Welke risico’s, symptomen en aanbevelingen zijn belangrijk tijdens zwangerschap en vrouwelijke gezondheid?

Noodanticonceptie is het meest effectief wanneer het binnen 72 uur na onbeschermde geslachtsgemeenschap wordt toegediend. Deze middelen verhinderen ovulatie, maar beïnvloeden een bestaande zwangerschap niet en veroorzaken geen foetale misvormingen. Ze verstoren de implantatie niet en zijn dus niet abortief van aard.

Een doorgemaakte PID (pelvic inflammatory disease) verhoogt op lange termijn de kans op infertiliteit, buitenbaarmoederlijke zwangerschap en recidiefinfecties. Escherichia coli blijft de meest voorkomende oorzaak van urineweginfecties bij zwangere vrouwen. Zelfs asymptomatische bacteriurie vergroot het risico op vroeggeboorte en moet daarom zorgvuldig worden opgespoord en behandeld.

Polycysteus ovariumsyndroom (PCOS) manifesteert zich klinisch met oligo- of amenorroe, hirsutisme, acne en insulineresistentie, wat leidt tot obesitas en type 2 diabetes mellitus. PCOS verhoogt ook het risico op endometriumcarcinoom, als gevolg van chronische anovulatie en langdurige oestrogeenblootstelling zonder progestageenoppositie.

Placenta praevia is een aandoening waarbij de placenta zich nabij of over de cervix bevindt en zich presenteert met pijnloze bloedingen in het tweede of derde trimester. Deze situatie vereist bijna altijd een keizersnede vanwege het risico op levensbedreigende bloeding.

Raloxifeen is een selectieve oestrogeenreceptormodulator met anti-oestrogene effecten op borst- en baarmoederweefsel, maar agonistische activiteit op bot. Het wordt gebruikt ter preventie en behandeling van osteoporose en borstkanker bij postmenopauzale vrouwen, zonder het verhoogde risico op endometriumkanker zoals bij tamoxifen, maar het verhoogt wel het risico op diepe veneuze trombose.

Sulfonamiden zoals trimethoprim/sulfamethoxazol kunnen in het derde trimester kernicterus veroorzaken door het verdringen van bilirubine van albumine, wat leidt tot verhoogde ongeconjugeerde bilirubinespiegels. Beleid bij vrouwen van 21–24 jaar met atypische plaveiselcellen van onduidelijke betekenis (ASC-US) omvat HPV-DNA-testen of herhaalde cytologie na twaalf maanden.

Orale anticonceptiva verminderen het risico op endometrium- en ovariumkanker (zelfs na slechts één jaar gebruik), verbeteren acne, hirsutisme en bekkenpijn door endometriose, en reguleren menstruatieklachten. De FDA heeft in 2015 de categorie-indeling voor medicatiegebruik tijdens zwangerschap aangepast naar een systeem dat risico’s, klinische overwegingen en beschikbare gegevens beschrijft.

Na een totale hysterectomie om niet-kankerredenen zijn verdere uitstrijkjes niet nodig. Bij galactorroe en verhoogd prolactine dient een MRI van de hypofyse met gadoliniumcontrast te worden uitgevoerd.

Risicofactoren voor endometriumcarcinoom zijn onder meer overmatige oestrogeenblootstelling, tamoxifentherapie, obesitas, late menopauze, diabetes, nullipariteit en hypertensie. Combinatie-anticonceptiva zijn gecontra-indiceerd bij vrouwen met een voorgeschiedenis van trombo-embolische aandoeningen, cardiovasculaire ziekten, migraine met aura, actieve leverziekte of bij vrouwen >35 jaar die roken.

Fetale macrosomie wordt gedefinieerd als een geboortegewicht van meer dan 4.000 g, maar is op zichzelf geen indicatie voor inleiding of keizersnede. Fetaal fibronectine in cervico-vaginale secreties is een nuttige biomarker voor dreigende vroeggeboorte.

Serum-hCG-spiegels vormen een cruciale marker voor het detecteren van buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Bij een gezonde zwangerschap verdubbelen deze waarden ongeveer elke 48 uur; bij een niet-levensvatbare of ectopische zwangerschap stijgen de waarden trager of blijven ze gelijk.

Wat is juveniele idiopathische artritis en hoe wordt het herkend en behandeld?

Juveniele idiopathische artritis (JIA) is een verzamelnaam voor een groep chronische ontstekingsziekten die zich manifesteren bij kinderen jonger dan zestien jaar. Deze aandoening wordt gekenmerkt door aanhoudende artritis, die langer dan zes weken aanwezig is zonder dat er een andere duidelijke oorzaak is. De precieze oorzaak van JIA is nog niet volledig bekend, maar het wordt aangenomen dat een combinatie van genetische factoren en omgevingsinvloeden het immuunsysteem ontregelen, wat leidt tot chronische ontsteking van de gewrichten.

Klinisch presenteert JIA zich met zwelling, pijn, stijfheid en verminderde functie van één of meerdere gewrichten. De ernst en het verloop van de ziekte kunnen sterk variëren; sommige kinderen ervaren milde symptomen die met medicatie goed onder controle zijn te houden, terwijl anderen een agressiever verloop hebben dat leidt tot gewrichtsschade en functieverlies. Naast gewrichtsklachten kunnen systemische symptomen zoals koorts, huiduitslag en ontsteking van inwendige organen voorkomen, vooral bij de systemische vorm van JIA.

De diagnose van JIA is grotendeels klinisch en wordt gesteld door het uitsluiten van andere oorzaken van gewrichtsontsteking. Laboratoriumonderzoek kan aanwijzingen geven, zoals verhoogde ontstekingsparameters en auto-antilichamen, maar deze zijn niet altijd aanwezig. Beeldvormende technieken zoals echografie of MRI zijn nuttig om ontsteking en schade aan gewrichten te beoordelen.

