Zarządzanie rozwiązaniami Microsoft Azure SQL wymaga zrozumienia i wdrożenia kompleksowego podejścia do planowania, implementacji, zabezpieczeń oraz optymalizacji baz danych w środowisku chmurowym. Pierwszym krokiem jest odpowiednie zaplanowanie i wdrożenie zasobów platformy danych. Należy wybrać właściwy model bazy danych, uwzględniając specyficzne wymagania projektu oraz potencjał automatyzacji wdrożeń. Kluczową kwestią jest także prawidłowe wdrażanie poprawek i aktualizacji, zarówno w przypadku rozwiązań hybrydowych, jak i infrastruktury jako usługi (IaaS).
Skalowanie i optymalizacja wydajności to kolejne obszary wymagające szczególnej uwagi. Konfiguracja bazy danych Azure SQL, zarządzanie instancjami oraz maszynami wirtualnymi wymaga zaawansowanych technik, takich jak partycjonowanie tabel czy kompresja danych. Odpowiednie skalowanie zasobów jest niezbędne, aby sprostać zmieniającym się wymaganiom obciążenia, zapewniając jednocześnie optymalną wydajność.
Migracja baz danych do chmury Azure to proces złożony, który musi być starannie zaplanowany i przeprowadzony z uwzględnieniem wymagań migracyjnych oraz możliwych strategii — zarówno offline, jak i online. Kluczowe jest przeprowadzenie weryfikacji po migracji, która pozwala upewnić się, że dane i aplikacje działają poprawnie. Użycie narzędzi takich jak SQL Data Sync pozwala na efektywną synchronizację danych między różnymi środowiskami.
Bezpieczeństwo środowiska bazodanowego stanowi fundament każdej infrastruktury IT. Konfiguracja uwierzytelniania i autoryzacji przy pomocy Active Directory i Microsoft Entra ID, tworzenie użytkowników i zarządzanie uprawnieniami zgodnie z zasadą najmniejszych uprawnień, to podstawa zabezpieczenia dostępu. Implementacja transparentnego szyfrowania danych, szyfrowania na poziomie obiektów oraz Always Encrypted to metody ochrony danych zarówno w spoczynku, jak i podczas przesyłania. Konfiguracja reguł zapory, wdrażanie Transport Layer Security (TLS) oraz korzystanie z usług takich jak Microsoft Defender for SQL podnoszą poziom ochrony i pozwalają na spełnienie wymogów zgodności.
Monitorowanie i optymalizacja wydajności bazy danych to ciągły proces wymagający zbierania i analizy metryk operacyjnych. Wykorzystanie narzędzi takich jak SQL Insights, Query Store oraz dynamicznych widoków zarządzania (DMV) umożliwia identyfikację problemów i optymalizację zapytań. Automatyczne strojenie bazy danych, utrzymanie indeksów oraz statystyk, a także konfiguracja ustawień serwera, w tym Resource Governor, pozwalają na utrzymanie stabilnej i efektywnej pracy systemu.
Automatyzacja zadań administracyjnych, w tym zarządzanie zadaniami SQL Server Agent, wdrażanie zasobów przy pomocy szablonów ARM, PowerShell czy Azure CLI, zwiększa efektywność i zmniejsza ryzyko błędów. Konfiguracja alertów i powiadomień umożliwia szybką reakcję na zdarzenia krytyczne.
Wreszcie, planowanie i wdrażanie strategii wysokiej dostępności (HA) oraz odzyskiwania po awarii (DR) to elementy niezbędne do zapewnienia ciągłości działania usług. Wybór odpowiedniej strategii powinien opierać się na określeniu wymagań dotyczących punktu odzyskiwania danych (Recovery Point Objective – RPO) oraz czasu odzyskiwania (Recovery Time Objective – RTO).
Ważne jest zrozumienie, że skuteczne zarządzanie rozwiązaniami Azure SQL to nie tylko techniczne wdrożenia, ale również ciągłe doskonalenie procesów i adaptacja do zmieniających się warunków biznesowych oraz technologicznych. Niezbędna jest holistyczna perspektywa, która łączy bezpieczeństwo, wydajność, automatyzację i odporność systemu, by sprostać rosnącym wymaganiom użytkowników oraz zapewnić stabilność działania baz danych w chmurze.
Jak efektywnie monitorować wydajność baz danych SQL w środowisku Azure?
