De kloof tussen de bedoelde betekenis van een teken en de betekenis die het oproept bij de ontvanger is van fundamenteel belang voor de manier waarop we als menselijke wezens in staat zijn tot verzet. Zoals Stuart Hall aantoonde met televisie, is dit gapende verschil tussen de betekenis die de producent bedoelt en de interpretatie die de kijker vormt, niet alleen een voorwaarde voor verzet, maar ook een krachtige ruimte waarin de creatie van alternatieve betekenissen mogelijk wordt. Als we de creativiteit van de menselijke geest benutten, kunnen we van wat we zien heel andere en even plausibele interpretaties maken die beter passen bij onze eigen ervaringen en verwachtingen. Het is precies deze dynamiek die de basis vormt voor de inventie, zoals beschreven door Aristoteles, en die door rhetorici wordt gebruikt om overtuigende argumenten te genereren.

Rhetorische inventie verwijst naar het proces van het vinden van de juiste woorden in een specifieke situatie. Volgens Aristoteles is retoriek de kunst van het overtuigen, wat impliceert dat overtuiging altijd afhankelijk is van de omstandigheden van het moment. Het is daarom niet iets dat van tevoren kan worden vastgelegd, maar een vaardigheid die ontwikkeld wordt door de juiste middelen van overtuiging te leren gebruiken, afhankelijk van het unieke moment en de context. Dit is het terrein waarop de kloof tussen de betekenissen van tekens niet slechts een leegte is, maar een ruimte die kan worden benut voor creatieve en zelfs subversieve doeleinden. Het maakt mogelijk dat de betekenis die aan een teken wordt gegeven, zich uitbreidt en herzien wordt in het licht van de ervaring van de ontvanger. Dit is een ruimte voor inventie, waar het proces van betekenisgeving voortdurend opnieuw kan worden uitgevonden.

Deze kloof wordt productief wanneer we kijken naar culturele vertaling en de manier waarop die ons in staat stelt om tegen hegemonische normen van identiteit in te gaan. Het creëert de mogelijkheid voor gastvrijheid door mensen die anders of vreemd lijken, toegang te geven tot “onze” gemeenschap. Dit proces is niet neutraal: het heeft diepgaande ethische implicaties. Een treffend voorbeeld hiervan is Bertolt Brecht’s gedicht “The Democratic Judge”, waarin een Italiaanse immigrant in de VS wordt afgewezen voor burgerschap omdat hij geen Engels spreekt. Zijn antwoorden op de vragen van de rechter – zoals "Wat is de achtste amendement?" met het antwoord “1492” – worden als incorrect gezien, maar door de terugkerende interacties ontstaat een ruimte voor een alternatieve interpretatie.

Op een gegeven moment realiseert de rechter zich dat de man niet in staat is om Engels te leren, maar dat hij wel hard werkt en een waardevolle burger zou kunnen zijn. In plaats van de regels strikt te volgen, creëert de rechter een vraag die de man kan beantwoorden, op basis van zijn eerdere antwoord: "Wanneer werd Amerika ontdekt?" Het feit dat de man “1492” correct antwoordt, maakt hem ineens geschikt voor burgerschap. Dit voorbeeld illustreert hoe de rechter, door de ruimte tussen betekenissen te benutten, de evolutie van het teken '1492' in zijn context creëert. Het teken krijgt een nieuwe betekenis die hem in staat stelt de immigrant te omvatten, wat een act van inclusie wordt.

De kracht van dit voorbeeld ligt in het inzicht dat de betekenis van een teken niet vaststaat. Het is afhankelijk van de context en de manier waarop we ermee omgaan. Het gebruik van een teken kan veranderen en aangepast worden om mensen te verwelkomen in een gemeenschap die hen eerst als “vreemd” of “anders” had gemarkeerd. Dit proces kan toegepast worden in veel verschillende contexten, zoals in de omgang met minderheden, vluchtelingen, of andere groepen die buiten de norm vallen.

Wat hierbij van belang is, is dat het niet altijd een kwestie is van objectief 'correct' of 'incorrect' zijn, maar eerder van het herkennen van de ruimte die ontstaat tussen de betekenissen van tekens en het gebruik daarvan voor een constructieve en inclusieve doeleinden. Het proces van betekenisverandering heeft de kracht om sociale barrières te doorbreken, en dat is waar de ethische waarde van culturele vertaling en inventie in de retoriek ligt. Het erkennen van deze dynamiek biedt ons de middelen om alternatieve realiteiten te creëren waarin verschillen niet langer bedreigend zijn, maar juist bijdragen aan de verrijking van de gemeenschap.

Het is belangrijk te begrijpen dat de inventie in retoriek, als het goed wordt toegepast, niet alleen betrekking heeft op het creëren van argumenten, maar ook op het verbeteren van de sociale integratie door het vinden van gemeenschappelijke grond in een samenleving die steeds meer gekarakteriseerd wordt door polarisatie. De kloof die ontstaat door de verschillen in betekenis kan worden benut om communicatie en verbinding te verbeteren, en om de gemeenschap te laten groeien door meer openheid en inclusie.

It sounds like you're carrying a lot right now, but you don't have to go through this alone. You can find supportive resources here

Hoe Begrijpen We Communicatie? Het Parallaxen Perspectief en Culturele Vertaling

Mensen komen vaak mijn klas binnen met een gevoel van angst, ervan overtuigd dat ik hen zal bombarderen met een opeenstapeling van moeilijk te begrijpen, abstracte kennis die ze zelden in hun leven zullen toepassen. Hun grootste zorg is dat ik hen iets zal leren dat zo ver van hun dagelijks leven afstaat, dat het voelt als een vreemde taal: een taal die ze slechts zo ver moeten begrijpen als nodig is om te overleven. Mijn taak is hen te helpen hun onbewuste aannames over de manier waarop de wereld werkt, vooral met betrekking tot communicatie, te herkennen. Bovendien wil ik hen laten inzien dat hun alledaagse, “gezonde verstand”-benadering van communicatie vaak ontoereikend is.

