Het beschermen van elektronische circuits tegen spanningspieken is een cruciaal aspect van het ontwerp van betrouwbare systemen. In dit proces speelt het gebruik van specifieke componenten, zoals diodes en spanningsonderdrukkers, een belangrijke rol. Een van de meest gangbare oplossingen is het combineren van ESD- (Electrostatic Discharge) en transientspanningsonderdrukkers (TVS) diodes. Deze componenten worden vaak samen gebruikt om spanningstransiënten af te voeren en zo de gevoelige onderdelen van een circuit te beschermen. Deze beschermingscircuits worden vaak samengevoegd in geïntegreerde schakelingen (IC’s), die bekendstaan als “stuurdiode-arrays.”

Wanneer je een ontwerp maakt volgens een bepaalde norm, is het van cruciaal belang om niet alleen de maximale spanning die je circuit moet kunnen weerstaan te begrijpen, maar ook de specifieke ESD-vereisten van die norm. ESD-discharge wordt doorgaans getest aan de hand van verschillende modellen, zoals het menselijk lichaammodel, het machinemodel en het geladen-apparaatmodel. Deze modellen worden op verschillende manieren getest en hebben verschillende uitgangsstromen en piektijden. Het is essentieel om de ESD-vereisten van de norm die je volgt zorgvuldig door te nemen. Het raadplegen van deskundige organisaties zoals UL kan waardevolle inzichten bieden over de interpretatie van deze vereisten.

Hoewel ESD vaak de oorzaak is van spanningspieken, kunnen er ook spanningspieken optreden door andere meer alledaagse bronnen. Bij het in- of uitschakelen van een inductief component, zoals een motor of transformator, kan er een plotselinge spanningspiek ontstaan. Dit gebeurt omdat de inductantie van het component een spanning genereert die de verandering in stroom tegengaat. De relatie die deze spanningspiek verklaart, is: dV = −iL dt. Dit geldt niet alleen voor discrete inductoren, maar ook voor kabels en zelfs motoren. Het schakelen van een motor, vooral bij snelheidsveranderingen, kan bijvoorbeeld een spanningspiek veroorzaken. Dit fenomeen kan worden beperkt door het gebruik van een diode, zoals een flyback-diode, die de spanningspiek afvoert en zo de apparatuur beschermt.

TVS-diodes zijn een veelgebruikte oplossing voor het voorkomen van overspanningen. Deze diodes beperken de spanning tot een maximaal gedefinieerd niveau, zodra deze boven een drempelwaarde uitkomt. Ze kunnen zeer snel reageren, soms in slechts 50 picoseconden, en zijn verkrijgbaar in verschillende formaten, waaronder oppervlaktemonteerbare pakketten (SMT) met een lage inductantie voor nog snellere reacties. TVS-diodes kunnen doorgaans spanningen van honderden volt aan, maar er zijn ook versies die speciaal voor ESD-bescherming zijn ontworpen en tot wel 15 kV kunnen weerstaan. Desondanks kunnen TVS-diodes slechts een beperkte hoeveelheid energie dissipereren. Langdurige spanningspieken, die enkele microseconden aanhouden, kunnen een TVS-diode beschadigen.

Naast TVS-diodes wordt er ook gebruikgemaakt van andere technieken voor het afleiden van hoge spanningen. Een van deze technieken is het gebruik van vonkgaten (spark gaps). Deze componenten kunnen op een printplaat worden geïmplementeerd door een klein gebied van de grondplaat bloot te stellen. Spark gaps kunnen echter niet als enige methode voor het reduceren van spanningspieken worden vertrouwd. Hun effectiviteit hangt af van de staat van de printplaat, de luchtvochtigheid en de mate van beschadiging door eerdere vonken. Spark gaps kunnen ook slechts spanningen tot een paar honderd volt afvoeren, wat nog steeds voldoende is om een printplaat te beschadigen.