Monitorowanie wydajności baz danych SQL w środowisku chmurowym, takim jak Azure, wymaga precyzyjnego podejścia do analizy metryk oraz zrozumienia zależności pomiędzy zasobami systemowymi a procesami SQL Servera. Jednym z kluczowych elementów jest ustalenie bazowej linii wydajności – punktu odniesienia, który pozwala odróżnić zachowania standardowe od anomalii, świadczących o potencjalnych problemach.
Bazowa linia wydajności powinna obejmować dane dotyczące procesora, pamięci operacyjnej i pamięci masowej – zarówno na poziomie systemu operacyjnego maszyny wirtualnej, jak i samego SQL Servera. W kontekście maszyn wirtualnych uruchamiających SQL Server, narzędzia takie jak Performance Monitor pozwalają administratorom na wybór liczników odpowiadających rzeczywistemu wykorzystaniu zasobów przez instancje SQL. Kluczowe są tutaj wskaźniki ogólnosystemowe, jak % Processor Time i dostępna pamięć RAM, ale również metryki specyficzne dla procesu sqlservr, a także wykorzystanie pamięci przez SQL Server Memory Manager czy obciążenie logicznych dysków zawierających pliki danych, dziennika transakcji i tempdb.
Porównywanie metryk systemowych z metrykami SQL Servera ujawnia proporcje zużycia zasobów. Gdy metryki procesu SQL pokrywają się niemal całkowicie z ogólnym zużyciem CPU lub pamięci RAM maszyny wirtualnej, może to wskazywać na pełne wykorzystanie zasobów przez silnik bazy danych – co z jednej strony oznacza wysoką intensywność obciążenia, a z drugiej – ryzyko braku przestrzeni dla innych usług. W sytuacji odwrotnej, gdy zasoby systemowe są wykorzystywane marginalnie, możliwe staje się albo obniżenie klasy usługi (a tym samym kosztów), albo dołożenie dodatkowego obciążenia do instancji.
Szczególną kategorią metryk, mających bezpośredni wpływ na percepcję wydajności, są statystyki oczekiwań (wait statistics). Obejmują one przypadki, gdy SQL Server nie może kontynuować przetwarzania z powodu braku dostępności niezbędnych zasobów, jak CPU, pamięć czy IOPS. Analiza tych oczekiwań pozwala wyodrębnić wąskie gardła w architekturze bazy danych. Gdy na przykład statystyki oczekiwań wskazują na dominujące typy oczekiwań, a inne metryki pokazują maksymalne zużycie CPU, korelacja tych danych prowadzi do wniosku o niedoborze mocy obliczeniowej – sytuacji, którą można rozwiązać przez zwiększenie klasy usługi maszyny wirtualnej.
Z kolei brak pełnego wykorzystania zasobów może sugerować przewymiarowanie systemu. Regularne śledzenie metryk i ich porównanie z ustaloną linią bazową dostarcza więc nie tylko informacji diagnostycznej, ale również potencjalnych kierunków optymalizacji kosztów lub wydajności.
Azure udostępnia zestaw narzędzi do bieżącej obserwacji metryk oraz aktywności baz danych. Na stronie Overview każdej bazy danych użytkownik znajdzie zakładkę Monitoring, gdzie prezentowane są wykresy kluczowych metryk i wykorzystania przestrzeni danych. Strona Metrics umożliwia natomiast szczegółową konfigurację własnych wykresów w oparciu o dowolne dostępne wskaźniki.
System Alertów pozwala definiować reguły progowe, których przekroczenie skutkuje wysłaniem powiadomień, na przykład e-mailowych. Z kolei strona Logs zapewnia dostęp do logów monitorowania w języku zapytań Kusto, co pozwala administratorowi tworzyć złożone zapytania diagnostyczne.
Strona Intelligent Performance (lub Performance Overview) ukazuje najbardziej zasobożerne zapytania – pod względem zużycia CPU – co pozwala na identyfikację kodu SQL wymagającego optymalizacji. Możliwość modyfikacji zapytań źródłowych, generujących te wykresy, daje dużą elastyczność w dostosowaniu analizy do konkretnych potrzeb organizacji.
