Route 66 blijft een mythisch lint van asfalt dat het Amerikaanse landschap en de verbeelding doorsnijdt. Tussen Kingman, Arizona en Santa Monica, Californië ontvouwt zich een caleidoscopisch tafereel van geschiedenis, nostalgie, contrast en ironie. De overblijfselen van een tijdperk dat ooit het hart van het Amerikaanse wegverkeer vormde, transformeren deze rit tot een ervaring die meer vertelt dan de kilometerstand doet vermoeden.

In Kingman herinnert men zich Andy Devine, een lokale filmlegende, in het Mohave Museum of History and Arts. Dit kleine stadje is niet alleen een ode aan vergeten glorie, maar ook de poort naar de Oatman Highway, waar de natuur zich mengt met theatrale overblijfselen van het Wilde Westen. Ezels lopen hier vrij rond, bedelend om voedsel, terwijl enkele souvenirwinkels en cafés nog standhouden in een decor dat bijna karikaturaal aandoet. Het traject richting Oatman, vooral in een grote camper, test zowel zenuwen als stuurmanskunst op deze smalle, bochtige bergwegen.

Aan de oevers van de Colorado-rivier, net voor het verlaten van Arizona, ligt Lake Havasu City, waar het vreemde en het visionaire samensmelten. Hier staat de originele London Bridge, letterlijk steen voor steen heropgebouwd. De brug, ooit een pronkstuk over de Theems, werd aangekocht door Robert McCulloch en naar de woestijn verscheept om vastgoed te verkopen. Het is een manifestatie van de Amerikaanse wil om geschiedenis niet te behouden, maar te verplaatsen, te reconstrueren en te benutten.

Eenmaal Californië binnengekomen, verandert de toon. Needles, geboorteplaats van Spike — Snoopy’s melancholieke broer — lijkt meer een herinnering dan een bestemming. Toch vormt het een overgang naar een ander landschap: de Mojave-woestijn, waar verstilling de boventoon voert. In Daggett leidt een zijweg naar Calico Ghost Town, een authentieke mijnstad die niet buigt voor toeristische kitsch. Hier is het verleden niet gereconstrueerd om te behagen, maar geconserveerd om te confronteren. De verlatenheid is hier tastbaar en werkelijk.

Verder westelijk, in Barstow, herbergt het Casa del Desierto niet alleen het Mother Road Museum maar ook een deel van de spoorweggeschiedenis in een imposant Amtrak-station. Deze plek illustreert hoe infrastructuur, architectuur en nostalgie in elkaar grijpen. Elders in Barstow imiteert het naar fastfood ruikende Barstow Station dit verleden met decoratieve treinstellen en nep-authenticiteit. Beide locaties bestaan in een ongemakkelijke harmonie: het ene een ode aan echtheid, het andere een karikatuur.

De weg naar Los Angeles slingert zich vervolgens via Victorville en de Cajon Pass naar de rand van het eindeloze metropolitaan gebied. Hier verdwijnt de romantiek van Route 66 langzaam in het asfalt van interstates en het lawaai van verkeer. De schoonheid van deze overgang ligt niet in de esthetiek, maar in het contrast. De weg vernauwt zich letterlijk en figuurlijk. In L.A. is de ruimte schaars, de snelheid laag, de richting diffuus.

Pasadena en zijn Colorado Boulevard bewaren nog een schim van de oude route. Maar na deze wijk sterft Route 66 symbolisch een tweede dood in de wirwar van downtown Los Angeles. De aanbeveling om via CA 110 en I-10 richting Santa Monica te rijden is geen pragmatische suggestie — het is een erkenning van het feit dat het originele traject nauwelijks nog bestaat. Wat resteert is de illusie van een route die eens bestond, een geest in het verkeersweefsel van Zuid-Californië.

Aan het einde, in Santa Monica, staat een sobere plaquette op een stenen sokkel in Palisades Park. Ze herdenkt de Will Rogers Highway, maar trekt nauwelijks de aandacht. De officiële eindpunt, de Santa Monica Pier, ademt een andere sfeer: die van herboren levendigheid. Een amusementspark, een aquarium, en de geur van suiker en zout vullen de lucht. Hier keert de reis terug naar het nu. De oceaan reikt naar de horizon, en daarmee eindigt een pelgrimstocht niet in stilte, maar in geluid, kleur en beweging.

De betekenis van Route 66 is nooit gelegen geweest in haar fysieke continuïteit. Integendeel, het is de fragmentatie die haar karakter definieert. Elk segment, elk omweggetje en elk museum getuigt van een Amerika dat weigert lineair te zijn. De weg is geen rechte lijn, maar een labyrint van herinneringen, reconstructies, misverstanden en verbeelding.

Belangrijk is te begrijpen dat Route 66 niet slechts een reisroute is, maar een culturele echo van het Amerikaanse verlangen naar vrijheid, mobiliteit en heruitvinding. Het is ook een spiegel van hoe toerisme heden ten dage functioneert: tussen authenticiteit en entertainment, tussen eerbetoon en exploitatie. Elke stop langs deze route vraagt om een kritische blik op wat men ziet — en op wat men wíl zien. Wat men meent te ervaren, is vaak een zorgvuldig geconstrueerde illusie, die desondanks diepe waarheden bevat over geschiedenis, nostalgie en nationale identiteit.

Hoe vertelt New Mexico zijn verhalen van legendes, ruimtevaart en oude culturen?