Ze theoreren constant over communicatie, zelfs als ze zich daar niet bewust van zijn. Elke keer als ze proberen een interactie tussen twee mensen te verklaren, waarbij informatie wordt uitgewisseld of wanneer ze elkaar proberen te overtuigen, zijn ze eigenlijk bezig met het ontwikkelen van een theorie. De uitleg die ze geven, bevat altijd een gemis, een blinde vlek, en mijn doel is om hen hulpmiddelen aan te reiken om dat gemis te herkennen en hun begrip te verfijnen. Dit kan hen helpen een iets anders te zien dan wat ze eerder voor vanzelfsprekend hielden: hun ‘interpretieve horizon’—de fundamentele aannames die de manier waarop ze de wereld begrijpen bepalen.

De term ‘interpretieve horizon’ is een metafoor. Het is vergelijkbaar met de horizon die je ziet wanneer je buiten bent. Meestal besteed je er weinig aandacht aan, maar de dingen die je wel opvallen, doen dit juist omdat ze zich aftekenen tegen die horizon. Het is deze horizon die bepaalt wat voor jou zichtbaar is, doordat je dingen vergelijkt met de aannames die je over de wereld hebt. Het is deze achtergrond die je helpt om bepaalde dingen te begrijpen, maar het verhindert je ook om te zien wat daar buiten valt.

Culturele vertaling speelt hierin een vergelijkbare rol. Het doel is om mensen te helpen iets te zien wat anders onzichtbaar blijft: de fundamentele bouwstenen van concepten die zo vanzelfsprekend zijn dat ze vaak niet eens als zodanig worden erkend. Culturele vertaling is echter geen vorm van onderwijs waarin ik als docent beweer een bevoorrechte kijk op de wereld te hebben—dat zou paternalistisch zijn. Het is eerder een voorbeeld van een breder fenomeen: ons engagement met onze eigen interpretieve horizon. Dit proces kan worden begrepen door de lens van het parallaxen perspectief.

De term ‘parallax’ komt uit het Grieks en betekent ‘variant’. Het verwijst naar de manier waarop een object vanuit verschillende standpunten anders lijkt. Stel je voor dat je een straat inloopt en een indrukwekkende muurschildering aan de zijkant van een gebouw opmerkt. Tussen jou en de muurschildering staat een paal en een groot zilverkleurig schuur. Terwijl je verder loopt, zul je merken dat de schuur, die dichterbij is, snel uit je zicht verdwijnt, en je krijgt een beter zicht op de muurschildering. De paal, die verder weg staat, verschuift langzamer uit beeld. Wanneer je uiteindelijk verder loopt, zal de paal ook verdwijnen, maar de muurschildering zelf lijkt nauwelijks te bewegen—al deze objecten staan nog steeds op dezelfde plekken, maar je perceptie ervan verandert. Dit verschuiven van perspectief is het parallaxen effect.

Dit principe is van toepassing op een breed scala van fenomenen, omdat we in staat zijn om, figuurlijk gesproken, ook om andere objecten heen te bewegen om ze vanuit een ander perspectief te bekijken. Dit kan bijvoorbeeld verklaren waarom we ons vaak identificeren met de helden in films zoals Star Wars. We steunen de rebellen die strijden tegen het machtige, maar arrogante, Keizerrijk. Deze rebellen, die zich verzetten tegen het onderdrukkende regime, komen ons vertrouwd voor. Toch is het belangrijk te begrijpen dat mensen aan beide kanten van een conflict dezelfde dynamiek ervaren, alleen vanuit verschillende perspectieven. Een Amerikaanse militair, zoals Roy Scranton, die in Irak diende, beschrijft hoe hij tijdens een viering van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag op een dak in Bagdad stond en zich plotseling realiseerde dat hij zichzelf niet langer als de rebelse held zag, maar als de stormtrooper van het Keizerrijk. Zijn ervaring was veranderd door het verschuiven van zijn perspectief. Wat voor de ene partij een heldenverhaal is, kan voor de ander als onderdrukking worden gezien.

Dit verschuiven van perspectief is van cruciaal belang voor het begrijpen van communicatie en culturele vertaling. Mensen kunnen elkaars perspectieven begrijpen, maar dat betekent niet dat ze het eens hoeven te worden. Integendeel, vaak kunnen mensen met verschillende standpunten zelfs in staat zijn een gemeenschappelijk terrein te vinden voor onderhandeling, maar daarvoor moeten ze eerst in staat zijn om de wereld te zien vanuit het perspectief van de ander. Alleen wanneer ze dat doen, kunnen ze begrijpen waarom hun tegenstanders zichzelf als de rebellen zien, en niet als de vijand.

Endtext

Hoe Optimal Intertemporele Toewijzing van Hulpbronnen de Langetermijngroei Beïnvloedt
Wat zijn de kenmerken en het gedrag van Europese kruisbekken?
De Dynamiek van de Jupiterwinden en Stormsystemen: Het Grote Rode Vlek en de Zuidelijke Tropische Storingen
Wat zijn tropische operatoren en semiring in de context van deep learning?
Hoe Kunstmatige Intelligentie Windenergieproductie Versterkt