Wanneer moet MRI-screening aanvullend op mammografie worden aanbevolen voor borstkanker?

In de medische praktijk worden verschillende risicogroepen voor borstkanker geïdentificeerd, waarbij jaarlijkse screening met mammografie en MRI een cruciale rol speelt in het vroegtijdig opsporen van tumoren. Voor vrouwen met een genetisch verhoogd risico op borstkanker, zoals BRCA1- of BRCA2-mutaties, wordt vaak aanbevolen om al vanaf jonge leeftijd (tussen de 25 en 30 jaar) een jaarlijkse MRI-screening te ondergaan naast de gebruikelijke mammografie. Dit geldt ook voor vrouwen die een eerstegraads familielid hebben met een BRCA-mutatie, hoewel zij mogelijk niet zelf getest zijn op deze mutatie. De reden hiervoor is dat het lifetime risico op borstkanker voor deze vrouwen kan oplopen tot 20-25%, wat hen plaatst in een risicoklasse waarbij intensieve screening noodzakelijk is.

Er zijn echter risicogroepen waarvoor het bewijs voor de effectiviteit van MRI-screening niet voldoende is om het routinematig aan te bevelen. Vrouwen met een lifetime risico tussen de 15% en 20%, zoals bepaald door modellen zoals BRCAPRO, vallen in deze categorie. Hetzelfde geldt voor vrouwen met een voorgeschiedenis van atypische hyperplasie (ADH), lobulaire carcinoma in situ (LCIS), of vrouwen met heterogene of zeer dichte borsten volgens mammografie. Hoewel deze vrouwen mogelijk een hoger risico hebben dan de algemene populatie, is er onvoldoende bewijs om de noodzaak van MRI-screening te ondersteunen voor deze groep. Evenzo wordt vrouwen met minder dan 15% lifetime risico geadviseerd geen MRI-screening te ondergaan, op basis van de gegevens die laten zien dat deze groep een lager risico heeft op borstkanker.

Sommige klinische gevallen vereisen extra aandacht, zoals vrouwen met neurofibromatose type 1 (NF1), een genetische aandoening die wordt gekarakteriseerd door het verschijnen van huidneurofibromen. Vrouwen met NF1 hebben een tot vijf keer verhoogd risico om borstkanker te ontwikkelen vergeleken met de algemene populatie, vooral vóór de leeftijd van 50 jaar. In deze gevallen is een vroegtijdige screening met zowel mammografie als MRI aanbevolen, vooral als er een verhoogd risico is op tumoren in de borst.

In sommige gevallen kunnen microcalcificaties in de borst worden ontdekt tijdens een screening, wat aanleiding geeft tot verdere diagnostische stappen. Het is belangrijk te begrijpen dat microcalcificaties op mammografie niet altijd wijzen op borstkanker. De klinische beoordeling, waaronder de BI-RADS-categorie en aanvullende beeldvorming, is essentieel voor het bepalen van de vervolgstappen. Een BI-RADS 0 betekent dat de beeldvorming incompleet is en dat vervolgonderzoek noodzakelijk is. Als microcalcificaties als verdacht worden beschouwd, kan een stereotactische of chirurgische biopsie worden aanbevolen.

Bij de interpretatie van mammografiebeelden is het ook belangrijk rekening te houden met factoren zoals hormonale therapieën of recente gewichtsveranderingen. Bijvoorbeeld, hormonale vervangingsbehandeling (HRT) of de natuurlijke hormonale stimulatie tijdens zwangerschap of borstvoeding kan de dichtheid van de borsten beïnvloeden. Dit kan leiden tot een valse indicatie van verhoogd risico, aangezien verhoogde dichtheid kan worden geassocieerd met meer zichtbare afwijkingen. Bij gewichtsverlies kunnen echter de borstomvang en vetstructuren afnemen, wat ook invloed heeft op de beeldvorming.

In de praktijk wordt steeds vaker aanbevolen om de protocol voor follow-up in geval van afwijkingen in mammografie zorgvuldig af te stemmen. Dit kan onder meer het implementeren van extra beeldvormingsonderzoeken of het gebruik van parallax-technieken voor het lokaliseren van tumoren omvatten. In geval van onduidelijkheden kan de verschuiving van tumoren op verschillende beelden (zoals MLO of CC) belangrijk zijn om de locatie van een afwijking nauwkeurig vast te stellen.

