De wisselreactie tussen NaBH4 en halogeende lithiumverbindingen (zoals LiCl, LiBr) in oplosmiddelen zoals diethylether of isopropylamine levert LiBH4 op. Deze reactie kan worden beschreven met de formule: NaBH4 + LiX → LiBH4 + NaX (waar X staat voor Cl of Br). De structuur van LiBH4 bij kamertemperatuur behoort tot het orthorombische kristalsysteem, met een ruimtegroep van Pnma. De kristalconstanten zijn: a = 7,18 Å, b = 4,43 Å, c = 6,80 Å. In deze structuur wordt elk [BH4]− anion omringd door vier lithiumionen (Li+) in een tetraëdrische vorm, terwijl elk Li+ ook omringd is door vier [BH4]− groepen in een tetraëdrische opstelling.

Bij ongeveer 105°C ondergaat LiBH4 een faseovergang van orthorombisch naar hexagonaal (P63mc, a = 4,28 Å, c = 6,95 Å), gepaard met een geringe hoeveelheid waterstof die vrijkomt. Dit proces wordt verder geïllustreerd in Figuur 5.12. De decompositie van LiBH4, die waterstof afgeeft, verloopt in meerdere stappen. Het diagram van de enthalpieverandering tijdens de decompositie van LiBH4, weergegeven in Figuur 5.13, toont aan dat de faseovergang van LiBH4 bij 118°C endoterm is, met een enthalpieverandering van 4,18 kJ/mol. De overgang naar de hexagonale kristalstructuur komt met een waterstofafgifte van ongeveer 0,3 wt% tussen 100–200°C. Bij 277°C smelt het hexagonale systeem, wat gepaard gaat met een latente warmte van 7,56 kJ/mol en een waterstofafgifte van 0,5–1,0 wt%. De belangrijkste waterstofafgifte begint rond de 400°C, waarna de decompositie doorzet tot LiH en B.

De decompositie van LiBH4 is omkeerbaar, maar de B-B binding in het deproduct B heeft een hoge energiedrempel, waardoor de regeneratie van LiBH4 alleen mogelijk is onder hoge temperatuur- en hoge drukcondities (bijvoorbeeld 600°C en 35 MPa waterstofdruk gedurende 12 uur of 727°C en 15 MPa waterstofdruk gedurende 10 uur). De verbeteringen in de waterstofopslagcapaciteit van LiBH4 kunnen worden gerealiseerd door thermodynamische controle via elementenvervanging en composiethydrides, evenals door katalytische doping of het gebruik van in-situ gegenereerde actieve stoffen. Dit biedt voldoende actieve reactieve punten om de reactiesnelheid te verbeteren.

LiBH4 kan worden gedestabiliseerd door andere reagens toe te voegen, waardoor de reactiepad verandert en thermodynamisch stabielere producten ontstaan. Een voorbeeld hiervan is de LiBH4/2LiNH2 composiet, die wordt gevormd door LiNH2 en LiBH4 in een molverhouding van 2:1 samen te voegen. Dit systeem heeft een waterstofopslagcapaciteit van 11,9 wt%, smelt bij 190°C en begint waterstof af te geven bij 250°C, met een maximaal waterstofafgiftepercentage van 10 wt%. Echter, dit proces gaat gepaard met de afgifte van 2–3% NH3, en de dehydrogenatie van LiBH4 verandert van thermodynamisch endoterm naar exotherm, wat het moeilijk maakt om waterstof omkeerbaar op te slaan na de desorptie.

Het gebruik van MgH2 kan de waterstofabsorptie- en afgifteprestaties van LiBH4 verbeteren, bijvoorbeeld in het Li-Mg-B-H systeem, dat een maximale waterstofopslagcapaciteit van 11,4 wt% heeft. Het decompositiebeginsel van LiBH4 wordt aanzienlijk verlaagd tot ongeveer 46 kJ/mol H2, wat lager is dan de reactie-enthalpie van de enkelvoudige systemen. Dit komt doordat MgB2 stabieler is dan de waterstofafgifteproducten B of Mg van de enkelvoudige systemen, wat resulteert in een beter cyclisch stabiliteitspatroon.

Daarnaast is de stabiliteit van metaalborohydriden gerelateerd aan de elektronegativiteit van de centrale metalen atomen. Cationvervanging kan het stabiliteitsniveau van LiBH4 verlagen, wat wordt bereikt door Li-ionen te vervangen door meer elektronegatieve elementen zoals Mg, Ca, Cu, Sc, Mn, Al of Zn. Dit leidt tot een vermindering van de waterstofafgifte-enthalpie en de temperatuur van het systeem, wat de efficiëntie van de waterstofopslag vergroot.

