De exploratie van hydrothermale velden in diepzeewateren is een uitdagend en technisch complex proces, waarbij geavanceerde technologieën en methodologieën essentieel zijn voor het verkrijgen van nauwkeurige en betrouwbare gegevens. Deze gegevens vormen de basis voor wetenschappelijke inzichten en commerciële toepassingen, zoals de winning van polymetallische knobbels. Het gebruik van gedetailleerde geologische kaarten, magnetische anomalieën en geavanceerde 3D-weergaven stelt onderzoekers in staat om potentiële gebieden met hoge mineralenpotentie te identificeren. Dit proces begint met gedetailleerde geologische mapping van hydrothermale velden, waarbij zowel individuele structuren als verspreide ventlocaties in kaart worden gebracht.

De geologische mapping van hydrothermale velden maakt gebruik van verschillende technieken, waaronder ROV-video-opnamen (remotely operated vehicle) en hooggedetailleerde bathymetrische gegevens. Door middel van video-opnames kunnen onderzoekers de geologische kenmerken van de zeebodem in real-time vastleggen, wat hen in staat stelt om nauwkeurige kaarten van het gebied te genereren. Deze kaarten worden vervolgens in digitale GIS-lagen omgezet, die punt- (bijvoorbeeld inactieve schoorstenen), lijn- (geologische grenzen) en polygoonkenmerken (gebieden met sulfideafzettingen) bevatten. De drie-dimensionale weergaven van deze velden bieden een diepgaand inzicht in de onderzeese structuren en vormen een essentieel hulpmiddel voor verder onderzoek en exploratie.

Het verzamelen van gegevens op basis van verschillende instrumenten, zoals gesleepte magnetometers en de zeewaarts getrokken instrumenten van expedities, helpt ook bij het identificeren van geologische anomalieën. In Cluster 5 werd bijvoorbeeld een magnetische survey uitgevoerd waarbij afwijkingen in het totale magnetische veld werden gemeten. Deze metingen onthulden sterke magnetische afwijkingen die duiden op hydrothermale alteraties van rotsen en de aanwezigheid van massieve sulfide-afzettingen. Het gebruik van zowel lucht- als zeebodemgegevens biedt een diepgaand beeld van het magnetisch landschap, wat cruciaal is voor de verdere verkenning van deze velden.

Naast geologische en geofysische gegevens is de biologische mapping van hydrothermale velden ook van groot belang. Een recente kaart, die biologische habitats in 2024 in kaart bracht, toont de relatie tussen biologische kenmerken en hydrothermale activiteit. De aanwezigheid van verschillende soorten anemonen, bijvoorbeeld Maractis-anemonen, kan duiden op actieve hydrothermale velden en biedt belangrijke aanwijzingen voor de staat en het dynamisme van deze ecosystemen. Het verzamelen van biologische gegevens via ROV-beelden zorgt ervoor dat de onderzeese biodiversiteit en de interacties tussen organismen en hun omgeving nauwkeurig in beeld worden gebracht.

De verwerking van deze gegevens is een cruciaal onderdeel van de verkenning van hydrothermale velden. De International Seabed Authority (ISA) speelt een belangrijke rol in het stroomlijnen van de gegevensinvoer door gebruik te maken van gestandaardiseerde sjablonen voor gegevensrapportage. Dit systeem maakt het mogelijk om analyses van geologische, geochemische en biologische gegevens op een uniforme manier vast te leggen. De gegevens worden verzameld en geanalyseerd via gestandaardiseerde Excel-sjablonen, die vervolgens worden ingediend via de DeepData-portal van de ISA. Het onderscheid tussen vertrouwelijke en niet-vertrouwelijke gegevens zorgt ervoor dat commerciële belangen worden beschermd, terwijl ecologische en biologische gegevens publiekelijk toegankelijk blijven.

De toepassing van geavanceerde datamanagementstrategieën is essentieel voor het succes van diepzeeverkenning. De integratie van FME (Feature Manipulation Engine) workflows maakt het mogelijk om grote hoeveelheden gegevens efficiënt te verwerken en om te zetten in een gestandaardiseerd formaat. Deze geautomatiseerde processen helpen bij het verzamelen, controleren en valideren van gegevens voordat ze officieel worden ingediend bij de ISA. Zo wordt een consistent en gestandaardiseerd gegevensformaat gewaarborgd, wat de samenwerking tussen wetenschappers, bedrijven en overheidsinstanties bevordert.

Het is essentieel om te begrijpen dat de gegevensverzameling in diepzeeverkenning niet alleen van wetenschappelijk belang is, maar ook van economische waarde. De accurate mapping van hydrothermale velden, de identificatie van mineralenrijke gebieden en het monitoren van biologisch leven bieden zowel ecologische als commerciële inzichten. Het combineren van geologische, geochemische en biologische data maakt het mogelijk om een holistisch begrip van deze diepzeevorming te krijgen en helpt bij het beoordelen van de haalbaarheid van mijnbouwprojecten.

Wat zijn de gevolgen van het niet naleven van milieubeschermingsvereisten bij zeebodemexploitatie?