Voor een consistentere bescherming kan het gebruik van een gasontladingsbuis (GDT) worden overwogen. Deze componenten zijn ontworpen om grote hoeveelheden energie te verwerken en zijn beschikbaar in zowel doorvoergat- als oppervlaktemonteerbare versies. Voor het afleiden van extreem hoge spanningen, zoals die veroorzaakt door blikseminslagen, zijn speciale beschermingsmaatregelen nodig. Blikseminslagen kunnen direct of indirect (via grote spanningspieken van een andere inslag) de elektronica in een circuit beschadigen. In het geval van een directe blikseminslag is de enige oplossing om de inslag om te leiden met behulp van een bliksemafleider, waardoor de bliksem niet het circuit bereikt. Indirecte blikseminslagen worden op dezelfde manier behandeld als andere grote spanningspieken. Het is belangrijk om de chassisaarde direct te verbinden met de aardingsleiding en alle aardingen op één punt samen te voegen met een 1 MΩ weerstand en een 2 kV 0,1 µF condensator parallel geschakeld.

Een andere belangrijke overweging bij spanningspieken is het voorkomen van silicon-controlled rectifier (SCR) latch-up. Dit gebeurt wanneer een SCR in een IC per ongeluk wordt geactiveerd door een te hoge spanning. SCR latch-up kan worden veroorzaakt door bijvoorbeeld een grote positieve of negatieve spanningspiek op een digitaal IC of door het toepassen van een spanning die boven de maximale waarde ligt. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als er meerdere voedingen in een systeem aanwezig zijn en deze niet op het juiste moment worden ingeschakeld. Dit kan leiden tot een situatie waarin een IC beschadigd raakt. Er zijn verschillende manieren om latch-up te voorkomen, zoals het volgen van een juiste sequenceringsprocedure voor het inschakelen van voedingsspanning.

In de lucht- en ruimtevaartindustrie kunnen elektronische systemen worden blootgesteld aan ioniserende straling, wat kan leiden tot zogenaamde single-event upsets (SEU). Deze worden veroorzaakt door de botsing van hoog-energetische deeltjes met elektronische componenten, waardoor een latch-up kan optreden. Om dit te voorkomen, worden in ruimtevaarttoepassingen vaak stralingbestendige (rad-hard) chips gebruikt. Dit is een kostbare oplossing, maar noodzakelijk voor het waarborgen van de betrouwbaarheid in een extreem stralingsrijke omgeving. Een alternatieve aanpak voor het omgaan met SEU’s is het gebruik van meerdere consumentenelektronica die parallel werken, met een fouttolerante architectuur die de juiste waarde kiest op basis van de meerderheid van de chips. Wanneer een chip een fout vertoont, kan deze automatisch worden gereset.

Hoe ontwerp je een PCB voor optimale prestaties?

Bij het ontwerpen van een printplaat (PCB) zijn er verschillende cruciale overwegingen die direct invloed hebben op de prestaties, betrouwbaarheid en het vermogen om door regulerende tests te komen. Als je deze richtlijnen volgt, kun je veel voorkomende problemen vermijden en je ontwerp verbeteren, wat leidt tot een efficiënter productieproces en minder terugkoppeling in de testfase. In deze paragraaf worden enkele belangrijke ontwerpprincipes besproken die van groot belang zijn voor het succes van een PCB.

Een van de fundamentele aspecten van een goed ontwerp is het gebruik van een grondvlak. Dit voorkomt tal van problemen en vereenvoudigt het routen van de verbindingen aanzienlijk. In plaats van een trace terug naar het grondnet te trekken, kun je simpelweg een via plaatsen. De locatie en grootte van het grondvlak hangen af van de ontwerpbeperkingen, maar ideaal gezien zou een tweelaagse PCB een grondvlak aan de onderkant moeten hebben en alles wat anders is aan de bovenkant. Als dit niet mogelijk is, zorg er dan voor dat je grondvlakken onder de kritieke IC's en netten plaatst. Het is belangrijk om niet de verleiding te weerstaan om een grondvlak volledig op te vullen en vervolgens traces door het vlak te trekken wanneer er ruimtegebrek is op de bovenlaag, want dit kan gaten in het koperen grondvlak veroorzaken, wat kan leiden tot EMC-problemen.

