Profilaktyka uzależnienia od Internetu u dzieci

Profilaktyka uzależnienia od Internetu u dzieci

Psychologowie porównują uzależnienie od Internetu do każdej innej formy uzależnienia. Zamieńcie słowo „komputer” na „substancje psychoaktywne” lub „alkohol” — i zrozumiecie, że obsesja na punkcie Internetu mieści się w klasycznej definicji uzależnienia. Daje ona możliwość ucieczki od rzeczywistości, zapewnia przyjemne doznania i alternatywną rzeczywistość, która maskuje depresję lub niepokój. Może także powodować zmiany w normalnym funkcjonowaniu mózgu, stymulując ośrodki przyjemności. Kontakty społeczne w Internecie są bardziej niebezpieczne niż telewizja, ponieważ oferują interakcję z innymi ludźmi. Udając nowe tożsamości, ludzie mogą zacząć wierzyć, że są kochani i ważni za swoje nowe oblicza. Ludzie potrzebują przyjaciół, odczuwają potrzebę przynależności. Bez takich relacji mogą doświadczać poważnych problemów osobistych i społecznych. Jednak umiejętność nawiązywania kontaktów poza rodziną musi być rozwijana. Poza tym, że sztuczne cyberświaty oferują łatwą alternatywę, stanowią również kuszący substytut, zwłaszcza dla młodych nastolatków, których nieśmiałość może utrudniać relacje społeczne. Internet pochłania dziecko całkowicie, nie pozostawiając mu ani czasu, ani energii na inne aktywności, ani na uporządkowanie życia własnej kształtującej się osobowości.

Pokonywanie uzależnienia od Internetu

1. Uznaj swoje uzależnienie. „Patologiczne używanie komputera” można rozpoznać po „objawach” takich jak kompulsywna potrzeba korzystania, opuszczanie lekcji i spotkań, zapomniane i niewykonane prace domowe, utrata kontaktu z przyjaciółmi i rodziną.

2. Zidentyfikuj problemy leżące u podstaw uzależnienia. W zależności od wieku dziecka, takie czynniki jak niepewność co do przyszłości, trudności w nauce czy problemy w relacjach społecznych mogą skłonić je do ucieczki w gościnne wirtualne światy.

3. Rozwiązuj realne problemy. Unikając sytuacji stresowych, tylko je pogłębiamy. Można znaleźć korepetytora, który pomoże z pracą domową, rozpocząć rozwiązywanie trudności społecznych, napisać o tym, co „dręczy”, a nawet skorzystać z pomocy specjalisty.

4. Kontroluj czas pracy przy komputerze. Nie trzeba całkowicie rezygnować z komputera — można po prostu ograniczyć czas spędzany w Internecie. W zależności od wieku, rodzice lub sam uczeń mogą wziąć na siebie tę odpowiedzialność. Wszystkie aktywności powinny być uporządkowane według ich priorytetów. Korzystanie z Internetu nie powinno odbywać się przed wykonaniem prac domowych lub innych obowiązków.

5. Odróżniaj interaktywną fantazję od pożytecznego korzystania z Internetu.