De hervormingen van het belastingstelsel onder de Tax Cuts and Jobs Act (TCJA) van 2017 hadden verstrekkende gevolgen voor zowel binnenlandse als internationale fiscale verhoudingen. Een van de meest spraakmakende veranderingen betrof de beperking van de SALT-aftrek – een maatregel die de maximale aftrekbaarheid van staats- en lokale belastingen beperkte tot $10.000. Deze beperking raakte vooral belastingbetalers in welvarende, democratisch geleide staten, waar de belastingen traditioneel hoger liggen. Politiek gezien bleek deze ingreep explosief: Republikeinen verloren in deze districten bij de verkiezingen van 2018 meerdere zetels.

De algehele impact van de TCJA op de federale inkomsten werd geschat op een vermindering van $1.4 tot $1.6 biljoen over tien jaar. Voorstanders stelden dat de hervormingen economische groei en internationale concurrentiekracht zouden stimuleren. Tegenstanders zagen vooral een bevoordeling van de hoogste inkomenscategorieën, terwijl voordelen voor de middenklasse tijdelijk bleken. De populariteit van de maatregel bleef uit; het effect op de economie werd in studies als gemengd beoordeeld.

Toch slaagde de wet erin een zekere vereenvoudiging te brengen in het belastingstelsel. De verhoging van de standaard aftrekpost leidde ertoe dat aanzienlijk minder belastingbetalers hun aftrekposten specificeerden. Voor bedrijven leidde de gewijzigde behandeling van buitenlandse winsten tot een substantiële repatriëring van kapitaal naar de Verenigde Staten.

Op het vlak van regulering zette Trump zich in om de federale regelgevingsdruk te verlichten, in lijn met het klassieke Republikeinse standpunt. Hij maakte gebruik van de Congressional Review Act om tal van laat ingevoerde Obama-regels terug te draaien. Trump verwierp ook bredere initiatieven zoals het Clean Power Plan en de deelname aan het klimaatakkoord van Parijs. Hij kondigde zelfs aan dat elke nieuwe regel vergezeld moest gaan van het schrappen van twee bestaande regels – een symbolisch gebaar waarvan de praktische uitwerking beperkt bleef.

De omvang van het Federal Register – een indicator van regelgevingsactiviteit – daalde van bijna 100.000 pagina’s onder Obama naar ongeveer 62.000 in Trumps eerste jaar, alvorens weer licht te stijgen. In 2020, mede door de pandemie, steeg dit aantal opnieuw tot 87.000. Ondanks het activistische discours werden in feite weinig regels daadwerkelijk afgeschaft. De reguleringsafbouw was reëel, maar niet revolutionair.

In de energiesector intensiveerde Trump de exploratie van fossiele brandstoffen. Federale gronden werden opengesteld voor olie- en gaswinning, fracking werd gestimuleerd, en projecten zoals de Keystone XL en Dakota Access pijpleidingen kregen groen licht. Zijn beleid resulteerde in wat lange tijd een Republikeinse droom was: Amerikaanse energieonafhankelijkheid. Voor het eerst sinds 1952 werd de VS netto-exporteur van energie. Deze ontwikkeling had niet enkel economische implicaties, maar versterkte ook de geopolitieke positie van het land, vooral tegenover energiedominante staten zoals Rusland.

Tegelijkertijd leidde dit beleid tot grote bezorgdheid onder milieubewegingen. De daling van CO₂-uitstoot per hoofd van de bevolking zette zich weliswaar voort, maar het tempo vertraagde ten opzichte van de Obama-jaren. De relatieve achteruitgang van de VS in vergelijking met Europese landen zoals Groot-Brittannië en Duitsland werd zichtbaar, terwijl landen als China hun uitstoot zelfs zagen toenemen.

Op het terrein van sociale voorzieningen bouwde Trump verder op het Republikeinse beleid van werkvereisten voor het ontvangen van overheidssteun. In navolging van de PRWORA-hervormingen uit 1996 probeerde zijn regering ook werkverplichtingen in te voeren voor Medicaid-ontvangers. Voor acht staten werden vrijstellingen goedgekeurd; vier andere verdedigden het beleid voor de rechter. Biden draaide deze koers meteen om bij zijn aantreden.

Ook op sociaal-cultureel vlak was Trump trouw aan Republikeinse prioriteiten. Zijn uitgesproken pro-life-standpunt leidde tot beleidsmaatregelen zoals het schrappen van overheidssteun aan Planned Parenthood en het herstellen van

Hoe blijvend is het Trumpisme in de Amerikaanse binnenlandse politiek?