Een andere belangrijke richtlijn is het vermijden van het delen van grondvias tussen verschillende bypass-condensatoren, vooral in RF- en hogesnelheidscircuits. Het gebruik van een enkele via voor meerdere condensatoren voegt onnodige inductantie toe, wat de prestaties van de condensatoren vermindert door de impedantie bij hoge frequenties te verhogen. Extra vias kosten niets extra, dus het is raadzaam ze ruimhartig te gebruiken.

Daarnaast is het van groot belang om feedbackweerstanden zo dicht mogelijk bij hun IC te plaatsen. Dit is van cruciaal belang omdat langere traces tussen de IC en de weerstand bij hoge frequenties inductantie kunnen toevoegen, wat de prestaties van het circuit beïnvloedt. Lange traces kunnen ook fungeren als antennes, die ruis of kruisinterferentie van andere delen van de PCB kunnen oppikken.

Bij het ontwerp van de PCB moet ook aandacht worden besteed aan flexibele componenten. Het is belangrijk om te weten dat de waarde van een weerstand verandert wanneer deze wordt gebogen. Dit kan vooral problematisch zijn bij weerstanden met een hoge tolerantiewaarde, aangezien het buigen van de PCB de weerstand buiten de specificaties kan brengen. Dit geldt ook voor condensatoren, spanningsreferenties en kleine CSP-chips. Deze componenten mogen niet in de buurt van montagengaten of randen van de PCB worden geplaatst, aangezien flexen dan waarschijnlijk onvermijdelijk is.

Inductoren moeten in rechte hoeken ten opzichte van elkaar worden geplaatst. Dit voorkomt dat de magnetische velden van de inductoren elkaar beïnvloeden. Indien nodig kunnen inductoren verder uit elkaar worden geplaatst of kunnen afgeschermde inductoren worden gebruikt om de interferentie te minimaliseren.

Wees ook voorzichtig met het verwijderen van de soldeermasker. Als je besluit om soldeermasker van delen van de PCB met IC's te verwijderen, is het raadzaam om een klein stukje soldeermasker rond het componentvoetafdruk te laten. Dit voorkomt dat de soldeerpasta van de pads naar het omliggende blootgestelde koper wegglijdt, wat problemen kan veroorzaken tijdens de soldeerfase.

Voor schakelaars van Schakelende Mode Voedingssystemen (SMPS) geldt dat je niets onder een SMPS moet routen, behalve de tracés die voor de voeding van dat systeem dienen. Schakelfet's in een SMPS creëren ruis door de schakelcyclus en het schakelen zelf, wat kan leiden tot hogere frequentieruis. Dit ruis kan via ongewenste routes op de PCB de prestaties van andere circuits verstoren.

Daarnaast is het belangrijk om digitale en analoge lijnen niet dicht bij elkaar te plaatsen. Dit kan ruis en transiënten tussen de lijnen veroorzaken, vooral bij snelle stijgtijden van digitale signalen. Dit komt veel voor bij het ontwerp van ADC's, waarbij een goede scheiding van digitale en analoge lijnen essentieel is om storing te voorkomen. Zorg ervoor dat je het ontwerp volgt zoals beschreven in de datasheet van de componenten.

Het ontwerp van een PCB moet ook het gebruik van grondvlakken zorgvuldig beheren. Het splitsen van analoge en digitale grondvlakken is meestal geen goede praktijk. Wanneer je een PCB ontwerpt, is het vaak beter om één enkel grondvlak te gebruiken voor zowel analoge als digitale circuits. Het fysiek scheiden van deze vlakken kan eerder leiden tot EMI-problemen dan dat het de ruis verbetert.