Het ontbreken van een specifieke en ondubbelzinnige eis voor milieubescherming in de ontwerpregels voor de exploitatie van zeebodemmineralen door de Internationale Zeebodemautoriteit (ISA) heeft vergaande gevolgen. Volgens artikel 145, lid (a), van de Verenigde Naties Conventie over het Zeerecht (UNCLOS) moet de ISA regels, voorschriften en procedures vaststellen om onder andere de verstoring van het ecologische evenwicht van het mariene milieu te voorkomen, te verminderen en te beheersen. Op dit moment is er echter een tekortkoming in de ontwerpregels, aangezien deze eis niet adequaat is geadresseerd. Dit tekort heeft niet alleen juridische implicaties, maar beïnvloedt ook de wetenschappelijke benadering van milieubescherming.

De afwezigheid van een heldere definitie van wat precies het "ecologische evenwicht" van de mariene omgeving inhoudt, en wat er wordt bedoeld met "verstoring" van dat evenwicht, belemmert de wetenschappelijke gemeenschap in haar zoektocht naar gegevens die nodig zijn voor een geloofwaardige milieueffectbeoordeling (EIA). Als deze termen niet nauwkeurig gedefinieerd worden, kunnen wetenschappers geen robuuste basis leggen voor het vaststellen van de huidige staat van het milieu, wat cruciaal is voor het uitvoeren van een correcte EIA. De EIA is op zijn beurt essentieel voor het verkrijgen van toestemming voor mijnbouwactiviteiten op de zeebodem, en een onvolledige of foutieve EIA kan leiden tot een juridisch problematische situatie. Wanneer een vergunning wordt verleend op basis van een dergelijke gebrekkige evaluatie, komt de legitimiteit van de activiteiten in de zone onder druk te staan, wat kan resulteren in juridische geschillen die kostbaar en tijdrovend zijn.

Het is daarom van essentieel belang dat de ISA niet alleen deze tekortkoming adresseert, maar ook de wetenschappelijke basis voor milieubescherming versterkt door duidelijke en gedetailleerde definities van de benodigde termen en concepten vast te stellen. Alleen dan kunnen we vertrouwen op de wetenschappelijke onderbouwing van de besluitvorming. De verplichting om het milieu te beschermen, zoals vastgelegd in artikel 192 van de UNCLOS, vereist dat de lidstaten en autoriteiten hun verantwoordelijkheden serieus nemen, zowel om de juridische stabiliteit te waarborgen als om het mariene milieu daadwerkelijk te beschermen.

Daarnaast gaat de noodzaak voor transparantie in de wetenschappelijke en juridische processen hand in hand met het verbeteren van het vertrouwen in het wetenschappelijke werk. Echter, de trend om transparantie als een politiek instrument in te zetten kan de betrokkenheid van wetenschappers belemmeren. Een open en eerlijke wetenschappelijke discussie is cruciaal, maar het "wapen van transparantie" mag niet leiden tot het uitsluiten van waardevolle wetenschappelijke bijdragen door experts, die anders het gevoel kunnen hebben dat hun werk in gevaar komt. Dit spanningsveld tussen transparantie en wetenschappelijke vrijheid is een steeds belangrijker thema in de regulering van mariene activiteiten.

Bij het ontwikkelen van regelgeving voor activiteiten zoals zeebodemmijnbouw, moeten beslissingsmakers er ook voor zorgen dat de wetenschappelijke gemeenschap voortdurend wordt geraadpleegd en dat de wetenschappelijke input goed wordt geïntegreerd in het besluitvormingsproces. Dit kan alleen als er voldoende tijd en middelen worden geïnvesteerd in het identificeren van de juiste wetenschappelijke vragen en het uitvoeren van het noodzakelijke onderzoek. De wetenschappers moeten daarbij niet alleen technische experts zijn, maar ook nauw samenwerken met beleidsmakers, juridische deskundigen en andere belanghebbenden, zodat het uiteindelijke beleid effectief en goed onderbouwd is.

In dit kader is de betrokkenheid van lokale en andere gemeenschappen die de gevolgen van mijnbouwactiviteiten zullen ervaren ook een belangrijke factor. Het is niet alleen de verantwoordelijkheid van wetenschappers en beleidsmakers om de juiste gegevens te verzamelen en beleid te maken, maar ook om ervoor te zorgen dat degenen die door deze activiteiten worden beïnvloed, daadwerkelijk een stem hebben in het proces. Dit vergt een holistische benadering die wetenschappelijke kennis combineert met maatschappelijke betrokkenheid.

Het is verder essentieel dat wetenschappers de complexiteit en onzekerheden die inherent zijn aan mariene wetenschappen erkennen. Het onderzoek naar de effecten van zeebodemmijnbouw op het milieu is nog relatief nieuw, en veel van de mogelijke gevolgen zijn nog niet volledig begrepen. Dit betekent dat het ontwikkelen van nauwkeurige en bruikbare modellen voor milieueffecten een lang proces is, waarin voortdurende iteraties nodig zijn om de wetenschappelijke kennis te verfijnen. Beleidsmakers moeten bereid zijn om met deze onzekerheden om te gaan en besluiten te nemen die zowel wetenschappelijk verantwoord als juridisch uitvoerbaar zijn.

Het is van groot belang dat de voortgang van wetenschappelijk onderzoek en de daaropvolgende beleidsmaatregelen zowel binnen als buiten de wetenschappelijke gemeenschap breed wordt gecommuniceerd. Alleen door een transparant en inclusief proces kunnen we een effectieve bescherming van het mariene milieu realiseren, terwijl we tegelijkertijd de wetenschappelijke integriteit en de juridische duidelijkheid behouden die essentieel zijn voor de uitvoering van zeebodemexploitatie.