W środowiskach wieloinstancyjnych można korzystać z narzędzia SQL Insights – zdalnego systemu monitorowania wszystkich zasobów SQL w subskrypcji Azure. Narzędzie to wymaga utworzenia dedykowanej maszyny wirtualnej z systemem Ubuntu Pro i zainstalowanym agentem monitorującym oraz rozszerzeniem Workload Insights. Choć samo SQL Insights zostało wycofane z portalu Azure z końcem 2024 roku, dane generowane przez to narzędzie nadal są dostępne i obowiązują jako zakres wiedzy egzaminacyjnej dla certyfikacji DP-300.
Po uruchomieniu maszyny monitorującej, należy utworzyć profil monitorowania na stronie Insights/SQL w Azure Monitor. Profil ten określa rodzaje metryk, częstotliwość zbierania danych i docelowy Log Analytics Workspace. Po przypisaniu maszyny wirtualnej do profilu, administrator musi jeszcze skonfigurować dane uwierzytelniające – łańcuchy połączeń SQL z odpowiednimi sekretami przechowywanymi np. w Azure Key Vault.
Ważne jest, aby administratorzy rozumieli różnicę pomiędzy symptomem a przyczyną problemu wydajności. Przeciążenie CPU może objawiać się jako opóźnienia zapytań, ale samo opóźnienie nie jest problemem – to sygnał. Podobnie, niskie wykorzystanie zasobów nie oznacza automatycznie optymalizacji – może wskazywać na niewłaściwą konfigurację usługi względem potrzeb. Dopiero zestawienie danych metrycznych w kontekście ich wzajemnych relacji pozwala na rzeczywistą ocenę kondycji systemu.
Jak skutecznie monitorować i zarządzać Query Store w SQL Server?
Aby włączyć Query Store w bazie danych, należy ustawić parametr Wait Statistics Capture Mode na „On”. W SSMS (SQL Server Management Studio) dostępne są ustawienia umożliwiające zarządzanie parametrami Query Store w zakładce Właściwości bazy danych. Aktywowanie Query Store w bazie danych za pomocą T-SQL wymaga wykonania następującej komendy:
W przypadku baz danych w chmurze (np. Azure SQL Database), nie ma możliwości dezaktywacji Query Store. Próba wykonania polecenia ALTER DATABASE z parametrem SET QUERY_STORE = OFF generuje błąd informujący, że ta opcja nie jest obsługiwana. W SSMS, ustawienie Operation Mode (Requested) automatycznie zmienia się na „Read Write” po próbie ustawienia „Read Only” lub „None” przez administratora.
Parametry konfiguracyjne Query Store
Wszystkie parametry konfiguracyjne Query Store można modyfikować zarówno za pomocą poleceń T-SQL, jak i w SSMS. Do najważniejszych parametrów Query Store należy:
-
Max Size (MB) – MAX_STORAGE_SIZE_MB: Określa maksymalny rozmiar miejsca, które może zostać przydzielone do Query Store w bazie danych. Domyślna wartość dla SQL Server 2019 i późniejszych wersji wynosi 1000 MB. W przypadku baz danych Azure SQL wartość ta może wynosić od 10 MB (dla usługi Basic) do 10 240 MB, w zależności od wybranego tieru usługi.
-
Statistics Collection Interval – INTERVAL_LENGTH_MINUTES: Parametr ten określa czas, przez jaki zbierane będą statystyki zapytań w Query Store. Domyślnie wynosi 60 minut, chociaż wartości krótsze powodują większą ilość danych zapisywanych w Query Store.
-
Stale Query Threshold (Days) – STALE_QUERY_THRESHOLD_DAYS: Parametr ten ustala okres przechowywania statystyk zapytań oraz zapytań, które były nieaktywne przez określony czas. Wartość domyślna to 30 dni (dla usługi Basic w Azure SQL – 7 dni).
-
Size Based Cleanup Mode – SIZE_BASED_CLEANUP_MODE = AUTO|OFF: Określa, czy SQL Server powinien automatycznie czyścić dane, gdy Query Store osiągnie 90% swojego maksymalnego rozmiaru. System usunie najstarsze i najmniej kosztowne zapytania, aby zmniejszyć rozmiar do 80% wartości maksymalnej.
-
Query Store Capture Mode – QUERY_CAPTURE_MODE = ALL|AUTO|NONE|CUSTOM: Definiuje, które zapytania mają być zapisywane w Query Store. Domyślną wartością jest AUTO, co oznacza, że zapisywane są zapytania wykonywane często lub o wysokim zużyciu zasobów.