New Mexico ontvouwt zich als een fascinerende mix van geschiedenis, natuur en cultuur, waar legendarische figuren, wetenschappelijke ontdekkingen en eeuwenoude sporen samenkomen in één landschap. Het startpunt van deze reis kan liggen in Deming, waar het Luna Mimbres Museum, het grootste gratis museum van de staat, een rijke verzameling tentoonstellingen herbergt verspreid over drie historische gebouwen. Vanuit hier leidt de weg naar Las Cruces en vervolgens naar White Sands National Park, een surrealistisch uitgestrekt veld van gipsduinen die lijken op vers gevallen sneeuw. De witheid en fijnheid van het zand creëren een bijna buitenaardse ervaring, die echter tijdelijk onderbroken kan worden door missielances op het nabijgelegen White Sands Missile Range — een ongewone realiteit van een regio waar natuur en militaire activiteit nauw verweven zijn.

Alamogordo vertelt een verhaal van transformatie. Ooit een geplande stad uit 1898 die hoopte rijke bezoekers en culturele verfijning naar het wilde westen te trekken, veranderde het na de aanval op Pearl Harbor in een militair trainingscentrum. Tegenwoordig herbergt het het New Mexico Museum of Space History en ligt het dicht bij de Holloman Air Force Base, met haar moderne drone-programma’s. Deze plek is tevens een filmdecor en pronkt met een gigantisch pistachenootbeeld, wat het contrast tussen serieuze geschiedenis en kitscherige toeristische attracties illustreert.

De omgeving van Alamogordo biedt een breed scala aan ervaringen. De skigebieden, golfbanen, historische rotsgravures en musea zijn als een culturele en recreatieve smeltkroes, die bijna elk seizoen een bezoek waard is. De nabijgelegen Three Rivers Petroglyph Site bevat een van de grootste en best bewaarde collecties van Native American rotstekeningen, met meer dan 21.000 afbeeldingen die teruggaan tot het jaar 400 na Christus. Dit gebied verbindt de bezoeker met diepgewortelde inheemse tradities en de prehistorie van Noord-Amerika.

Een andere dimensie van New Mexico wordt zichtbaar langs de Billy the Kid National Scenic Byway. Deze route doorkruist het Lincoln National Forest, omsloten door de Sacramento en Capitan Mountains, en leidt langs plaatsen die onlosmakelijk verbonden zijn met de mythe van Billy the Kid, een legendarische, jonge outlaw die symbool staat voor het ruige grensleven. Lincoln, met zijn bijna ongewijzigde frontiervesting en de gedenktekens van de Lincoln County War, functioneert als een levend museum waar geschiedenis tastbaar wordt. Ook Fort Stanton en andere historische locaties langs de route vertellen verhalen van conflicten, overleving en rechtvaardigheid.

De mythologie van de regio reikt verder, met Smokey Bear Historical Park in Capitan, waar het verhaal van de iconische boswachtersbeer wordt geëerd, die generaties kampeerders heeft aangespoord hun vuur te doven en zo het bos te beschermen. Niet ver hiervandaan liggen talloze campings en resorts, die uitnodigen tot verkenning van de bergen en golfbanen, en de vier seizoenen van deze unieke omgeving.

De mysterieuze aantrekkingskracht van Roswell voegt een extra laag toe aan het verhaal van New Mexico. De vermeende UFO-crash van 1947 zette deze stad op de wereldkaart en bracht een geheel eigen museum en cultuur rond buitenaardse fenomenen tot stand, waar bezoekers alles kunnen ontdekken over vliegende schotels en buitenaardse wezens.

De reis sluit aan bij Fort Sumner, de laatste rustplaats van Billy the Kid. Deze afgelegen plek, omgeven door uitgestrekte, lege landschappen, herbergt het graf dat al meerdere keren werd gestolen en teruggevonden, evenals het Billy the Kid Museum met persoonlijke relikwieën van de legende. Nabij ligt ook het Bosque Redondo Memorial, waar de tragische geschiedenis van de Long Walk wordt herdacht — een gedwongen mars van duizenden Native Americans naar een afgelegen reservaat, die symbool staat voor de pijnlijke confrontatie tussen inheemse bevolkingen en de koloniale overheid.

New Mexico is een landschap waar natuur, geschiedenis, mythe en wetenschap onlosmakelijk met elkaar verweven zijn. De bezoeker krijgt niet alleen een indruk van de ruige schoonheid en het avontuur van het Wilde Westen, maar wordt ook geconfronteerd met diepere lagen van menselijke ervaring: het behoud van cultuur, de invloed van oorlog en industrie, en de voortdurende fascinatie voor het onbekende en het buitenaardse. Dit samenspel nodigt uit tot reflectie over hoe verhalen worden gevormd en bewaard, en hoe plaatsen betekenis krijgen door hun geschiedenis en hun mensen.

Het is van belang te beseffen dat deze regio niet slechts een decor is van legenden en toeristische attracties, maar een levende ruimte waar heden en verleden continu in dialoog zijn. De uitgestrektheid van het landschap benadrukt de isolatie, de overleving en de kracht van gemeenschap, terwijl de historische monumenten en musea een uitnodiging vormen om kritisch na te denken over de complexe relaties tussen inheemse culturen, kolonisten, en moderne ontwikkelingen. De ruimtevaart en militaire activiteiten illustreren hoe wetenschap en technologie de regio een nieuwe dimensie geven, terwijl de natuurschoonheid blijft herinneren aan de fragiele balans tussen mens en milieu.