Katalysator-doping speelt ook een cruciale rol in de verbetering van de kinetische prestaties van LiBH4. Typische additieven omvatten oxiden, halogenen, metalen en koolstofmaterialen. Züttel en collega's ontdekten voor het eerst dat SiO2 de prestaties van LiBH4 kan verbeteren. Bij het toevoegen van 25 wt% SiO2 kan LiBH4 beginnen met waterstofafgifte bij 200°C, met een uiteindelijke waterstofafgifte van 9 wt%. Naast gewone oxiden kunnen ook oxiden met een poreuze structuur LiBH4 confineerbaar maken, wat resulteert in betere waterstofabsorptie- en afgifteprestaties door de gezamenlijke werking van katalytische actieve stoffen en poreuze structuren.

Door de deeltjesgrootte van LiBH4 te reduceren tot het nanometerbereik, kan de prestaties van waterstofabsorptie en -afgifte aanzienlijk worden verbeterd. De methoden om de deeltjesgrootte van LiBH4 te verkleinen omvatten de oplosmiddelverdampingsmethode, de smeltmethode en de in-situ reactiemethode. De oplosmiddelverdampingsmethode kan worden gebruikt om nanodeeltjes LiBH4 te verkrijgen door LiBH4 op te lossen in organische oplosmiddelen zoals tetrahydrofuran en vervolgens het oplosmiddel te verdampen. De smeltmethode bestaat uit het smelten van LiBH4 bij 277°C en het vervolgens opsluiten van het in een substraatmateriaal, waardoor de mobiliteit van de producten in de cyclus van waterstofabsorptie en -afgifte wordt onderdrukt en een goede contact behouden blijft tussen de producten.

Daarnaast worden koolstofmaterialen met poreuze structuren en een hoog specifiek oppervlak vaak gebruikt als substraatmateriaal. In een experiment door Zhang et al. werden n-butyllithium en triethylamineborane als precursoren gebruikt, en grafeen werd gebruikt als substraat. Onder bepaalde waterstofdruk- en temperatuurcondities werd een grafieen-ondersteunde Ni-nanodeeltje gekatalyseerde LiBH4-gebaseerde waterstofopslagcomposiet (LiBH4/Ni@G) geproduceerd. Dit composiet begon waterstof af te geven bij 130°C en had een waterstofopslagcapaciteit van 9,2 wt% na 150 minuten bij 300°C.

Naast deze verbeteringen op het gebied van de reactiesnelheid en stabiliteit van LiBH4, is het ook belangrijk om te begrijpen dat de huidige technologie voor waterstofopslag in LiBH4 gericht is op het optimaliseren van zowel thermodynamische als kinetische aspecten van de reacties. Dit betekent dat de industrie niet alleen probeert de temperatuur en druk van de waterstofopslagprocessen te verlagen, maar ook te zorgen voor de best mogelijke materiaalstructuren en reactiesnelheden. Dit vereist een voortdurende zoektocht naar geschikte additieven, composieten en verwerkingsmethoden die de prestaties van LiBH4 kunnen verbeteren.

Wat zijn de voordelen en uitdagingen van NaBH4 voor waterstofopslag en -productie?

Natriumboraanhydride (NaBH4) behoort tot de orthorombische kristalsystemen en vertoont een regelmatige tetraëdrische kristalstructuur. De Na+ en [BH4]− groepen zijn via ionische bindingen met elkaar verbonden, waarbij vier Na+ ionen elke [BH4]− groep omgeven, en elk Na+ ion op zijn beurt door vier [BH4]− groepen wordt omringd. Dit resulteert in een stabiele structuur, die de kenmerken heeft van een typisch ionisch-covalenet verbinding. Vanwege deze sterke chemische bindingen is NaBH4 een relatief stabiel materiaal.

Thermische ontleding van NaBH4 voor waterstofproductie

NaBH4 heeft een massadichtheid van waterstofopslag van 10,57 wt% en de ontledingstemperatuur voor het vrijkomen van waterstof ligt boven de 500 °C. De chemische reactie die waterstof vrijgeeft, kan als volgt worden uitgedrukt:
NaBH4Na+B+2H2\text{NaBH4} \rightarrow \text{Na} + \text{B} + 2\text{H2}

Hoewel NaBH4 een hoge stabiliteit vertoont, ondervindt het aanzienlijke praktische beperkingen, zoals intensieve warmteabsorptie en -afgifte, en slechte kinetische prestaties bij de waterstofafgifte. Er zijn echter verschillende manieren om deze prestaties te verbeteren, zoals het gebruik van nanoscalaire confinering, katalysatordopering en kationenvervanging. Een effectieve ontstabiliseerder voor NaBH4 zijn zeldzame aardmetalen fluoriden (LnF3). Deze fluoriden kunnen de ontledings-temperatuur van NaBH4 aanzienlijk verlagen en de kinetiek van waterstofafgifte versnellen. Zo kan bijvoorbeeld PrF3 de piektemperatuur voor de waterstofafgifte van NaBH4 verlagen tot 419 °C, en NdF3 tot 413 °C, wat een verlaging van ongeveer 104 °C betekent in vergelijking met puur NaBH4 (517 °C). Het gebruik van deze zeldzame aardmetalen kan tevens de reversibiliteit van waterstofabsorptie verbeteren.