-
Data Flush Interval (Minutes) – DATA_FLUSH_INTERVAL_SECONDS: Parametr określający częstotliwość zapisywania danych Query Store z pamięci na dysk. Domyślnie wynosi to 15 minut (900 sekund w T-SQL).
Monitorowanie za pomocą Query Store
Po włączeniu Query Store w bazie danych, administratorzy mają dostęp do szeregu raportów, które pozwalają monitorować wydajność zapytań. Zgromadzone dane można przeglądać w różnych widokach, w tym:
-
Regradowane zapytania: Zawiera listę zapytań, które doświadczają pogorszenia wydajności. Obejmuje także informacje o planach zapytań oraz szczegóły wybranego planu.
-
Ogólny czas zużycia zasobów: Graficznie przedstawia informacje o czasie wykonania zapytań, liczbie ich wykonania, zużytym czasie CPU oraz logicznych odczytach I/O.
-
Top zapytania zużywające zasoby: Wyświetla zapytania, które zużyły największą ilość wybranego zasobu w określonym okresie.
-
Zapytania z wymuszonymi planami: Zawiera zapytania, które mają wymuszony plan wykonania, wskazany przez administratora.
-
Zapytania o wysokiej wariancji: Lista zapytań o najwyższej zmienności w zużyciu zasobów, co może pomóc w identyfikowaniu problemów z wydajnością.
-
Statystyki oczekiwania zapytań: Raport wyświetlający zapytania, które poniosły największe koszty związane z czasem oczekiwania na zasoby, np. czas oczekiwania na I/O.
Identyfikowanie zablokowanych sesji
Blokowanie w bazie danych SQL Server występuje, gdy jedno zapytanie czeka na dostęp do zasobów, które zostały zablokowane przez inne zapytanie. W każdej transakcji, która modyfikuje dane, aplikowane są blokady, które mogą obejmować wiersze, strony, tabele, a nawet całą bazę danych. Blokady mogą być eskalowane – zamiast blokować pojedyncze wiersze, SQL Server może zablokować całą tabelę.
Chociaż blokady są częstym zjawiskiem w bazach danych, zazwyczaj nie prowadzą one do problemów, ponieważ są krótkotrwałe. Niemniej jednak, mogą wystąpić przypadki, w których blokady są utrzymywane przez długi czas, powodując blokowanie transakcji na nieokreślony okres. Do głównych przyczyn długotrwałych blokad należą:
-
Transakcje o zbyt dużym czasie trwania: Transakcje modyfikujące dużą liczbę zasobów mogą utrzymywać blokady przez dłuższy czas, uniemożliwiając innym transakcjom dostęp do zablokowanych zasobów.
-
Zła konstrukcja transakcji SQL: Domyślnie SQL Server używa funkcji Auto-commit, która automatycznie dodaje polecenia BEGIN TRANSACTION oraz COMMIT TRANSACTION przed i po każdym zapytaniu. W przypadku złej konstrukcji transakcji mogą one powodować zablokowanie danych przez długi czas.
Zrozumienie, jak Query Store działa oraz jakie są jego parametry, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania wydajnością baz danych. Regularne monitorowanie i dostosowywanie ustawień Query Store może znacząco poprawić stabilność i szybkość działania systemów bazodanowych, zapewniając tym samym lepszą obsługę zapytań oraz identyfikację problemów związanych z wydajnością. Kluczowe jest także umiejętne zarządzanie transakcjami i zapytaniami, aby uniknąć niepotrzebnych opóźnień wynikających z blokad.
Jak działa wdrażanie i zarządzanie hybrydową infrastrukturą SQL w Azure?
Gdy subskrybent tworzy nową bazę danych SQL za pomocą portalu, szablonu ARM, CLI, PowerShella lub REST API, żądanie przechodzi przez Azure Resource Manager (ARM). To właśnie ARM ocenia, czy subskrybent ma odpowiednie uprawnienia do wdrożenia wymaganych zasobów obliczeniowych, magazynowych i sieciowych. ARM odpowiada nie tylko za uwierzytelnianie i autoryzację, ale również za grupowanie zasobów oraz utrzymanie zależności między nimi, aby zasoby były wdrażane zawsze spójnie i w poprawnej kolejności — proces ten określa się jako orkiestrację. Dzięki istnieniu zależności ARM może korzystać z modelu deklaratywnego, w którym szablon określa zasoby do zainstalowania, a ARM koordynuje ich wdrożenie. Alternatywnym podejściem jest model imperatywny, definiujący sekwencję kroków do wykonania, jak w skrypcie lub pliku wsadowym.