Het gebruik van traces voor de stroomvoorziening van analoge circuits is vaak beter dan het gebruik van een algemene powerplane, aangezien deze vaak spanningsrimpels bevat die capacitief koppelen met gevoelige analoge lijnen. Het beste ontwerp is een stack-up waarbij een grondvlak direct onder de analoge componenten wordt geplaatst en vervolgens individuele traces naar elk IC voor de voeding worden gerouteerd.

Tot slot is het belangrijk om de breedte van de traces goed in de gaten te houden, vooral als ze hoge stromen moeten dragen. Een trace die te smal is, kan de spanning doen dalen of oververhit raken. Het is raadzaam om gebruik te maken van online calculators voor tracebreedte, vooral als er pinnen op IC's zitten die veel stroom moeten dragen.

Een andere overweging is de kopergewicht van de traces. Een trace van 1 ounce koper draagt minder stroom dan een van 2 ounce koper, dus voor circuits die hoge stromen vereisen, is het verstandig om dikkere koperlagen te gebruiken.

Wanneer het om RF-circuits gaat, is het essentieel om het aantal vias te minimaliseren, aangezien vias in transmissielijnen kunnen leiden tot reflecties die verlies veroorzaken en het vermogen van de trace verminderen. Dit verlies kan worden geminimaliseerd door speciale vias te gebruiken, maar het vermijden van vias is altijd de beste keuze.

Hoe Houd je Productontwikkeling op Schema? Het Belang van Vroegtijdige Planning en Risicomanagement

Het ontwikkelen van een complex product vereist veel meer dan alleen technische expertise; het vergt een zorgvuldige planning, strategische sourcing van componenten en het vermogen om onverwachte vertragingen tijdig te voorzien. Wanneer je een volledig geïntegreerd systeem ontwikkelt, geldt: hoe groter en complexer het ontwerp, hoe belangrijker het is om elk aspect van de productie zorgvuldig te beheren. Het creëren van kleine prototypes of breakout boards van afzonderlijke chips kan helpen om de softwareontwikkeling op schema te houden, omdat het mogelijk is om eerder te beginnen met programmeren en ontwikkelen. Dit helpt bij het waarborgen van de voortgang van je project, zelfs als de hardware nog in ontwikkeling is.

Het anticiperen op vertragingen is een essentiële vaardigheid. Veel projecten – en zelfs hele bedrijven – zijn gefaald door onverwachte productievertragingen of problemen met het verkrijgen van onderdelen. Daarom is het van cruciaal belang om je componenten zo vroeg mogelijk te bestellen en altijd een back-up leverancier te hebben. Dit geldt vooral voor de zogenaamde ‘long-lead components’ – onderdelen die lange levertijden hebben. Het is verstandig om deze componenten al vroeg in het ontwerpstadium te identificeren en ze tijdig aan te schaffen. Als je gebruik maakt van ongewone PCB-materialen, moet je ervoor zorgen dat je fabricagepartner deze tijdig bestelt om vertragingen in het productieproces te voorkomen. Het is daarnaast belangrijk om rekening te houden met noodzakelijke vertragingen die gepaard gaan met productontwikkeling, zoals certificering of testen.

Tijdens de assemblage moet je ook aandacht besteden aan stappen die langer duren, zoals de uithardingstijd van lijmen of composieten. Als je dit niet in je planning meeneemt, kan je productie op tijd verlopen, maar kan het uiteindelijke productievolume lager uitvallen dan verwacht, wat alsnog kan leiden tot vertragingen bij de levering.

