Waar Moet De As Van De Wereld Worden Gedumpt? Over Geesten, Monsterlijke Wezens en De Eenzame Heuvels

Er moet ergens een plek zijn waar de as van de wereld kan worden gedumpt. Een plaats waar de botten kunnen worden begraven. En ergens moeten de Gadarene zwijnen rennen, zij die niet verdronken zijn, een kleine groep die het wel overleefde. Daar, ergens, moeten de vreselijke miasma's hun havens vinden in de heuvels. Dit is een pijnlijke zaak om over te spreken. We worden gevoed door de as die gedumpt is, door de cementachtige substantie die al lange tijd in onze bergen ligt. Oude geesten zijn geploegd in onze tuin, en zij geven schitterende en stinkende bloemen aan de planten. Alles wat met de Sandaliotis te maken heeft, is zo’n schitterende en stinkende bloei. Het verscheen vroeger alleen tijdens de tijd van de lavendelmaan. Nu proberen ze deze tijd uit te rekken.

We worden hevig gekweld door wezens uit de eeuwen vóór de Verlossing. En we worden evenzeer gekweld door wezens uit wat de Oostenrijkers in ons eigen tijdperk de Onbewuste noemen. Dit is een nieuwe naam voor een oud en verwaarloosd land. Deze belichaamde wezens komen niet zozeer uit het onbewuste van de mensen hier, nee: onze eigen interne geesten breken soms uit in geweld, maar ze breken niet uit in zulke ronddwalende en lichamelijke manifestaties. Bovendien moet je bedenken dat wij over het algemeen zachtaardige mensen zijn en niet zoveel interne geesten hebben als mensen in andere landen. Deze belichaamde wezens komen uit de onbewustheden of de onderbewusten van de mensen in de Duitse landen en de Russen, uit alle bevroren en benauwde landen, uit de krabachtige landen van de Balkan en uit alle steenkool- en schoorsteenhavens van de centrale landen die geen zon of zee hebben om hen gezondheid te brengen. Ze worden uitgedreven, die kwaadaardige geesten uit de donkere plaatsen, en ze gaan huilend weg. Maar ze zijn slim, en terwijl ze huilen, denken ze: "Hoe kunnen we hier iets goeds uit halen?" En dan zien ze de kans. "Oh Heer, werp ons uit op groene heuvels," smeken ze. En de Heer, in Zijn genade, werpt hen uit op de groenste heuvels die er zijn, de onze.

Het is goed dat ons eiland nooit onder water staat, zowel als het grote land er is als wanneer het niet aanwezig is. De stinkende as en verrotting in onze heuvels zouden de zee vervuilen als het daarover heen zou spoelen, en het zou de vissen doden.

We hebben vandaag niet eens voor regen gebeden, zei de jonge Grimaldi, hoewel we wisten dat het grote land zou komen. Er is een rijke winst te behalen in het tonen en verkopen van het nieuwe land vandaag. Weet je dat kippen meer verstand hebben van het weer dan mensen? Als er een regenbui is die slechts kort duurt, zullen ze beschutting zoeken en niet meer naar buiten komen totdat het voorbij is. Maar als de bui langer duurt, weten ze dat onmiddellijk, en zullen ze niet uitwijken. Ze zullen zich niet verstoppen, maar gewoon doorgaan met hun dagelijkse bezigheden. Dat is hoe het nu met ons is. En we hebben een beetje van deze kippenwijsheid in de handel over het grote land dat komt. Als het slechts voor één dag komt, zullen we ons ervoor terugtrekken voor die ene dag. Maar als het voor een langere tijd komt, weten we het meteen, en zullen we niet terugtrekken. We zullen er mee leven zo goed als we kunnen, maar we zullen het niet leuk vinden. Het is nu voor die langere tijd gekomen.

