Współczesne laboratoria analityczne stoją przed wyzwaniem utrzymania wysokiej jakości wyników, które są nie tylko wiarygodne, ale również zgodne z normami i regulacjami. Aby sprostać tym wymaganiom, konieczne jest wdrożenie efektywnego systemu zapewnienia jakości, obejmującego różnorodne narzędzia i metody. W szczególności, stosowanie narzędzi statystycznych w procesie analizowania danych jest kluczowe do oceny poprawności wyników pomiarów i minimalizacji ryzyka błędów. W niniejszym tekście omówimy podstawowe pojęcia związane z zapewnieniem jakości w laboratoriach analitycznych, ze szczególnym uwzględnieniem narzędzi statystycznych oraz ich praktycznego zastosowania.

Podstawowym elementem każdej strategii zapewnienia jakości w laboratorium jest system kontroli jakości, który obejmuje zarówno wewnętrzną kontrolę jakości, jak i metody walidacji wyników. W ramach tego systemu stosuje się różne narzędzia, które pozwalają na bieżąco monitorować oraz kontrolować precyzyjność i dokładność wyników. Jednym z podstawowych narzędzi są wykresy kontrolne, takie jak wykresy Shewharta, które pozwalają na śledzenie zmian w wynikach pomiarów w czasie oraz identyfikację ewentualnych nieprawidłowości. Wykresy te pomagają określić, czy dany proces analityczny jest stabilny, czy też wymaga korekty. Kolejnym narzędziem jest metoda estymacji niepewności pomiaru, która pozwala na określenie zakresu, w którym należy spodziewać się wartości wyniku, uwzględniając potencjalne błędy systematyczne i przypadkowe.

Z kolei walidacja metod analitycznych, stanowiąca fundament każdego systemu jakości, jest procesem, który pozwala na potwierdzenie, że dana metoda pomiarowa jest odpowiednia do zamierzonych celów. Istnieje szereg parametrów walidacyjnych, takich jak selektywność, czułość, precyzja, dokładność, granica wykrywalności i zakres pomiarowy, które muszą być określone przed zastosowaniem metody w praktyce. Współczesne podejście do walidacji obejmuje również wykorzystanie materiałów odniesienia, takich jak certyfikowane materiały odniesienia (CRM), które służą jako wzorce dla oceny jakości wyników.

Jednym z ważniejszych zagadnień związanych z zapewnieniem jakości w laboratoriach analitycznych jest również kwestia ścisłej traceability wyników pomiarów. Traceability, czyli możliwość weryfikacji, skąd pochodzi dany wynik i jakie są jego źródła, stanowi kluczowy element w kontekście jakości danych. Zgodność z międzynarodowymi standardami traceability zapewnia, że wyniki pomiarów są wiarygodne i mogą być uznane za miarodajne w kontekście globalnym. W tym celu, ważne jest korzystanie z odpowiednich materiałów odniesienia, które są zgodne z normami międzynarodowymi, oraz ciągłe monitorowanie i walidacja metod pomiarowych.

Warto dodać, że zapewnienie jakości w laboratoriach analitycznych to nie tylko techniczne aspekty związane z dokładnością i precyzją wyników, ale również kwestia odpowiedniej organizacji pracy. Należy zadbać o to, by laboratorium było odpowiednio wyposażone, aby spełniać wymagania dotyczące jakości. W tym kontekście duże znaczenie ma szkolenie personelu, którego kompetencje muszą być zgodne z wymaganiami technicznymi i organizacyjnymi. Odpowiednia edukacja i ciągłe doskonalenie umiejętności pracowników laboratorium jest niezbędne do utrzymania wysokiego poziomu jakości wyników.

Należy również zwrócić uwagę na współczesne trendy związane z cyfryzacją i automatyzacją procesów w laboratoriach. Nowoczesne technologie umożliwiają integrację systemów zarządzania jakością z urządzeniami pomiarowymi oraz oprogramowaniem analitycznym, co pozwala na automatyczne zbieranie danych, ich analizowanie oraz generowanie raportów. Taki system nie tylko usprawnia pracę laboratorium, ale również minimalizuje ryzyko błędów ludzkich, zapewniając większą precyzję i efektywność procesów analitycznych.

Ostatecznie, dla pełnej skuteczności systemu zapewnienia jakości w laboratoriach analitycznych, kluczowe jest stosowanie standardów i norm międzynarodowych. Normy ISO, takie jak ISO 17025, dotyczące wymagań dla laboratoriów badań i kalibracji, czy ISO 17034, które określa wymagania dotyczące materiałów odniesienia, stanowią podstawę w budowie systemu jakości. Regularne audyty wewnętrzne oraz zewnętrzne pozwalają na bieżąco monitorować zgodność z tymi standardami i wprowadzać niezbędne poprawki.