Een ander belangrijk moment om in je planning te verwerken is het Chinese Nieuwjaar. Als je productie in China plaatsvindt, of als je onderdelen of subsystemen uit China komen, zal je worden beïnvloed door deze feestdag. Fabrieken in China sluiten meestal twee weken in februari, en het kan tot twee weken duren voordat ze hun productievolume weer hebben opgevoerd. Dit komt deels doordat veel werknemers de gelegenheid gebruiken om een nieuwe baan te zoeken, waardoor fabrieken soms tot 25 procent van hun personeel verliezen en nieuwe werknemers moeten werven en opleiden. Het Chinese Nieuwjaar is een van de belangrijkste redenen waarom veel crowdfundingshardwareprojecten vertraging oplopen. De datum verschilt elk jaar, dus het is essentieel om dit vroeg te begrijpen en in je productieplanning in te bouwen.

De impact van de feestdagen strekt zich verder uit dan China alleen. Ook landen als Vietnam, Thailand en andere Zuid-Oost Aziatische landen vieren het Chinese of maanjaar Nieuwjaar in verschillende mate. Je kunt echter ook kiezen voor een productieplaats in een land dat deze feestdag niet viert, zoals de Verenigde Staten, Mexico of Europa.

Naast feestdagen zijn er ook andere factoren die vaak over het hoofd worden gezien, maar die cruciaal zijn voor een succesvolle productie. De productiecyclus bestaat uit verschillende fasen die zorgvuldig moeten worden gemanaged om vertragingen te minimaliseren. Het begint met het bouwen van een "looks-like, works-like" prototype – een voorlopige versie van het product die meestal uit 3D-geprinte behuizingen en elektronica bestaat die dicht bij de uiteindelijke versie ligt. Zodra je tevreden bent met dit prototype, kun je beginnen met het kiezen van een contractfabrikant die het ontwerp daadwerkelijk gaat bouwen.

Het proces van het creëren van gereedschappen voor de productie van onderdelen (tooling) is een ander belangrijk onderdeel van de productie. Dit kan enkele iteraties vereisen, afhankelijk van de complexiteit van het product. Zodra de eerste onderdelen uit de gereedschappen komen (de zogenaamde "first shots"), kun je engineeringmodellen beginnen te bouwen en testen.

Automatische testapparatuur (ATE) is ook een onmisbaar onderdeel van dit proces. Het helpt om de werking van het product snel en efficiënt te testen, en het is belangrijk om deze apparatuur tijdig te ontwerpen, meestal al tijdens de toolingfase. De engineeringvalidatietests (EVT) zorgen ervoor dat je hardware aan de gestelde eisen voldoet, terwijl de ontwerpvalidatietests (DVT) aantonen of het product voldoet aan de regelgeving en certificeringseisen, zoals FCC, CE en RoHS. Pas wanneer deze testen succesvol zijn afgerond, kan de productie verder gaan naar de productvalidatietests (PVT), waar de assemblage van de eerste productiereeksen wordt gecontroleerd en geoptimaliseerd.

Nadat de productvalidatie is voltooid, begint de massaproductie, waarbij meerdere assemblagelijnen opgestart worden en de focus ligt op het handhaven van een hoge productkwaliteit en het beheren van leveranciers. Tijdens deze fase kunnen er nog onverwachte problemen optreden, zoals storingen in de assemblagelijnen of kwaliteitsproblemen met de componenten, wat kan leiden tot extra vertragingen.

Na het opstarten van de massaproductie volgt de ondersteuningsfase, waarin klanten het product gaan gebruiken en mogelijke problemen kunnen melden. Dit kan op zijn beurt weer invloed hebben op de productie en aanpassingen aan het ontwerp vereisen. Uiteindelijk wordt een product "end of life" verklaard wanneer het niet langer wordt ondersteund of geproduceerd.

Bij het plannen van een productontwikkelingsproject is het dus niet alleen belangrijk om de technische aspecten goed in kaart te brengen, maar ook om een goed overzicht te hebben van het hele proces, van de sourcing van componenten tot de uiteindelijke productondersteuning. Elk van deze fasen kan onverwachte vertragingen veroorzaken, en het is essentieel om tijdig te anticiperen op deze risico's om het succes van je project te waarborgen.