De grote land, zoals jij het noemt, lijkt een aangename plek, merkte Constantine Quiche op. "Zo lijkt de hel ook een aangename plek," zei de jonge Grimaldi, "als het komt met beide handen vol verleidingen."

Wat betekent het verschijnen van een driehonderd mijl lang object in de lucht?

Het opmerkelijke is dat deze objecten meestal niet door iedereen worden opgemerkt. Vaak blijven ze verborgen achter wolken, of worden ze aangezien voor langgerekte wolkenformaties. Toch zijn ze al eeuwenlang geregistreerd, vooral door mensen die buiten de mainstream waarnemen, de zogenaamde ‘crackpots’, die juist door hun afwijkende waarnemingsvermogen deze fenomenen kunnen signaleren. Het is geen toeval dat veel van deze manifestaties verbonden zijn met groepen studenten, jonge mensen die misschien gevoeliger zijn voor het onverklaarbare.

Deze objecten hebben namen gekregen die vaak verwijzen naar herkenbare vormen of mythologische associaties. Zo is er Hogan’s Bobsled in Texas, een verschijnsel dat onder een groep drinkende heren regelmatig wordt waargenomen en die als wetenschappelijk betrouwbaar worden gezien. In Duitsland hangt boven Heidelberg Schnitger’s Steamboat, waarover studenten vertellen dat ze zelfs mensen op het schip hebben gezien, hoewel het moeilijk is feit van fictie te onderscheiden. En in Polen dook Paderewski’s Porpoise op, een verschijnsel dat zelfs Copernicus verbijsterde, ondanks zijn wetenschappelijke kennis. Al deze ‘eilanden in de lucht’ lijken een eigen culturele en sociale context te hebben, vooral rondom studentenlevens.

De huidige manifestatie, Thibeau’s Torpedo, zweeft eveneens hoog boven de aarde en wordt met een zekere bewondering gadegeslagen, ondanks de poging van de wolken om het te verbergen. Dit gegeven roept vragen op over de rol van deze objecten in het grotere geheel: zijn ze slechts toevallige verschijnselen, of vervullen ze een diepere functie in de continuïteit en het voortbestaan van de wereld? Het idee dat Sandaliotis, een eiland dat vaak verschijnt en verdwijnt, in directe relatie zou staan tot Thibeau’s Torpedo, suggereert een wisselwerking tussen deze fenomenen en de wereld zoals wij die kennen.

Belangrijk is om te begrijpen dat deze objecten, ondanks hun buitenaardse aard, een parallelle werkelijkheid lijken te vertegenwoordigen die niet door de gewone menselijke zintuigen kan worden waargenomen, tenzij men er bewust op let. Hun bestaan verstoort onze gebruikelijke concepten van ruimte en tijd en daagt onze wetenschap uit om breder te denken dan het meetbare en tastbare. Ze herinneren ons aan de fragiliteit van onze wereld en het mogelijk bestaan van een schuilplek die het einde kan afwenden of een nieuw begin kan inluiden.

Dit alles onderstreept dat het observeren van zulke onverklaarbare verschijnselen niet alleen gaat over het verzamelen van data, maar over het erkennen van het mysterie dat onze werkelijkheid diepgaand beïnvloedt. Het is van belang om te beseffen dat het benoemen en chartsen van deze fenomenen slechts het begin is; de werkelijke uitdaging ligt in het ontwarren van de complexe verbanden die deze ‘eilanden in de lucht’ met onze wereld en haar toekomst hebben. Zij vormen een knoop in het web van het bestaan, waarvan het ontwarren ons inzicht kan bieden in het lot van onze planeet.

Wat zijn de verschillende lagen van de waarheid in complexe situaties?