Aby w pełni zrozumieć znaczenie jakości w analizach chemicznych, istotne jest nie tylko skupienie się na technicznych aspektach, ale także na organizacyjnych i proceduralnych elementach systemu jakości. Tylko kompleksowe podejście, które uwzględnia wszystkie te elementy, pozwala na zapewnienie wysokiej jakości wyników, które są zgodne z oczekiwaniami zarówno użytkowników, jak i instytucji nadzorujących działalność laboratoryjną.

Jak ocenić zgodność wyników analitycznych z wartościami referencyjnymi?

Ocena zgodności wartości oznaczonych z wartościami referencyjnymi jest kluczowym elementem zapewniania jakości wyników analitycznych. Jedną z fundamentalnych metod stosowanych w tym celu jest zastosowanie wskaźnika Z (Z-Score), który umożliwia statystyczną weryfikację trafności oznaczeń względem materiałów odniesienia (CRM – Certified Reference Materials).

Wartość Z oblicza się według wzoru:

Z = (x<sub>det</sub> – x<sub>CRM</sub>) / s,
gdzie s to wartość niepewności łącznej oznaczenia i wartości certyfikowanej.

Interpretacja wartości Z opiera się na prostych kryteriach:
– |Z| ≤ 2 – wynik zgodny z wartością referencyjną,
– |Z| > 2 – brak zgodności, wynik potencjalnie błędny.

Trafność (ang. trueness) jest w praktyce prezentowana jako odzysk (%R), który oblicza się:

%R = (x<sub>det</sub> / x<sub>CRM</sub>) × 100%

Niepewność odzysku (rozszerzona, dla k = 2) uwzględnia niepewności składowe obu wartości i jest wyrażana wzorem:

U = k × √[u²(x<sub>det</sub>) + u²(x<sub>CRM</sub>)]

Trafność można uznać za akceptowalną, jeśli przedział %R ± U zawiera wartość 100%.

W sytuacjach ograniczonej dostępności materiałów certyfikowanych stosuje się metodę dodatku wzorca (standard addition method). Polega ona na dodaniu znanej ilości standardu do próbki i ocenie wzrostu sygnału analitycznego. Metoda ta wymaga spełnienia rygorystycznych warunków:

– przyrost sygnału powinien wynosić od 50% do 150% sygnału próbki,
– objętość dodawanego standardu musi być pomijalnie mała względem objętości próbki.

Przy stosowaniu tej metody należy zweryfikować brak wartości odstających (outliers), najczęściej za pomocą testu Dixona-Q. Po potwierdzeniu zgodności danych oblicza się średnie wartości, odchylenia standardowe i współczynniki zmienności. Na ich podstawie ustala się względne niepewności typu B.

Kolejnym etapem jest wyliczenie teoretycznej wartości stężenia po dodaniu wzorca, według wzoru:

x<sub>teor</sub> = [(x<sub>smpl</sub> × V<sub>smpl</sub>) + (x<sub>st</sub> × V<sub>st</sub>)] / (V<sub>smpl</sub> + V<sub>st</sub>)

Oblicza się następnie wzrost stężenia – teoretyczny (Δx<sub>teor</sub>) i oznaczony (Δx<sub>det</sub>). Odzysk z metody dodatku wzorca oblicza się jako:

%R = (Δx<sub>det</sub> / Δx<sub>teor</sub>) × 100%

Niepewność odzysku dla tej metody również wyznacza się jako niepewność rozszerzoną, uwzględniającą niepewności wynikające z oznaczenia próbki, próbki z dodatkiem, stężenia standardu oraz objętości.

Dla przykładu, jeżeli otrzymano:

%R = 101,5% ± 4,6%,
to trafność oznaczenia jest akceptowalna (bo 100% mieści się w przedziale niepewności).

Natomiast w przypadku:

%R = 94,3% ± 4,5%,
wartość 100% leży poza przedziałem, co oznacza konieczność wprowadzenia korekty na błąd systematyczny.

Zarówno metoda bezpośredniego porównania z CRM, jak i metoda dodatku wzorca, są fundamentem weryfikacji trafności wyników. Poprawna interpretacja odzysku i niepewności ma zasadnicze znaczenie dla wiarygodności danych analitycznych i podejmowania decyzji na ich podstawie.

Ważne jest zrozumienie, że trafność i precyzja to odrębne aspekty jakości pomiaru. Trafność dotyczy zgodności ze „stanem rzeczywistym”, zaś precyzja – powtarzalności wyników. Dlatego popr