tast ook de sociale en culturele samenhang aan, wat de VS als samenleving verder polariseert.

Het is cruciaal om te begrijpen dat immigratie in de Verenigde Staten niet alleen een kwestie is van wettelijke status, maar dat het diep verweven is met het idee van de Amerikaanse droom. Voor veel immigranten is de mogelijkheid om legaal te werken, een huis te kopen, en een gezin te onderhouden het ultieme doel. De verhalen van jongeren die door DACA en andere maatregelen zijn geholpen, moeten dan ook niet alleen worden gezien als persoonlijke verhalen van overleven, maar als een spiegel van de bredere maatschappelijke en politieke veranderingen die plaatsvinden. Het is belangrijk dat de samenleving zich bewust is van de voordelen die deze jongeren hebben geboden aan de economie en de sociale structuur van het land.

Bovendien zou men moeten beseffen dat de rol van immigranten in de Amerikaanse samenleving verder gaat dan economische bijdrage. De culturele diversiteit die door immigratie is gebracht, verrijkt de Amerikaanse samenleving op vele manieren. Dit gaat van de culinaire invloeden die door de jaren heen zijn overgenomen tot de creatieve en intellectuele bijdragen die veel immigranten hebben geleverd. De integratie van nieuwe gemeenschappen betekent ook de integratie van nieuwe ideeën, tradities en waarden, wat uiteindelijk bijdraagt aan het voortdurende proces van nationale vernieuwing.

Het is essentieel dat we de waarde van immigranten erkennen voor de samenleving als geheel en dat we blijven zoeken naar manieren om de uitdagingen die ze ervaren aan te pakken. DACA was slechts een stap in de richting van rechtvaardigheid, maar de bredere kwestie van immigratie vraagt om een systematische hervorming die verder gaat dan tijdelijke maatregelen en politieke overwegingen.