Een andere benadering betreft de nanoschaalconfinering van NaBH4. Dit kan worden bereikt door NaBH4 nanodeeltjes in grafeen in te kapselen via een eenvoudige nat-chemische methode. Het resulterende composiet vertoont een unieke morfologie, waarbij de NaBH4 nanodeeltjes volledig zijn omhuld door een enkele laag grafeen nanosheets. Dit resulteert in een verlaging van de waterstofafgifte temperatuur tot 400 °C, wat beduidend lager is dan de 534 °C van puur NaBH4. Onder relatief milde omstandigheden (350 °C en 4 MPa H2) kan dit composiet een reversibele waterstofopslagcapaciteit van 7 wt% bereiken.

Hydrolyse van NaBH4 voor waterstofproductie

Naast thermische ontleding is NaBH4 ook een veelgebruikte stof voor waterstofproductie via hydrolyse. NaBH4 kan direct reageren met water zonder een katalysator, bij kamertemperatuur en neutrale condities, om waterstofgas en natriummetaboraat (NaBO2) te produceren. De reactie kan als volgt worden weergegeven:

NaBH4+2H2ONaBO2+4H2+217kJ/mol\text{NaBH4} + 2\text{H2O} \rightarrow \text{NaBO2} + 4\text{H2} + 217 \, \text{kJ/mol}

De snelheid van de hydrolyse-reactie is afhankelijk van factoren zoals de concentratie van NaBH4, de temperatuur, de pH en de aanwezigheid van een katalysator. Door deze parameters te optimaliseren, kan de snelheid van waterstofproductie effectief worden gecontroleerd.

Een bijzonder voordeel van de hydrolyse van NaBH4 is de hoge waterstofopslagcapaciteit, vooral wanneer NaBH4 wordt bewaard in een sterk basische oplossing. In praktische toepassingen kan een 35 wt% NaBH4-oplossing theoretisch een waterstofopslagdichtheid van 7,4 wt% bereiken. Het belangrijkste voordeel is de gemakkelijke controle over de kinetiek van de reactie: NaBH4-oplossingen kunnen lange tijd veilig worden bewaard en komen alleen in contact met een geschikte katalysator wanneer waterstofproductie gewenst is. De hoeveelheid geproduceerde waterstof kan door de katalysatorbehandeling en de hoeveelheid NaBH4-oplossing die over de katalysator wordt geleid, nauwkeurig worden geregeld.

De veiligheid van NaBH4-oplossingen is een ander belangrijk voordeel. Ze kunnen in conventionele plastic containers worden opgeslagen en getransporteerd, wat de veiligheid aanzienlijk verhoogt. Dit maakt NaBH4-oplossingen veel veiliger dan brandbare vloeistoffen zoals benzine wanneer ze in voertuigen worden gebruikt. De industriële toepassingen van NaBH4 voor waterstofproductie via hydrolyse richten zich voornamelijk op de oplossing van problemen zoals de structuur van waterstofgeneratoren, de zuivering van waterstof en de compatibiliteit met brandstofcellen.

Waterstofzuivering en de uitdagingen van NaBH4-hydrolyse

Ondanks de voordelen van NaBH4 voor waterstofproductie via hydrolyse, zijn er enkele technische uitdagingen. Bij de hydrolyse van NaBH4 komt niet alleen waterstofgas vrij, maar ook natriummetaboraat en zouthoudende stoom. Dit kan de prestaties van protonuitwisselingsmembraan (PEM) brandstofcellen beïnvloeden, omdat de oplossing alkalisch wordt en de stoom de membraan kan beschadigen. De aanwezigheid van Na+ en BO2− en BH4− anionen kan de levensduur van de brandstofcel verminderen. Het zuiveren van de geproduceerde waterstof is dan ook essentieel om deze problemen te voorkomen.

Belangrijke overwegingen bij de toepassing van NaBH4

Bij het gebruik van NaBH4 voor waterstofproductie en -opslag moet de stabiliteit van het materiaal in de gaten worden gehouden. De technologie is nog steeds in ontwikkeling, maar de vooruitgang in het gebruik van zeldzame aardmetalen fluoriden, nanomaterialen en katalysatoren biedt veelbelovende mogelijkheden. Het verbeteren van de efficiëntie en de veiligheid van NaBH4-oplossingen voor gebruik in voertuigen en andere toepassingen vereist niet alleen technologische innovaties, maar ook aandacht voor de lange termijn haalbaarheid van het materiaal. De controle over de reactiesnelheid, de veiligheid van de systemen en de effectiviteit van waterstofzuivering zijn daarbij cruciaal.