De blijvende impact van Trumps binnenlandse beleid hangt in sterke mate af van de mate waarin zijn beleidsmix dominant blijft binnen de Republikeinse Partij. Hoewel president Biden enkele beleidslijnen van Trump omkeerde, betekent dat niet automatisch het einde van het Trumpisme. Dit zal vooral afhangen van wie de volgende Republikeinse president wordt en of die het Trumpisme opnieuw zal omarmen. Veel van Trumps beleid vertoonde immers een duidelijke continuïteit met traditionele Republikeinse standpunten: belastingverlagingen, deregulering, nadruk op traditionele energieproductie, verdediging van religieuze vrijheid en het Tweede Amendement, patriottisme, scepsis ten opzichte van positieve discriminatie en andere raciaal geladen beleidsmaatregelen, tegenstand tegen een gecentraliseerde overheidsgezondheidszorg, en een pro-life standpunt inzake abortus. Zoals politicoloog William G. Mayer stelt, had de Republikeinse Partij beleidsmatig meer invloed op Trump dan andersom. Het is vrijwel uitgesloten dat deze kernwaarden op korte termijn verlaten zullen worden, met of zonder Trump.

Ook Trumps immigratiebeleid, hoewel scherper en anders dan dat van voorgaande Republikeinse presidenten, weerspiegelde een al lange tijd bestaande verdeeldheid binnen de partij. Door immigratie prominent op de voorgrond te plaatsen, heeft Trump het thema herijkt en lijkt hij zijn positie binnen de partij op dit vlak te hebben versterkt. Dat het Republikeinse partijbestel nu ondenkbaar is zonder een strengere immigratiepolitiek, illustreert hoe diepgaand Trumps invloed hier is.

De grootste onduidelijkheden liggen bij thema’s als strafrecht, handel en begroting. De koers van de partij in strafrechtelijke hervormingen zal mede afhangen van objectieve omstandigheden, zoals de ontwikkeling van de misdaadcijfers. Bij aanhoudende stijgingen lijkt een terugkeer naar een recht-en-ordehouding waarschijnlijk. Tegelijkertijd zullen Republikeinen zoeken naar manieren om hun aantrekkingskracht onder zwarte kiezers verder uit te breiden, wat kan leiden tot genuanceerdere posities op dit vlak. Over handel voerde Trump een ‘America First’-beleid met protectionistische trekken, dat economisch gemengde resultaten opleverde en internationale bondgenoten en invloedrijke media irriteerde. Deze koers biedt de partij moeilijke keuzes voor de toekomst.

Wat de begroting betreft, liet Trump een erfenis van incoherentie en onverantwoordelijkheid achter, die de traditionele Republikeinse terughoudendheid tegenover grote overheidsuitgaven ondermijnde. Het toekomstige fiscale beleid wordt vooral problematisch gezien de dreigende langdurige crisis rond sociale zekerheids- en zorgprogramma’s, die Trump zelf niet durfde aan te pakken.

De scherpe wisselingen tussen het beleid van Obama, Trump en Biden laten zien dat de Amerikaanse politiek niet alleen institutioneel maar ook ideologisch sterk gepolariseerd is geraakt. De partijen bewegen steeds verder uit elkaar, waardoor compromissen moeilijker worden en beleidsvraagstukken vaak uitgroeien tot existentiële conflicten. Hierdoor blijven beleidssuccessen vaak van tijdelijke aard.

Trumps nederlaag in 2020 was niet primair het gevolg van zijn beleidskeuzes, maar veeleer van persoonlijke eigenschappen die voor een kwart van de kiezers doorslaggevend waren. Dit verklaart waarom zijn beleidsagenda waarschijnlijk grotendeels intact zal blijven, ook als hij zelf uit het politieke toneel verdwijnt.

Naast deze beleidsmatige analyse is het belangrijk te beseffen dat politieke ontwikkelingen in de VS vaak cyclisch zijn en dat stabiliteit eerder uitzondering dan regel is. De ideologische polarisatie heeft diepe wortels en maakt beleidsveranderingen grillig en onvoorspelbaar. Het begrip van deze dynamiek helpt de lezer om politieke ontwikkelingen niet als incidenten maar als deel van bredere historische en institutionele processen te zien.

Hoe kunnen we niet-gestructureerde gegevens effectief voorbereiden en gebruiken voor LLM's?
Hoe herhalingen en retorische technieken de politieke taal beïnvloeden
Hoe de Overdracht van Materie en Antimaterie de Toekomst van Ruimtetransport Vormt
Hoe de Kwantum/klassieke Gemengde Benadering de Vibratiespectra van Zware Water en D2O Beschrijft
Hoe een E-gradatiegrafiek de structuur van logische systemen bepaalt