De behandeling van JIA richt zich op het verminderen van ontsteking, het behoud van gewrichtsfunctie en het voorkomen van complicaties. Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) vormen vaak de eerste stap. Bij onvoldoende respons worden disease-modifying antirheumatic drugs (DMARDs) zoals methotrexaat ingezet. In recentere jaren hebben biologische middelen die gericht zijn tegen specifieke immuuncellen of cytokines de behandelingsmogelijkheden aanzienlijk uitgebreid en de prognose verbeterd.

Het is belangrijk te begrijpen dat JIA een heterogene aandoening is met verschillende subtypes, elk met eigen klinische kenmerken en prognoses. Daarnaast kan de ziekte het gehele kind beïnvloeden, niet alleen de gewrichten, wat multidisciplinaire zorg noodzakelijk maakt. Het inzicht in de pathofysiologie, variabiliteit in presentatie en het spectrum aan therapeutische opties helpt zorgverleners bij het bieden van een optimale, op maat gemaakte behandeling. Bovendien onderstreept de chronische aard van JIA het belang van langdurige monitoring en aanpassing van de therapie in de loop van de tijd.

Wat is het effect van verschillende ziekten op het lichaam en hoe wordt deze geïnterpreteerd door medische richtlijnen?

De preventieve screeningsrichtlijnen voor asymptomatische adolescenten met idiopathische scoliose blijven een onderwerp van discussie binnen medische gemeenschappen. De U.S. Preventive Services Task Force (USPSTF) en de American Academy of Family Physicians (AAFP) hebben gezamenlijk vastgesteld dat routine screening voor scoliose niet noodzakelijk is, aangezien de aandoening doorgaans geen significante impact heeft zonder de aanwezigheid van symptomen. Dit benadrukt de complexiteit van beslissingen omtrent preventieve zorg, waarbij de balans tussen voordelen en mogelijke schadelijke gevolgen van vroege detectie zorgvuldig moet worden afgewogen.

Het Henoch-Schönlein purpura (HSP) is een andere aandoening die vaak voorkomt in de kindertijd. Het is een IgA-vasculitis die vaak het nierfunctie kan beïnvloeden en uiteindelijk kan leiden tot nierfalen als het niet goed wordt beheerd. In dergelijke gevallen is het van cruciaal belang om snel in te grijpen om de progressie van de ziekte te stoppen, aangezien het nierfalen kan optreden door een acute nefritis. De symptomen van HSP kunnen variëren van huiduitslag en gewrichtspijn tot abdominale pijn en bloederige urine, wat medische hulp noodzakelijk maakt.

Acute reumatische koorts, vaak het gevolg van een niet-behandelde streptokokkeninfectie, heeft ook ernstige gevolgen voor het lichaam, vooral voor de gewrichten en het hart. De kenmerken van acute reumatische koorts worden vaak herinnerd aan de hand van de mnemonic "JONES" (Joints, Oh-my-heart, Nodules, Erythema marginatum, Sydenham chorea), en een vroege diagnose is van vitaal belang om permanente schade aan het hart te voorkomen. De klassieke presentatie van keelpijn, koorts en pijnlijke gewrichten vereist een zorgvuldige evaluatie, vooral bij kinderen.

De omgang met allergieën is eveneens een belangrijk onderwerp, zoals bijvoorbeeld bij de vaccinatie van patiënten met een eiwitallergie. Het is belangrijk om te weten dat zowel inactieve als levende vaccinaties van het influenza-virus een kleine hoeveelheid eiwit kunnen bevatten, maar dat het risico op anafylaxie zeer laag is. Dit maakt het mogelijk om vaccinatie te bieden, mits de patiënt zorgvuldig wordt gemonitord door een gekwalificeerde zorgverlener.

Benzoylperoxide is een veelgebruikte behandeling voor acne vulgaris, een aandoening die wordt gekarakteriseerd door ontstekingen van de huid. Het werkingsmechanisme van benzoylperoxide is gebaseerd op het vrijkomen van zuurstofradicalen, die effectief bijdragen aan het verminderen van de bacteriële belasting op de huid. Dit maakt het een nuttige therapie bij inflammatoire vormen van acne.

In gevallen van visuele stoornissen, zoals strabismus of amblyopie, is vroegtijdige opsporing van groot belang. De cover test en de corneale lichtreflex test worden vaak gebruikt bij zuigelingen om een verkeerde uitlijning van de ogen te detecteren, wat kan leiden tot blijvende visuele achterstand als het niet wordt gecorrigeerd. Het is raadzaam om een visuele screening uit te voeren bij jonge kinderen om aandoeningen zoals amblyopie tijdig op te sporen, omdat dit kan bijdragen aan een significant verbeterde visuele ontwikkeling.

De behandeling van infecties bij kinderen vereist ook veel aandacht, zoals het gebruik van zoutoplossingen en rubberen zuigballen bij verstopte neusholtes. Dit is een veelgebruikte en veilige aanpak voor kinderen jonger dan twee jaar, terwijl het gebruik van decongestiva afgeraden wordt voor deze jonge leeftijdsgroep.

Een ander belangrijk punt betreft de behandeling van ernstige gevallen van infecties zoals streptokokkenfaryngitis en infectieuze mononucleosis. Bij infectieuze mononucleosis kan het gebruik van ampicilline of amoxicilline leiden tot een maculopapulaire uitslag, wat een karakteristiek teken is van deze ziekte. De aanwezigheid van koorts, tonsillaire exsudaten en lymfadenopathie wijst vaak op een virale infectie zoals mononucleosis, die andere complicaties kan veroorzaken als ze niet tijdig wordt geïdentificeerd.