W przypadku usług Platform as a Service (PaaS), takich jak Azure SQL, aktualizacje i poprawki są stosowane automatycznie, co zwalnia subskrybenta z obowiązku administracyjnego. Natomiast subskrybenci uruchamiający SQL Server na maszynach wirtualnych w modelu Infrastructure as a Service (IaaS) muszą samodzielnie dbać o aktualizacje lub automatyzować ten proces. W scenariuszach hybrydowych administratorzy powinni utrzymywać synchronizację wersji SQL Server i systemu operacyjnego pomiędzy środowiskiem lokalnym a chmurą. Azure VMs oferują możliwość automatycznego nakładania poprawek na system i SQL Server, lecz funkcja ta wymaga włączenia w konfiguracji maszyny wirtualnej oraz zainstalowania agenta SQL Server IaaS.
Rozwiązania hybrydowe SQL Server łączą lokalne instalacje z usługami chmurowymi Azure, umożliwiając rozszerzenie istniejącej infrastruktury o zasoby w chmurze. Takie podejście pozwala nie tylko na pełną migrację, ale również na stałe wsparcie lokalnych systemów, oferując wyższą dostępność, odporność na awarie, kopie zapasowe czy skalowanie przepustowości na żądanie. Rozbudowa sieci lokalnej zwykle wiąże się z kosztami sprzętowymi i ograniczeniami fizycznymi, podczas gdy zasoby chmurowe można łatwo dostosować do aktualnych potrzeb, na przykład zwiększając liczbę maszyn wirtualnych w sezonie wzmożonego ruchu.
Kluczowym elementem działania hybrydowego SQL jest niezawodne i bezpieczne połączenie pomiędzy lokalnym centrum danych a Azure. Zazwyczaj wykorzystywane są tunel VPN site-to-site lub dedykowane łącze ExpressRoute. VPN jest tańszy i bezpieczny, lecz zależny od jakości łącza internetowego, natomiast ExpressRoute to dedykowany obwód z niższą latencją, ale wyższym kosztem. Wybór między nimi powinien uwzględniać wymagania aplikacji dotyczące opóźnień i stabilności.
Zapewnienie odporności na awarie w lokalnym środowisku SQL może obejmować redundancję serwerów fizycznych lub wirtualnych oraz replikację między centrami danych. Jednak lokalne rozwiązania są narażone na ryzyko katastrof regionalnych, takich jak trzęsienia ziemi czy konflikty zbrojne. Hybrydowa infrastruktura w Azure pozwala łatwo i relatywnie tanio wdrożyć maszyny wirtualne SQL w wielu regionach geograficznych, zwiększając bezpieczeństwo i dostępność usług. Ponadto, poza redundancją, możliwe jest wykonywanie kopii zapasowych poza lokalizacją, bezpośrednio do magazynu Azure, co pozwala na odzyskanie danych nawet w przypadku awarii lokalnych systemów backupowych.
Azure Arc stanowi rozwiązanie integrujące zarządzanie lokalnymi serwerami z chmurą Azure. Dzięki niemu administratorzy mogą monitorować i zarządzać serwerami on-premises przez interfejs Azure, co ułatwia operacje w środowiskach hybrydowych i redukuje bariery między tradycyjnym a chmurowym zarządzaniem.
Znajomość mechanizmów wdrażania i zarządzania zasobami SQL w chmurze, a także zrozumienie różnic pomiędzy modelami PaaS i IaaS, jest niezbędna do efektywnego planowania rozbudowy i ochrony infrastruktury baz danych. Wdrażanie polityk automatycznych aktualizacji i zabezpieczeń minimalizuje ryzyko przestojów i luk w zabezpieczeniach. Ponadto, świadomość znaczenia stabilności łączności hybrydowej oraz korzyści płynących z globalnego rozproszenia zasobów pozwala na projektowanie rozwiązań odpornych na awarie i dostosowanych do zmiennych potrzeb biznesowych. Integracja lokalnego i chmurowego środowiska administracyjnego przez Azure Arc ułatwia zarządzanie rozproszonymi zasobami, zwiększając efektywność operacyjną i spójność polityk bezpieczeństwa.

Deutsch
Francais
Nederlands
Svenska
Norsk
Dansk
Suomi
Espanol
Italiano
Portugues
Magyar
Polski
Cestina
Русский