Hoe de sensitiviteit en specificiteit van mammografie de diagnose van borstkanker beïnvloeden

De interpretatie van mammogrammen is van cruciaal belang voor het vroegtijdig opsporen van borstkanker. Het proces wordt gekarakteriseerd door twee belangrijke statistische concepten: sensitiviteit en specificiteit, die beide de effectiviteit van screeningtests beïnvloeden. Sensitiviteit verwijst naar het vermogen van de test om kankercorrect te te identificeren bij mensen die daadwerkelijk borstkanker hebben, terwijl specificiteit de capaciteit aangeeft van de test om geen kanker aan te tonen bij mensen die geen kanker hebben.

Sensitiviteit wordt berekend door het aantal werkelijke positieven (TP) te delen door het totaal aantal gevallen, inclusief de valse negatieven (FN), dus: Sensitiviteit = TP / (TP + FN). In een geval waar er 94 werkelijke positieve gevallen van kanker werden gediagnosticeerd en 6 gevallen die als valse negatieven werden geclassificeerd, is de sensitiviteit van de test 94 / (94 + 6) = 94%. Dit betekent dat de test in 94% van de gevallen in staat is om borstkanker correct te identificeren.

Specificiteit daarentegen wordt berekend door het aantal werkelijke negatieven (TN) te delen door het totaal aantal gevallen, inclusief de valse positieven (FP), dus: Specificiteit = TN / (TN + FP). De specificiteit geeft aan hoe goed de test in staat is om te herkennen wanneer er geen kanker aanwezig is. Een hoge specificiteit is belangrijk om het aantal valse alarmen te minimaliseren, wat kan leiden tot onterecht verdere diagnostische procedures.

Bij de beoordeling van mammogrammen spelen BI-RADS-categorieën een belangrijke rol in het classificeren van de bevindingen. Een BI-RADS-categorie 0 duidt bijvoorbeeld op onvolledige beelden die herhaald moeten worden, zoals het geval was bij een patiënt wiens kin per ongeluk in het pad van de röntgenstraal viel. Dit artefact maakt een herhaalde opname noodzakelijk om een juiste interpretatie te waarborgen.

Daarnaast is het belangrijk te begrijpen dat de nauwkeurigheid van mammografie niet alleen afhankelijk is van de technologie, maar ook van de ervaring van de radioloog die de beelden interpreteert. Het is van essentieel belang dat radiologen regelmatig worden opgeleid en bijgeschoold, bijvoorbeeld door het verkrijgen van continue medische educatie (CME) die specifiek gericht is op nieuwe beeldvormingsmodaliteiten zoals digitale mammografie of digitale borsttomosynthese. Dit zorgt ervoor dat zij in staat zijn om accuraat te interpreteren en om zowel valse positieven als valse negatieven te minimaliseren.

Wat verder vaak over het hoofd wordt gezien in de klinische praktijk, is het belang van een gedetailleerde medische audit van mammografie-gegevens. Deze audits, die jaarlijks moeten worden uitgevoerd, helpen bij het identificeren van trends in foutieve diagnoses en kunnen waardevolle informatie opleveren voor de verbetering van de screeningprocessen. Dit proces zorgt ervoor dat de praktijken voldoen aan de strenge richtlijnen van de MQSA (Mammography Quality Standards Act) en helpt bij het optimaliseren van de kwaliteit van de zorg.

Bij het uitvoeren van mammografieonderzoeken is het ook belangrijk dat de juiste positie van de borst wordt verzekerd. Dit is cruciaal voor een betrouwbare diagnose. De borst moet bijvoorbeeld goed omhoog en naar buiten worden getrokken om een duidelijk zicht op het borstweefsel te krijgen. Het correcte gebruik van de inframammary fold en het minimaliseren van artefacten, zoals deodorantresten of onvolledige reiniging van de digitale detector, is eveneens noodzakelijk om betrouwbare beelden te verkrijgen.

Een essentieel aspect van borstkankerdiagnose is ook de follow-up. Het is van groot belang dat bij een eerste screening een adequaat vervolgtraject wordt vastgesteld, vooral wanneer onduidelijke of verdachte bevindingen worden gevonden. Dit helpt om het risico van valse negatieven te verlagen en om bij twijfel een diepgaandere diagnostische benadering te waarborgen. De opvolging kan variëren van aanvullende mammografie tot biopsieën of andere diagnostische procedures afhankelijk van de bevindingen.