Constantine stond op het punt een filmavond te beleven die hem, zelfs op dat moment, niet de ontspanning bracht die hij had gehoopt. Het leek eerder een voortzetting te zijn van de chaos waarin hij zich bevond. Terwijl de beelden van de mysterieuze wereld waarin hij zich bevond zich vermengden met de plots van de films die hij zou gaan zien, ontdekte hij dat de grens tussen fictie en werkelijkheid steeds vager werd. In het gesprek met zijn meerdere bij World Interpol, Grishwell, werd de omvang van de situatie duidelijk: een bom met antimateriële eigenschappen die ergens verborgen was, een schijnbare eiland in de lucht, en een schimmige schiereiland in de zee. Alles leek met elkaar verweven in een spel van intriges en ongrijpbare visies, waar iedere stap een nieuwe wending zou kunnen nemen.

Het gesprek was vol van aanwijzingen die de complexiteit van de situatie benadrukten. Constantine’s opmerking over de "twee versies" die tegelijkertijd gebeurden, wees naar een dieper niveau van de werkelijkheid: de wereld die hij zag, werd beïnvloed door meerdere narratieven die zich tegelijkertijd ontvouwden. De gebeurtenissen die zich in zijn omgeving afspeelden, waren niet enkel wat ze op het oppervlak leken; ze waren doordrenkt met subtiele manipulaties en onzichtbare invloeden, die iedere beslissing een potentieel gevaarlijk karakter gaven.

Terwijl hij de situatie verder analyseerde, realiseerde Constantine zich dat zijn rol als detective een veel ingewikkelder en dubbelzinniger karakter had gekregen. De films die hij zou gaan zien – een drama over psychologische manipulatie en een andere over de wereld van enorme financiële verliezen – waren geen toevallige keuzes. Ze weerspiegelden de dualiteit van zijn wereld: de uiterlijke façade van de gebeurtenissen en de verborgen krachten die alles vormden. In zijn wereld, zoals in de film, was niets wat het leek.

Het gesprek met Amelia Lilac, een vrouw die zowel charme als gevaar in zich droeg, was een andere dimensie van dit verhaal. Amelia’s aanwezigheid was, zoals altijd, gekleed in een soort mysterie die moeilijk te doorgronden was. De lichte aanrakingen, de subtiele intriges en de altijd aanwezige chemie tussen haar en Constantine onthulden de onvermijdelijke strijd tussen verleiding en rationaliteit, tussen de wil om te ontsnappen en de drang om de waarheid te begrijpen.

In de kamers van de "Gardens of Delight", een plek waar de lijnen tussen werkelijke en illusoire agenten vervaagden, kwam Constantine voor een andere belangrijke vraag te staan. Wie waren deze mensen? Wat was hun echte rol in het grotere geheel? De realiteit, zo leek het, was een constructie – opgebouwd uit lagen van verborgen bedoelingen en onzichtbare krachten die de gebeurtenissen vormden zonder dat iemand zich volledig bewust was van hun invloed.

De "triljoen dollar" wereld, die als onderwerp van de film zou verschijnen, was misschien slechts een metafoor voor de waarde van controle en macht. Wat was de waarde van de geheimen die verborgen lagen in de dromen en de manipulaties die zich dagelijks ontvouwden? In de 'real estate heist' – zoals die door Grishwell werd genoemd – zat een diepere laag van betekenis. Het was niet zomaar een misdaad, maar een reflectie van de manier waarop werelden gebouwd en afgebroken werden op basis van financiële en strategische zetten. Wat bleef, was de onmiskenbare vraag: wie zou profiteren van de chaos die zich in de schaduw afspeelde?

De lezer moet zich bewust zijn van de subtiele manieren waarop onze perceptie van de werkelijkheid kan worden gevormd door externe invloeden, die vaak buiten ons gezichtsveld liggen. De werkelijkheid is geen vaststaand gegeven, maar eerder een dynamisch proces van constructie, deconstructie en reconstructie. De kracht om deze lagen te begrijpen en te doorgronden, maakt niet alleen een groot detective, maar stelt ons ook in staat om een dieper begrip van onze eigen wereld te ontwikkelen.